[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Kion vi devas rakonti al mi? mi demandis.Li karesis mian vangon per la fingro. Ne timu Biskoto & , sed çu vi memoras tion, kion Orvarodiris? La plej eta tuÿo de la fajro de Katla sufiças por paraliziaû mortigi homon.Çu vi memoras tion? Jes, sed kial vi parolas pri tio nun? mi demandis. Çar & , diris Jonatano. Çar eta flamo de la fajro de Kat-la tuÿis min, kiam ni fu¸is de ÿi.Mia koro estis peza en mia brusto pro mal¸ojo kaj timo latutan tagon, sed mi ne ploris.Nun la larmoj elverÿi¸is kielkrio. Çu vi denove mortos, Jonatano? mi kriis.Kaj Jonatanodiris: Ne! Sed tion mi deziras.Çar mi neniam plu povos movimin.Li klarigis al mi, kiel kruela estas la fajro de Katla.Se ¸i nemortigas, ¸i faras ion multe pli teruran.¯i detruas ion en lahomo tiel ke li paralizi¸as.En la komenco oni ne rimarkastion, sed gi alÿteli¸as malrapide kaj senkompate. Nun mi kapablas movi nur ankoraû la brakojn li diris. Kaj baldaû mi eç ne kapablos tion. Sed çu vi ne pensas, ke tio forpasos, mi diris plorante.188LA FRATOJ LEONKOROeLIBRO Ne, Biskoto, tio neniam forpasos, diris Jonatano. Nur semi povus iri al Nangilima!Se nur li povus iri al Nangilima, ho, nun mi komprenis! Liintencis lasi min denove, tion mi komprenis.Jam unu fojonli malaperis al Nangijala sen mi & Sed ankoraûfoje ne, mi kriis. Ne sen mi! Vi ne rajtasmalaperi al Nangilima sen mi!  Çu vi volas veni kun mi? li demandis. Jes, kion vi pensas, mi respondis. Çu mi ne diris al vi, kekien vi iros, mi akompanos vin?  Tion vi diris, kaj tio estas mia konsolo, diris Jonatano. Sed estas malfacile atingi Nangiliman.Li restis silenta, kaj poste li diris: Çu vi memoras tiun tagon, kiam ni saltis? Tiun terurantagon, kiam estis fajro, kaj ni saltis el la fenestro en la korton.Tiam mi venis al Nangijala, çu vi memoras? Certe mi memoras tion! mi diris kaj eç pli forte ploris. Kial vi demandas? Çu vi ne scias, ke mi rememoras pri tioçiun momenton?189LA FRATOJ LEONKOROeLIBRO Jes, tion mi scias, respondis Jonatano kaj denove karesismian vangon.Kaj poste li diris: Mi pensas, ke eble ni povus salti denove.De la klifo.Tienmalsupren sur la herbejon. Tiam ni mortos, mi diris. Sed çu ni tiam venos al Nan-gilima? Jes, estu tutcerta pri tio, diris Jonatano. Tuj kiam ni tuÿos la teron, ni vidos la lumon de Nangili-ma.Ni vidos la matenan lumon super la valoj de Nangilima,jes, çar tie estas nun mateno. Ha, ha, do ni povos salti rekte al Nangilima, mi ¸ojis kajridis la unuan fojon de post longa tempo. Tion ni povos, diris Jonatano. Kaj tuj kiam ni alvenos, nividos la padon al la Pomo-valo rekte antaû ni.Kaj Grimo kajFjalaro jam atendas nin tie.Necesos nur surseli¸i kaj rajdifor. Kaj vi tute ne estos paralizita tiam? mi demandis. Ne, tiam mi liberi¸os de çio malbona, kaj mi estos plenade ¸ojo! Kaj ankaû vi, Biskoto, ankaû vi estos gaja.La pado alla Pomo-valo iras tra arbaro.Çu vi povas imagi rajdi tie en lamatena sunbrilo, vi kaj mi? Bone, mi diris kaj ridis ankoraûfoje. Kaj ni ne rapidos, diris Jonatano. Ni povos bani nin enlageto, se ni volos.Tamen ni atingos la Pomo-valon antaû olMatiaso pretigos la supon. Kiel li ¸ojos, kiam ni venos, mi diris.Sed poste estis kva-zaû mi ricevis baton de klabo.Grimo kaj Fjalaro, kiamanie-re ni kondukos ilin al Nangilima? Kiel vi povas diri, ke ili jam atendas nin tie? Ili kuÿas apudni dormante.190LA FRATOJ LEONKOROeLIBRO Ili ne dormas, Biskoto! Ili jam mortis.Pro la fajro de Kat-la.Vi vidas nur iliajn ÿelojn tie.Kredu min, Grimo kaj Fjala-ro jam staras çe la pado al Nangilima kaj atendas nin. Ni rapidu, mi diris,  tiel ke ili ne atendu tro longe.Tiam Jonatano rigardis min ridetante. Mi tute ne kapablas rapidi, li diris. Mi ne povas movimin, çu vi forgesas tion?Kaj tiam mi komprenis, kion mi devos fari. Jonatano, mi portos vin sur la dorso, mi diris. Vi iamfaris tion por mi.Kaj nun mi faros tion por vi.Tio estas jus-ta. Jes, tio estas justa, diris Jonatano. Sed çu vi kura¸os,Biskoto Leonkoro? Mi iris al la rando de la klifo kaj rigardis malsupren.Jamestis tro melhele [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]