[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Çiuj birdoj, kiuj antaûe tiel bele kantadis al ÿi, forflugis, la arboj kaj floroj velkis; la granda folio de lapo, sub kiu ÿi estis lo¸inta, ÿrumpis, kaj de ¸i restis nur flava seki¸inta trunketo.Ÿin terure turmentis la frosto, ÿiaj vestoj estis disÿiritaj, kaj ÿi mem estis tre delikata kaj malgranda; la kompatinda Elinjo-fingreto estis mortonta defrosto.Ÿi komencis krii, kaj çiu floko da ne¸o, kiu falis sur ÿin, havis la saman efikon, kiel se oni îetas sur nin tutan ÿovela-mason, çar ni estas grandaj, sed ÿi havis nur la longon de malgranda fingro.Ÿi kovris sin per velkinta folio, sed tio ne varmigis ÿin; ÿi tremis de malvarmo.Tute çe la rando de la arbaro, kien ÿi nun venis, trovi¸isgranda grenkampo; sed la greno jam de longe estis fortrançi-ta, nur la nudaj sekaj stoploj elstaris el la glacii¸inta tero.Por 43FABELOJ 1eLIBROÿi ili estis kiel granda arbaro, kiun ÿi devis tramigri, kaj ÿiaj dentoj frapadis pro malvarmo.Vagante, ÿi alvenis al la lo¸ejo de kampa muso.La tuta lo¸ejo konsistis el malgranda kaverno sub la stoploj.Tie la kampa muso lo¸is ÿirmite kaj kom-forte, ¸i havis çambron plenan de greno kaj bonegan kuire-jon kaj provizejon.La kompatinda Elinjo-fingreto stari¸is an-taû la pordo, tute tiel same kiel çiu alia almozulino, kaj petis pri malgranda peco da hordea greno, çar de du tagoj ÿi ricevis absolute nenion por man¸i.”Ho kompatinda etulino!” diris la muso, çar en efektiveco¸i estis bona maljuna kampa muso, ”eniru en mian varmançambron kaj man¸u kun mi!”Çar Elinjo-fingreto plaçis al ¸i, ¸i diris: ”Vi povas tre bone resti çe mi la tutan vintron, sed vi devas teni la çambron en bona ordo kaj rakontadi al mi historiojn, çar mi tion tre amas!” Elinjo-fingreto plenumadis tion, kion la bona maljuna muso postulis, kaj estis al ÿi tre bone çe la muso.”Nun ni kredeble baldaû ricevos gaston!” diris la muso.”Mia najbaro ordinare vizitas min çiutage.Li atingis ankoraû multe pli ol mi, li havas grandajn salonojn kaj portas belegan nigran veluran pelton.Se vi povus ricevi lin kiel edzon, tiam vi estus bone prizorgita.Sed li ne povas vidi.Vi devas rakonti al li la plej belajn historiojn, kiujn vi scias.”Sed tio tute ne interesis Elinjon-fingreton, ÿi tute ne volis havi la najbaron, çar li estis talpo.Li venis kaj faris sian viziton en sia nigra velura pelto.La kampa muso diris, ke li estas tre riça kaj tre instruita.Lia lo¸ejo efektive estis dudeko-ble pli granda, ol la lo¸ejo de la muso, kaj tre instruita li estis, sed la sunon kaj la belajn florojn li tre ne amis, pri ili li rakontadis nur malbonon, çar li neniam ilin vidis.Elinjo-fin-44FABELOJ 1eLIBROgreto devis kanti, kaj ÿi kantis tre bele: ”Majskarabo, flugu!”kaj ”La pastro iras al la fojno.” Pro ÿia bela voço la talpo enami¸is je ÿi, li tamen nenion diris; ho, li estis persono tre prudenta!Antaû nelonge li elfosis al si longan trairejon tra la tero de sia lo¸ejo ¸is ÿia; la muso kaj Elinjo-fingreto havis la permeson promenadi en ¸i kiom ili volis.Li tamen petis ilin, ke ili ne timu la mortintan birdon, kiu kuÿas en la trairejo.Tio estis tuta birdo kun plumoj kaj beko, kiu mortis antaû nelonge, kredeble en la komenco de la vintro, kaj estas enterigita ¸uste tie, kie li aran¸is sian trairejon.La talpo prenis putran lignopecon en la buÿon, çar tia lig-no en mallumo brilas kiel fajro; kun tio li iris antaûen kaj lumigis al ili en la longa malluma koridoro.Kiam ili alvenis al la loko, kie kuÿis la mortinta birdo, la talpo ekpremis per sia lar¸a nazo la arkaîan plafonon kaj dispuÿis la teron tiamaniere, ke fari¸is granda truo, tra kiu penetris lumo.Meze sur la planko kuÿis mortinta hirundo kun la belaj flugiloj forte al-premitaj al la flanko, kun la piedoj kaj kapo ÿovitaj sub la plumojn.La malfeliça birdo certe mortis de malvarmo.Elinjo-fingreto sincere bedaûris ¸in, ÿi amis çiujn malgrandajn bir-detojn, çar ili ja dum la tuta somero tiel bele kantadis kaj pepadis al ÿi, sed la talpo puÿis ¸in per siaj mallongaj piedoj kaj diris: ”Nun ¸i plu ne fajfos! Estas kredeble tre malagrabla afero naÿki¸i malgranda birdeto! Dank’ al Dio, ke miaj infanoj ne fari¸os tiaj.Krom sia ’ kvivit’ tia birdo havas ja nenion, kaj en vintro ¸i devas mizere morti de malsato!””Jes, kiel prudenta homo vi kompreneble povas tion diri!”respondis la muso.”Kion birdo havas pro çiuj siaj kvivitoj, kiam venas la vintro? ¯i devas suferi malsaton kaj malvar-45FABELOJ 1eLIBROmon, kaj tio certe ne estas bagatelo [ Pobierz całość w formacie PDF ]