[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Gadanie.Ale zapomniaÅ‚aÅ› dodać:  seksowna i piÄ™kna". O tym nie trzeba nawet wspominać, Miss Hrabstwa Filadelfia. O seksownej i piÄ™knej zawsze trzeba wspominać. PrzygotowujÄ… teren dla brukarzy. Avery wskazaÅ‚a rÄ™kÄ….PowinnaÅ› zajrzeć do sklepu z upominkami, zobaczyć, jakich dokonali tamcudów.ProszÄ™. PodaÅ‚a Hope klucz. Ty powinnaÅ› otworzyć.Et voilà, pomyÅ›laÅ‚a Hope, wkÅ‚adajÄ…c klucz do zamka.253RLTRozdziaÅ‚ czternastyKiedy weszÅ‚y, Hope nie powiedziaÅ‚a ani sÅ‚owa.Clare zaczęła coÅ›mówić, ale Avery pokrÄ™ciÅ‚a gÅ‚owÄ…, wiÄ™c zamilkÅ‚a.WszÄ™dzie staÅ‚y pudÅ‚a, miÄ™dzy którymi byÅ‚a tylko wÄ…ska Å›cieżka.Szafki kuchenne, zauważyÅ‚a Clare.A zatem wkrótce zacznÄ… je instalować,tylko szkoda, że Hope może nie docenić piÄ™knych podłóg, prawiecaÅ‚kowicie zasÅ‚oniÄ™tych kartonami i pÅ‚achtami.LawirowaÅ‚y miÄ™dzy przeszkodami, zmierzajÄ…c do sklepionegoprzejÅ›cia. A
adne kolory  powiedziała Hope niezobowiązującym tonem, alezatrzymała się na kilka chwil w zagraconym pomieszczeniu, zanim ruszyłakrótkim korytarzem do holu.Tam wydała cichy okrzyk zaskoczenia i radości. No dobrze,cudowne.Elegancko, oryginalnie, jednak bez wydziwiania.Wiecie, czy potym można chodzić? Owen powiedział, że miejsca, gdzie nie wolno wchodzić, sąodgrodzone taśmą.Avery przecięła pomieszczenie i zapaliła światło w jednej z łazienek. O rety. Co? Och. Hope weszła do środka i przesunęła palcami postylowym wzorze na kafelkach. Zobaczcie, jak to podkreśla wzór napodłodze, ale go nie powtarza.Cudne. Chcesz tego?Hope posłała Avery spojrzenie spod uniesionych brwi. Jestem pewna, że mamy tu jeszcze co oglądać.254RLTPrzeszła do pierwszego pokoju i stanęła przy taśmie, odgradzającejwejście do łazienki.Skończyli podłogę, zauważyła Clare i pomyślała o tej pierwszej chwiliz Beckettem, właśnie tutaj.O nagłym, zaskakującym wrażeniu.I zapachukapryfolium.Wycofała się, zostawiła przyjaciółki zachwycające się kolorami idetalami wzorów na kafelkach i poszła do jadalni. To wygląda świetnie  pochwaliła Hope, stając obok Clare.Niespuszczając wzroku z sufitu, podeszła do okna. Naprawdę nie jesteś pewna?Hope wzruszyła ramionami i wyjrzała przez okno. Chyba czuję się wyrwana ze swojego środowiska i dlatego jestemtaka niespokojna.To naprawdę ogromna zmiana i chcę jej, myślę, że jejpotrzebuję.Ale teraz, kiedy już zrobiłam ten krok, zastanawiam się, czyjestem na to gotowa.Odwróciła się do Clare. A mimo wszystko to miejsce ma coś w sobie.Przemawia do mnie,tutaj myślę, że może to jednak teraz jest moje środowisko.Tu czuję się namiejscu.Pewnie wrócę na drugą stronę ulicy i znowu wpadnę w panikę, aletutaj czuję się jak w domu.Popatrzyła na sufit, bo nagle usłyszała czyjeś kroki nad głową. Avery poszła na górę bez nas. Nie poszłam. Avery weszła do pokoju i także popatrzyła na sufit. To pewnie Ryder albo Owen  zaczęła Clare. Być może, ale nigdzie nie widziałam ich samochodów.255RLT Cóż, ktoś tam jest, a ponieważ drzwi były zamknięte, to znaczy, żeten ktoś miał klucz. %7łeby rozwiązać zagadkę, Hope wyszła do holu izawołała z dołu. Halo!Jej głos rozbrzmiał echem, ale nikt nie odpowiedział. Tu musi być duch. Avery uśmiechnęła się szeroko, w jej oczachtańczyły wesołe iskierki. Chodz
my sprawdzić. Avery. Ale ona już biegła na górę.Zrezygnowana Clare weszła zHope na schody, podczas gdy ich przyjaciółka nie przestawała nawoływać. Ale super, co?  Avery stała w drzwiach E&D. Czujecie ten zapach?  Wciągnęła powietrze. Lato.Kapryfolium. To tylko twoja wyobraz
nia. Jednak Clare objęła się rękami izadrżała, bo też poczuła ów zapach. W takim razie moja wyobraz
nia płata mi te same figle.Fascynujące. Hope weszła do pokoju. Czy ktoś próbował się dowiedzieć, kim onabyła? To byłoby. Podskoczyła, gdy drzwi na balkon się otworzyły. Spójrzcie na to! Drzwi nie były zamknięte i ktoś tędy przeszedł  upierała się Clare. Ktoś z naręczem kapryfolium? Nie sądzę. Avery podeszła dodrzwi, otworzyła je szerzej, po czym zamknęła. Poza tym niełatwo byłoby wejść na balkon z zewnątrz, zwłaszczakiedy wciąż jest jasno. Nie czuć tu smutku, prawda?  Hope okrążyła pokój, znowuotworzyła drzwi i wyszła na balkon. Cokolwiek, ktokolwiek tu jest,wydaje się przyjaz
nie nastawiony. Mnie nic się nie wydaje, bo to tylko cegła, kamień i drewno. Wgłosie Clare zabrzmiała złość.256RLT Tak jak Hill House  powiedziała Avery niskim głosem.  A to, copo nim chodziło, chodziło samotnie"*. Och, przestań. Tym razem gniew Clare skupił się na przyjaciółce.Po prostu przestań.To stary budynek.Podłogi skrzypią i trzeba naprawićdrzwi.To wszystko. Kochanie. Avery wzięła Clare za rękę. Czemu tak się złościsz? Stoisz tutaj, robisz z tego budynku nawiedzony dom i jeszcze pytasz,dlaczego się złoszczę? Tak. Avery mocniej ścisnęła jej dłoń. Jeżeli nie wierzysz wduchy, powinnaś po prostu uznać nas za głupie, a nie się wściekać. Nie wściekam się.Jestem po prostu zmęczona rozmowami na tematduchów, jak gdyby naprawdę istniały. W porządku.Ja się nie złoszczę dlatego, że ty nie wierzysz, wiecdlaczego ty się złościsz, że ja tak? Masz rację.Absolutną.Miałam ciężki dzień i muszę jeszcze zrobićkolację.Powinnam już iść. Wrócimy do mnie. zaczęła Hope. Nie, zostańcie i obejrzyjcie resztę.Przepraszam.Naprawdę jestemzmęczona.Ja tylko. Jej głos się załamał. Ja w to wszystko nie wierzę. W porządku, jak chcesz. Zirytowana Avery wzruszyła ramionami. Powinnyśmy pójść na górę, żeby Hope obejrzała swoje mieszkanie. Nie chcę w to wszystko wierzyć [ Pobierz całość w formacie PDF ]