[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Diri la veron al tiu malfeliçulino ÿin mortigus tuje.—Vi ne respondas, ÿi ¸emis; vi ÿajnas malgaja; Leopoldo ne amas plu min; li min delasas, kiam mi estas malsana.Ho! neniam mi estus kredinta lin kapabla de tia indiferenteco.82ÇU LI?eLIBRO—Nu, kvietigu vin.Vi scias tre bone, ke via edzo çiam vin amegas.Li eliris por fari viziton: li baldaû revenos.Nun, trinku denove.Senpripense, ne eç tion rimarkante, la juna virino englutis unu post la alia la glasetojn da brando, kiujn prezentis al ÿi Maziero.—Vi ne similas lin, ÿi daûrigis; vi estas fidela almenaû; vi ne delasas tiujn, kiuj suferas, por iri al amuzado.Ha!kiel malbone mi ÿatis vin! Kiel mi estis maldankema! Se mi povus rekomenci …La fortoj mankis por daûrigi la paroladon: tiam ÿi direktis al Maziero longan rigardon plenan je amemo, kaj senmovi¸is.La junulo volis verÿi ankoraû inter la lipoj de la mortantino la brandon, kiun li tenis en sia mano.Sed post kiam la fluidaîo estis pleniginta la duonmalfermatan bu-ÿon, ¸i superrandi¸is kaj fluis laûlonge de vangoj ¸is sur la kapkuseno.Inter la brakoj de sia iama fianço, sinjorino Herbeno estis mortinta, dirante aman parolon.Aleksandro dolçe remetis sur la liton la korpon de la malfeliça virino.La okuloj de l’juna kuracisto restis sekaj.Ne havante plu esperon, li ne sentis plu kortuÿegecon.Nun, çar la neriparebleco estis plenumita, li restis senmova, direkt-83ÇU LI?eLIBROante çagrenegan rigardon al la viza¸o de Klotildo, kiun la tro rapida malsano ne estis havinta sufiçe da tempo por velki, kaj kiu retrovis en la morto majestan kaj superan belecon.Nun, kion li faros? Kiamaniere li anoncos al Leopoldo la teruran malfeliçegon?Kiel estis prognozinta la fama profesoro, la malsano de Herbeno pli kaj pli gravi¸is.La pulma kongesto, kaû-zita de la malvarmigo, estis unue malforta; kaj inteligentaj flegoj povis facile ¸in haltigi, kiam ¸i komencis.Sed dank’al sinsekvaj nesingardoj faritaj de l’malsanulo, ¸i rapide aliformi¸is en pneûmonion.Nun en la stato, en kiu li trovi¸is, la sciigo koniganta la morton de Klotildo fatale devos lin pereigi.Tio, kion Maziero estis antaûvidinta, efektivi¸is.Malgraû la antaûzorgoj, spite la dusencaj kaj ne precizaj frazoj uzitaj por lin malrapide kutimigi al la ebleco de tia katastrofo, tuj kiam Leopoldo eksciis, ke lia amegatino ne ekzistas plu, ke ÿi eliris ne lin adiaûante, ke neniam li revidos ÿin, la febro, kiu jam lin man¸egis, subite pligrandi¸is.Sed anstataû çagreni¸i, la malsanulo kontraûe ¸ojis pro tio.—Tre bone, li diris; mi iros ÿin retrovi.Jes, amiko mia, li aldonis, sin klinante al Maziero, tio pli bone taûgas por ni kaj por ci.Ambaû ni cin perfidis.Por cin ven¸i, ci trovis nur tiel eksterordinaran sindonon, ke neniam oni 84ÇU LI?eLIBROvidis tian grandanimecon.Almenaû kiam ni ne estos plu, ci denove povos ÿati la vivon kaj konsideri la pasintajn fari¸ojn kiel inkubson¸on, kiu forflugas post la veki¸o.Malgraû tiuj amemaj paroloj, la vickuracisto restis malluma.—Mia vivo estas finita, li respondis.Ne estas plu por mi feliçeco ebla.—Nu, amiko mia, kial ci diras tiajn malesperaîojn? Ne en nia a¸o oni fari¸as vivmalamanto.Krizo de sufoko malhelpis, ke la malsanulo daûrigu.—Ne parolu, diris Aleksandro; ci lacigas cin neutile.—Lasu min.Mi sentas, ke nun mia vivo ne estos longedaûra: sed mi ne volas morti, ne antaûe koniginte al ci gravajn rimarkojn.Mi estas certa, ke la brulado de l’lulilo, kaûzo de çiuj niaj malfeliçaîoj, ne estas okazigita de l’hazardo sed de krima mano.Aûdante tiujn vortojn, Maziero subite fari¸is pli pala ol kadavro; kaj liaj manoj konvulsie agiti¸is.Kuÿante sur dorso, kun okuloj al plafono, Leopoldo ne povis tion ekvidi.Li daûrigis:—Jes; mi estas certa pri tio.Aûskultu min atente, kaj ci partoprenos mian opinion.Por eviti çiuspecan akcidenton, mi estis metinta la lulilon malproksime de l’kameno.Plie, ci kredeble rimarkis, ke por min lumigi kaj 85ÇU LI?eLIBROmin hejti, mi uzas nur gason.Do oni ne povas konjekti, ke fajrero alsaltis.Mi certigas, ke mia sola supozo estas vera.La fajro estis metita vole.Sed per kiu? por kia celo? Depost kiam mi kuÿas malsana, jen estas la du demandoj, kiujn mi senripoze faras al mi, ne povante trovi respondon.La malfeliço falis sur min per tiel fulmosimila rapideco, ke mi ne havis la tempon sufiçan por serçi la kulpulon.Se mi mortas, li restos do çiam nepu-nita.Nu, jen estas tio, kion mi petas ankoraû de cia amikeco.Faru mem tiun enketon: kaj kiam ci estos malkovrinta la krimulon, kiu kaûzis la morton de tri homoj, ven¸u nin!Se en tiu momento Leopoldo estus rigardinta sian amikon, lin estus miriginta la difekti¸o de liaj viza¸aj trajtoj.—Mi faros tion, kion ci deziras, respondis Maziero, per raûka kaj ne aûdebla voço.—Mi ne finis ankoraû, daûrigis Herbeno kun emocio, en kiu oni sentis larmojn de bedaûro.Mi lasas post mi kompatindan estaîeton, kiun apenaû mi konis, kiun mi ne havis tempon sufiçan por ami.Tamen kiam mi pensas al tiu malfeliça orfo, kiu baldaû trovi¸os sen gvidanto kaj sen helpanto, tio rompas mian koron.Liaj geavoj estas kvazaû nulaîo.Jam la edzini¸o de ilia filino ilin pli maljunigis, ol estus farintaj dek jaroj.Kiam ili ekscios, ke 86ÇU LI?eLIBROÿi mortis, ili ne ÿin postvivos.Nu, promesu ai mi ankaû, ke ci prizorgos pri mia infano, kiam mi ne ekzistos plu [ Pobierz całość w formacie PDF ]