[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Kion vi devas rakonti al mi? mi demandis.Li karesis mian vangon per la fingro. Ne timu Biskoto & , sed �u vi memoras tion, kion Orvarodiris? La plej eta tu�o de la fajro de Katla sufi�as por paralizia� mortigi homon.�u vi memoras tion? Jes, sed kial vi parolas pri tio nun? mi demandis. �ar & , diris Jonatano. �ar eta flamo de la fajro de Kat-la tu�is min, kiam ni fu�is de �i.Mia koro estis peza en mia brusto pro mal�ojo kaj timo latutan tagon, sed mi ne ploris.Nun la larmoj elver�i�is kielkrio. �u vi denove mortos, Jonatano? mi kriis.Kaj Jonatanodiris: Ne! Sed tion mi deziras.�ar mi neniam plu povos movimin.Li klarigis al mi, kiel kruela estas la fajro de Katla.Se �i nemortigas, �i faras ion multe pli teruran.�i detruas ion en lahomo tiel ke li paralizi�as.En la komenco oni ne rimarkastion, sed gi al�teli�as malrapide kaj senkompate. Nun mi kapablas movi nur ankora� la brakojn li diris. Kaj balda� mi e� ne kapablos tion. Sed �u vi ne pensas, ke tio forpasos, mi diris plorante.188LA FRATOJ LEONKOROeLIBRO Ne, Biskoto, tio neniam forpasos, diris Jonatano. Nur semi povus iri al Nangilima!Se nur li povus iri al Nangilima, ho, nun mi komprenis! Liintencis lasi min denove, tion mi komprenis.Jam unu fojonli malaperis al Nangijala sen mi & Sed ankora�foje ne, mi kriis. Ne sen mi! Vi ne rajtasmalaperi al Nangilima sen mi!  �u vi volas veni kun mi? li demandis. Jes, kion vi pensas, mi respondis. �u mi ne diris al vi, kekien vi iros, mi akompanos vin?  Tion vi diris, kaj tio estas mia konsolo, diris Jonatano. Sed estas malfacile atingi Nangiliman.Li restis silenta, kaj poste li diris: �u vi memoras tiun tagon, kiam ni saltis? Tiun terurantagon, kiam estis fajro, kaj ni saltis el la fenestro en la korton.Tiam mi venis al Nangijala, �u vi memoras? Certe mi memoras tion! mi diris kaj e� pli forte ploris. Kial vi demandas? �u vi ne scias, ke mi rememoras pri tio�iun momenton?189LA FRATOJ LEONKOROeLIBRO Jes, tion mi scias, respondis Jonatano kaj denove karesismian vangon.Kaj poste li diris: Mi pensas, ke eble ni povus salti denove.De la klifo.Tienmalsupren sur la herbejon. Tiam ni mortos, mi diris. Sed �u ni tiam venos al Nan-gilima? Jes, estu tutcerta pri tio, diris Jonatano. Tuj kiam ni tu�os la teron, ni vidos la lumon de Nangili-ma.Ni vidos la matenan lumon super la valoj de Nangilima,jes, �ar tie estas nun mateno. Ha, ha, do ni povos salti rekte al Nangilima, mi �ojis kajridis la unuan fojon de post longa tempo. Tion ni povos, diris Jonatano. Kaj tuj kiam ni alvenos, nividos la padon al la Pomo-valo rekte anta� ni.Kaj Grimo kajFjalaro jam atendas nin tie.Necesos nur surseli�i kaj rajdifor. Kaj vi tute ne estos paralizita tiam? mi demandis. Ne, tiam mi liberi�os de �io malbona, kaj mi estos plenade �ojo! Kaj anka� vi, Biskoto, anka� vi estos gaja.La pado alla Pomo-valo iras tra arbaro.�u vi povas imagi rajdi tie en lamatena sunbrilo, vi kaj mi? Bone, mi diris kaj ridis ankora�foje. Kaj ni ne rapidos, diris Jonatano. Ni povos bani nin enlageto, se ni volos.Tamen ni atingos la Pomo-valon anta� olMatiaso pretigos la supon. Kiel li �ojos, kiam ni venos, mi diris.Sed poste estis kva-za� mi ricevis baton de klabo.Grimo kaj Fjalaro, kiamanie-re ni kondukos ilin al Nangilima? Kiel vi povas diri, ke ili jam atendas nin tie? Ili ku�as apudni dormante.190LA FRATOJ LEONKOROeLIBRO Ili ne dormas, Biskoto! Ili jam mortis.Pro la fajro de Kat-la.Vi vidas nur iliajn �elojn tie.Kredu min, Grimo kaj Fjala-ro jam staras �e la pado al Nangilima kaj atendas nin. Ni rapidu, mi diris,  tiel ke ili ne atendu tro longe.Tiam Jonatano rigardis min ridetante. Mi tute ne kapablas rapidi, li diris. Mi ne povas movimin, �u vi forgesas tion?Kaj tiam mi komprenis, kion mi devos fari. Jonatano, mi portos vin sur la dorso, mi diris. Vi iamfaris tion por mi.Kaj nun mi faros tion por vi.Tio estas jus-ta. Jes, tio estas justa, diris Jonatano. Sed �u vi kura�os,Biskoto Leonkoro? Mi iris al la rando de la klifo kaj rigardis malsupren.Jamestis tro melhele [ Pobierz całość w formacie PDF ]