[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Jes, vi vidas, mi ankaû havas la eblon veni sub la radiojn de la lampo antaû la bildo de la Dipatrino.Mi povas porti vin çien, nur ne internen en la pre¸ejon.Sed de ekstere mi povas, se vi estas 215FABELOJ 1eLIBROkun mi, enrigardi tra la malfermita portalo.Ne deiru de mia dorso, çar se vi tion faros, tiam mi fari¸os senviva, kiel vi vidas min en la tago sur la strato Porta Rossa!””Mi restos kun vi, ho afabla besto!” diris la knabo, kaj tiam ili ekgalopis tra la stratoj de Florenco ¸is la placo antaû la pre¸ejo Santa Croce.La granda pordo malfermi¸is, la kandeloj radiis de la altaro tra la pre¸ejo eksteren sur la dezertan placon.Stranga brilo radiis el unu tomba monumento en la mal-dekstra flanka koridoro, miloj da movi¸antaj steloj formiskvazaû aûreolon çirkaû ¸i.Sur la tombo trovi¸is blazono, ru-¸a ÿtupetaro sur blua fundmuro, ¸i ÿajnis flamanta kiel fajro.Tio estis la tombo de Galilei; ¸i estas simpla monumento, sed la ru¸a ÿtupetaro sur la blua fundmuro estas signifoplena bla-zona signo, tia, kia decas al çiu arto, çar; en ¸i la vojo çiam kondukas sur flamanta ÿtupetaro supren, al la çielo.Çiuj pro-fetoj de la spirito levi¸as al la çielo, kiel la profeto Elia.En la koridoro maldekstre çiu statuo sur la riçaj sarkofagoj ÿajnis kvazaû ricevinta vivon.Tie staris Miçel Angelo, tie staris Dante kun la laûra krono çirkaû la frunto.Alfieri, Maçia-velli, — flanko çe flanko tie ripozas tiuj herooj de la spirito, la fiero de Italujo.(¸uste kontraû la tombo de Galilei trovi¸as la tombo de Miçel-Angelo; sur la monumento trovi¸as lia bustokaj ankaû tri figuroj: la Skulpturo, la Pentrarto kaj la Ar˛itek-turo.Tute apude estas la tombo de Dante (la kadavro memtrovi¸as en Ravenna); sur la monumento oni vidas Italujon,kiu montras al la kolosa statuo de Dante; la Poezio ploras pri la mortinto.Kelke da paÿoj plue trovi¸as la tomba monumento de Alfieri, ornamita per laûroj, liro kaj maskoj.Italujo ploras, klinita super lia çerko.Maçiaveli finas çi tie la vicon de 216FABELOJ 1eLIBROtiuj grandaj homoj.) Tio estas belega pre¸ejo, multe pli bela, kvankam ne tiel granda, kiel la konstruita el marmoro kate-dra pre¸ejo de Florenco.Ÿajnis, ke la marmoraj statuoj movi¸as, ke la grandaj figu-roj levas sian kapon çiam pli alten kaj çe kantado kaj harmo-niaj sonoj rigardas en la nokto al la kolorriça, radianta altaro, kie blanke vestitaj knaboj svingas orajn incensilojn.La forta odoro de la incensoj fluis el la pre¸ejo sur la liberan placon.La knabo etendis sian manon en la direkto al la aûreolo,sed en la sama momento la kupra porko forgalopis; li devisbone sin alpremi al ¸i; la vento bruis çirkaû liaj oreloj, li aû-dis, kiel la pordoj de la pre¸ejo knarante turnas sin sur siaj hokoj, fermi¸ante, sed samtempe la konscio kvazaû lin forlasis, li eksentis glacian malvarmon kaj malfermis la okulojn.Estis mateno; li sidis duone degliti¸inte de la kupra porko, kiu, kiel çiam, staris sur la strato Porta Rossa.Granda timo atakis la knabon çe la penso pri tiu, kiun linomis sia patrino, pri ÿi, kiu hieraû lin elsendis, por akiri monon.Tion li ne akiris, kaj li estis malsata kaj soifa.Ankoraû unu fojon li çirkaûprenis la kolon de la kupra porko, kisis ¸in sur la rostro, faris al ¸i amikajn kapsignojn kaj ekmigris pluen al unu el la plej mallar¸aj stratoj, kies lar¸o apenaû sufiçis por bone ÿar¸ita azeno.Granda fergarnita pordo staris duone malfermita; li iris supren laû ÿtona ÿtuparo kun malpuraj ÿtupoj kaj glata ÿnuro anstataû balustrado kaj eniris en nefermitan galerion kun çirkaûe pendantaj çifonoj.De tie kondu-kis ÿtuparo sur la korton, kie estis etenditaj fortikaj metalfa-denoj al çiuj eta¸oj de la domo, kaj unu sitelo ÿvebis apud la alia, dum la levmaÿino knaris kaj la siteloj dancadis en la aero, 217FABELOJ 1eLIBROtiel ke la akvo disÿprucadis sur la korton.Li iris ankoraû sur alian ruinan ÿtuparon.Du maristoj, rusoj, gaje saltis malsupren kaj preskaû renversis la kompatindan knabon; ili venis de sia nokta amuzi¸o.Post ili venis ne tre juna, sed fortikakorpa virino kun abundaj nigraj haroj.”Kion vi alportas hejmen?”ÿi demandis la knabon.”Ne koleru!” petis la knabo, ”mi ricevis nenion, tute neni-on!” Li kaptis la jupon de la patrino, kvazaû li volus ¸in kisi.Ili eniris en la çambron; ni ¸in ne priskribos, ni nur diros, ke tie staris ansopoto kun ardantaj karboj, kion ili tie nomas”marito”.¯in ÿi prenis sur la brakon, varmigis al si la fingrojn kaj ekpuÿis la knabon per la kubuto.”Certe vi havas monon!”ÿi kriis.La infano ploris; ÿi puÿis lin per la piedoj, kaj la infano laûte ekkriis.”Çu vi silentos, aû mi frakasos al vi, kriisto, la kapon!”ÿi diris kaj eksvingis la fajropoton, kiun ÿi tenis en la mano.La knabo kriante alklinis sin al la tero.Tiam tra la pordo eniris la najbarino, ankaû kun sia ”marito” sur la brako.”Felicita!Kion vi faras kun la knabo?””Tio estas mia infano!” respondis Felicita [ Pobierz całość w formacie PDF ]