[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Doktor Lecter powinien zatem uważać, że zwracamy się do niego tylko po to, by opowiedziałnam o swoich teoriach i o tym, co podpowiada mu jego intuicja  stwierdziła. Dokładnie tak. Dlaczego mi pan to wszystko opowiada? Dlaczego po prostu nie pośle mnie pan zodpowiednimi instrukcjami? Traktuję cię jak partnera.Będziesz robiła podobnie, kiedy któregoś dnia sama obejmieszdowództwo.Na dłuższą metę tylko w ten sposób można dojść do jakichś wyników. A więc żadnej wzmianki o owadzie w gardle Klausa, żadnego powiązania między Klausem iBuffalo Billem? Tak.Wracasz do niego, ponieważ jesteś pod wrażeniem przenikliwości, z jaką przewidział, żeBuffalo Bill zacznie skalpować swoje ofiary.Ja nie jestem nim oficjalnie zainteresowany, podobniedoktor Bloom.Ale pozwalam ci dalej się w to bawić.Możesz zaoferować mu pewne przywileje,rzeczy, które załatwić dla niego może tylko ktoś tak wysoko postawiony jak pani Martin.Musiuwierzyć, że powinien się spieszyć, oferta wygasa bowiem wraz ze śmiercią Catherine.Jeśli Catherineumrze, jej matka całkowicie się wycofuje.I jeżeli nie uda mu się zapobiec jej śmierci, to bynajmniejnie dlatego, że chciał nam zrobić na złość, ale dlatego, że nie jest dość sprytny i wie zbyt mało, żebyspełnić to, co obiecywał. Czy senator Martin rzeczywiście się wycofa? Lepiej, żebyś pod przysięgą potrafiła powiedzieć tyle tylko, że nie znasz odpowiedzi na topytanie. Rozumiem. A więc senator o niczym nie wie.To byłryzykowny strzał.Najwyraz
niej Crawford obawiał się, że pani Martin może mu pomieszać szyki,popełnić błąd i zaapelować bezpośrednio do doktora Lectera. Czy rzeczywiście rozumiesz? Tak.W jaki sposób Lecter ma nas zaprowadzić prosto do Buffalo Billa, skoro nie możezdradzić, że wie coś konkretnego? Jak ma to zrobić, opierając się pozornie tylko na swoich teoriach iintuicji? Nie wiem, Starling.Miał mnóstwo czasu, żeby to przemyśleć.Czekał na to od dnia, kiedyodnaleziono pierwszą ofiarę Billa.W mikrobusie zaterkotał i zamrugał jednocześnie specjalny telefon z dekoderem.Zaczęła się całaseria rozmów, które Crawford zamówił wcześniej w centrali FBI.96Przez następne dwadzieścia minut rozmawiał ze znajomymi funkcjonariuszami holenderskiejpolicji państwowej i Royal Marechausee, z pamiętającym czasy studiów w QuanticoOverstelojtnantem ze służby technicznej policji szwedzkiej i z przyjacielem, który pełnił funkcjęasystenta Rigspolitichefa w Danii.Zadziwił Starling przechodząc gładko na francuski w rozmowie znocnym oficerem dyżurnym belgijskiej Police Criminelle.Za każdym razem podkreślał koniecznośćszybkiego ustalenia tożsamości Klausa i jego wspólników.Europejskie organizacje policyjne i takotrzymały już prośbę o pomoc za pośrednictwem Interpolu, ale po bezpośredniej rozmowie ze starymikumplami można było mieć nadzieję, że depesza nie będzie tkwiła przez parę godzin w teleksie.Clarice zdała sobie sprawę, że Crawford wybrał mikrobus, ponieważ zainstalowane tu byłyodpowiednie urządzenia łącznościowe, wśród nich nowy system kodujący typu Voice Privacy,pomyślała też jednocześnie, iż łatwiej byłoby mu odbyć te wszystkie rozmowy ze swojego biura.Tutajmusiał żonglować notatnikiem na małym stoliczku, przy skąpym oświetleniu, podskakując za każdymrazem, kiedy opony trafiły na jakąś nierówność.Starling nie miała dużego doświadczenia wprowadzeniu akcji, wiedziała jednak, że szef sekcji nie tłucze się na ogół mikrobusem, żeby załatwićpodobne sprawy.Mógł powiedzieć jej o wszystkim z pokładu samolotu.Cieszyła się, że tego niezrobił.Miała odczucie, że spokój i cisza panujące w mikrobusie i cały ten czas przeznaczony naodpowiednie przygotowanie czekającej ją misji okupione zostały wysoką ceną [ Pobierz całość w formacie PDF ]