[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.2484KP 1757, nr 51, Gniezno 9 XII 1757.2485KP 1757, nr 52, Poznań 9 XII 1757.2486KP 1757, nr 51, Jasna Góra w Częstochowie 10 XII 1757.2487KP 1757, nr 52, Brześć Litewski 12 XII 1757.2488KP 1757, nr 52, Kowno 20 XII 1757.2489KP 1757, nr 51, Wilno 11 XII 1757.2490M.Morka, Uroczystości pogrzebowe w Wilnie, s.150.2491KP 1757, nr 51, Wilno 11 XII 1757.382 odśpiewanymi przez księży Bernardynów.Kolejne śpiewali księża Karmelici,Dominikanie oraz kapituła katedralna przy zgromadzeniu prałatów oraz kanoników.Teostatnie odśpiewano w asyście samego biskupa Zienkowicza.Msze św.śpiewaliwspominany już wielokrotnie Tomasz Zienkowicz sufragan białoruski oraz kustoszkatedry wileńskiej, biskup Antoni Józef %7łółkowski sufragan wileński, dziekankatedralny oraz sufragan żmudzki Aleksander Horain.Uroczystości żałobnesprawowano [& ] przy licznych tam a saeculari quam Regulari Clero ofiarach 2492.Zgromadzenia zakonne, opatrzone biskupią jałmużną, zostały zobowiązane douczestnictwa w akcie.Na tą okazję, z rozkazu Zienkowicza, zbudowano katafalk, któryzajmował całe planum .Jego figurę oraz kształty podkreślały licznie rozstawione, ażdo przednich ławek świece iarzące oraz lampy.Nad owym katafalkiem, między 4kolumnami lamp oliwnych i innej dekoracji zdobionej świecami iarzęcymi umieszczono portret ś.p.królowej, który utrzymywał geniusz przybrany festonami zadamaszku.Plastyczne przedstawienie monarchini, które łączyło w sobie dwa aspektypaństwowy oraz prywatny, z jednej strony miało podkreślać jej najwyższedostojeństwo, z drugiej zaś uzmysławiać wielkość władzy.Autor programu oweprzymioty, uwypuklał i podkreślał, za sprawą powszechnie wykorzystywanej w tegotypu uroczystościach, symboliki światła, odwołując się do blasku królewskiegomajestatu.Na specjalnie zbudowanej machinie, okrytej aksamitem, ustawionej podportretem, złożono koronę, [& ] Kleynotami ad hunc actum przyozdobiona, lustrem yszacunkiem wspaniała, na wezgłowiu Królowy dostojność ukazywała 2493.Niedysponujemy bliższymi informacjami na temat wzmiankowanej machiny .Relacjazamieszczona na łamach Kuriera Polskiego , nie przekazuje szerszych informacji natemat programu dekoracyjnego, jaki opracowano na tą okoliczność.Nie wiemyrównież, kto był jej autorem oraz co mogło być jej motywem przewodnim.Wiadomonatomiast, iż musiała ona powstać w niezwykle krótkim czasie.Sądzić można, iż całeprzedsięwzięcie było finansowane w znacznej mierze przez samego biskupa, którydodatkowo zobowiązał diecezję do sprawowania w intencji zmarłej królowej licznychsufragiów.Po śmierci królowej, August III uczestniczył w rocznych egzekwiachsprawowanych w intencji zmarłej małżonki, które odprawiano w kaplicy pałacowej2494.2492KP 1757, nr 51, Wilno 11 XII 1757.2493Tamże.2494WW 1761, Supplement nr 46, Warszawa 18 XI 1761.383 Nieco więcej wiemy na temat egzekwii odprawionych w stolicy WielkiegoKsiestwa Litewskiego za duszę zmarłego w Dreznie Augusta III.Zarówno w przypadkuuroczystości sprawowanych w intencji królowej, jak i samego króla, termin 30 dnia odśmierci, jako momentu, w którym należało odprawić nabożeństwa żałobne, wprzywołanych wypadkach nie miał żadnego zastosowania.Inaczej rzecz jasna byłopodczas uroczystości sprawowanych w intencji duszy Augusta II, kiedy to biskupZienkowicz, chcąc zmieścić się w owym terminie, nakazał przyspieszyć pracedekoracyjne oraz budowę castrum doloris2495.Obchód uroczystości żałobnych w stolicy Wielkiego Ksiestwa Litewskiegozostał przewidziany na 22 grudnia 1763 r.Dzień wcześniej, to jest 21 o godzinie 4popołudniu, 100 wystrzeliły armaty oraz pół godzinny biły dzwony wileńskichkościołów, zapowiadając na dzień następny, obchody uroczystości żałobnych.Pozakończonym biciu dzwonów, z wieży ratuszowej zabrzmiała muzyka żałobna, któramiał pobudzić lud do osobliwszey żałości 2496.Na tę okazję, budynek ratusza obitokirem, ustawiono kolosy oraz [& ] piękne Malarskiey sztuki ozdoby [& ] 2497: patronamiasta św.Krzysztofa, który z obłoków przemawiał do ludu, anioła, który rozkazywałludowi oraz rynek przepełniony tłumem pospólstwa.Wykorzystana podczasuroczystości dekoracja okolicznościowa z jednej strony miała budzić u widza zachwyt,z drugiej zaś, miała napawać smutkiem.Ratusz został przygotowany do illuminacyi ,jednak na skutek obfitości padającego śniegu, z niechęcią zaniechano owegoprzedsięwzięcia.Niemniej jednak, wokół ratusza rozniecono , tyle światła, ile byłotylko możliwe.Uroczystości żałobne rozpoczęły się 22 grudnia o godzinie 4 rano uderzeniem wdzwony wileńskich świątyń.Gdy te zamilkły, z wieży ratusza rozbrzmiała żałobnamuzyka .Godzinę pózniej, do kościoła p.w.św.Kazimierza przybyło ustawionewedług specjalnego porządku duchowieństwo zakonne, które sprawowaniem licznychofiar św.zainicjowało uroczystości2498.Na tę okoliczność zbudowano następujące castrum doloris ; na czterech gradusach okrytych czerwonym aksamitem,przyozdobionych złotymi galonami oraz frędzlami, ustawiono aksamitny taboret,równie bogato zdobiony.Na jego wezgłowiu złożono insygnia królewskie: koronę,2495M.Morka, Uroczystości pogrzebowe w Wilnie, s.150.2496GW 1763, Supplement nr 52, Wilno 31 XII 1763.2497Tamże.2498M.Morka, Uroczystości pogrzebowe w Wilnie, s.156.384 berło oraz jabłko.Z taboretem umieszczono geniusz wraz z złotą tablicą na którejzapisano Fecit, quo bonum et placitum erat in conspectu Dei sui et Regnavit inpace 2499.W górze zaś pod baldachimem kitajkowym również nadobnie przybranymzaprezentowano litery: A 3.R.P., wyrażające Augustus III Regni Poloniarum .Zapisoświetlono gęstymi lampami, dla podkreślenia dostojeństwa oraz majestatu władzyoraz utożsamianego z osobą króla państwa.Pod nim umieszczono geniusz sławy znapisem Pacificus vocabitur 2500.Zrodkową część ołtarza wielkiego przysłoniętoadamaszkiem, na tle którego ułożono krzyż z srebrnej lamy
[ Pobierz całość w formacie PDF ]