[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.[77] Nowe święto Codrusa".Mowa najwidoczniej o Antonim Urceo, tj.Codrusie, pisarzu z XV w., który wsławił się swymi swobodnymi poglądami nareligię i moralność.[78] Opis sabatu zachowali nam: Del Rio, Delancre, Bodin, Mayol, Leloyer,Danaeus, Boguet, Monstrelet, Torquemada, Flagellum hereticorum", Malleus maleficarum" i liczne inne zródła.Częściowo tam, częściowo wprotokołach sądów inkwizycyjnych, a także innych sądów, zachowały sięautentyczne zeznania oskarżonych o loty na sabat.W opisach tych niemałojest cech nie odnotowanych przez autora Opowieści".Tak na przykład nie wewszystkich okolicach urządzano sabaty we środy i piątki w niektórychpreferowano czwartek.Zazwyczaj neofitkę lub neofitę przyprowadzał na sabatktoś spośród starych uczestników.Do obrzędu przyjęcia należało jeszczeniekiedy deptanie krzyża nogami i bezczeszczenie hostii (komunii).Niekiedyneofici musieli oddawać diabłu w zastaw część swego ciała: włos, kroplę krwi,nawet palec; w zamian dostawali obrączkę albo amulet, albo dokument wniezrozumiałym języku.Od całowania zadu Kozła zwolnione były małe dzieci:diabeł sam całował je w tyłek.Po dokonaniu wtajemniczenia diabeł wygłaszałniekiedy specjalną mowę, rodzaj kazania", o tym, że nie ma nieśmiertelnościduszy, nie ma mąk pozagrobowych itp.Niekiedy odbywała się wspólnaspowiedz wszystkich obecnych i wszyscy po kolei przechwalali siępopełnionymi grzechami; kto nie dopuścił się niczego grzesznego, podlegałkarze.Pieśni śpiewane na sabacie miały czasami bardzo nieprzyzwoitą treść.Tańcowano niekiedy ze świecą w ręce, niekiedy z uwieszonym z tyłu zdechłymkotem.Na zakończenie sabatu, przy odprawie, stosowano czasem takiobrządek: mistrz Leonard robił w ziemi dołek, oddawał tam mocz, po czym namodłę kościelną płynem tym kropił obecnych.(Z nowszych dzieł traktującycho sabacie mamy: J.Michelet.La Sorciere.1861; Roskoff.Geschichte desTeufels.1869; Heppe-Soldan.Geschichte der Hexenprocesse.1880;Bourneville et E.Teinturier.Le Sabbat des Sorciers.1882; J.Baissac.LesGrands Jours de la Sorcellerie.1890; F.Helbing.Die Tortur.1909, i wieleinnych.)[79] Dictionnaire Infernal, par Collin de Plancy (2 ed.Paris 1825) tak określamagię: Magia jest to umiejętność dokonywania w przyrodzie, przy pomocydemonów, rzeczy przekraczających władzę ludzką, stosując w tym celu pewneobrzędy.Rozróżnia się czarną nagie, magię naturalną, niebieską (tj.astrologię) i ceremonialną; ta ostatnia polega na wzywaniu demonów na podstawieumowy (paktu), formalnej lub dorozumiewanej, zawartej z mocamipiekielnymi".M.Del Rio (1551 - 1608) rozróżnia cztery rodzaje magii: naturalis,artificialis, praestigiatrix, daemoniaca.Agrypa tylko trzy: mathematica,naturalis, veneficia, stawiając oddzielnie goecję czyli nekromancję.Rozróżniano jeszcze magię białą, która opierała się na sile aniołów, a niedemonów.Magię ceremonialną nazywano także magią operatywną.[80] Ulryk Zell uważany jest za najstarszego kolońskiego drukarza; jegowydania, przeważnie opatrzone napisem apud Lyskirchen" znane są od 1466r.i przez długi czas cenione były jako wzorowe.Johann Soter drukarzpracujący w Kolonii w tym czasie, kiedy rozgrywała się akcja Opowieści".Powszechnie znane są nazwiska twórcy aldyn" Aldo Manuziopracującego w Wenecji (od 1495 r.) i Henryka Stephana, czyli Etienne'a (1460 -1520), członka słynnej rodziny drukarzy pracujących w Paryżu.[81] Pierwsze ze wspomnianych przez autora dzieł, znane nam jest wnastępującym wydaniu: Das Geheimniss der heiligen Gertrudis zur Erlangungzeitlicher Schtze und Gter".Colin 1506. Trzy następujące rękopisy: BuchMosis und dreifacher Hllenzwang",.Mchtige Beschwrung der hllischenGeister" i Hauptzwang der Geister zu menschlichen Diensten" zostały pózniejwydrukowane na podstawie klasztornych rękopisów z końca XV i początkuXVI w., w wydaniu: Bibllotheca Magica.Kln 1810.[82] Dzieła wspomniane przez autora Opowieści" znane nam są wnastępujących wydaniach: Ulricus Molitor.De laniis et phitonicis mulieribus.Tractatus ad illustrissimum principem dnm Sigismundum archiducem Austriae.Anno dni MCCCCLXXXIX.(S.1) Martinus Plantsch, concionator Tubing.Opusculum de sagis maleficiis.C.praefat.H.Bebelij.In aedibus Th.Anshelmiimp.S.Stir.1597. Jac.Hochstraten, ord.Praed.Ad.Philippum archiep.Colonrae tractatus magistralis, declarens quam gravier peccent quaerentesauxilium a maleficis.Colonia.Mart, de Werdena 1510
[ Pobierz całość w formacie PDF ]