[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Nei ena etter inacia. Mało prawdopodobne, żeby wszystkie gatunki tak wymarły, Willemo.Ich ryby,ptaki, drzewa, kwiaty. Ale tak było, Anzelmo.Os bacillones zrobiły wszystko.W Wyborgu wszyscy osdozetos tak uważają. Par� Willemo, par� Willemo. Anzelmo zamaszyście rozlał wszystkim poszklance pechilchy.Natrafił jedynie na słaby gest sprzeciwu segory Madleny.Aberto byłdumny, że traktują go jak dorosłego, choć w głowie mąciło się od pechilchy. Wierzysz, że wszystko tak łatwo poszło? W każdym miejscu lęgowym, gdzie osraketos zawiozły ludzi? Wszędzie było podobnie: dość tlenu, woda, klimat.Przyjęliśmy się jak ziarno wglebie. W Wyborgu wszyscy os dozetos tak uważają? W Wyborgu wszyscy os dozetos tak uważają.Nasze os bacillones byłynajmocniejsze.Zabiły innych.Zabiły tych, co byli przed nami.Znajdujesz jakieś takie rzeczy,Aberto? Przecież tyle chodzisz po górach. Nie wiem, które z nich to os foscilos.Zamilkł na chwilę. Ale myślę, że zarobię sporo pachecos dodał po namyśle. Foscilos nie są zkamienia, no nie, par� Willemo? Bardzo stare mogą być skamieniałe, ale raczej nie. Znalazłem parę takich miejsc w górach, jakby osiedla.Tam jest dużo różnych foscilos.Wyrysuję też dla segor Niewymawialny ich ułożenie.Myślę, że wpadnie za to parędodatkowych pachecos. Wpadnie.Na pewno przytaknął par� Willemo.Oczy kleiła mu senność.Przez rokodwykł od alkoholu.Przewidywał niepokój i niechęć wyrośli Cyvuta, gdy znów będąwchodzić w jego ciało i natrafią na ślady alkoholu.Przewidywał ból. Par� Willemo zwrócił się do niego Aberto. Czy można zostać gaucho zdziewczyną, w jednym en raketo? We dwoje. Jasne.To jest ideał.Możecie wtedy osiągnąć sprzężenie.Wasz en raketo pomkniedo najbardziej odległych miejsc lęgowych, jeśli zechcecie.Na kraj wszechświata.Ale którakobieta zgodzi się, by zostać podziurawiona jak ser agostella? Ineda av Glian powiedział bardzo cicho Aberto, ale inni dosłyszeli. Pewny siebie. Po ojcu.Segor pa a był uparty jak skała.Długi czas powiedziała segora Madlena. Już nie jest? Skała się kruszy.Woda wierci w niej dziury.Anzelmo chlapnął wielki łyk pechilchy i wytarł usta rękawem. A jaki jest segor Tomaso? zapytał. Zmienił się, czy nadal taki wielki endogmatico? Dalej tylko grav Engelese i nic więcej? Tfu splunął Anzelmo. Im starszy, tym gorzej.Ena mahla eblud.Na wiosnę kazałukamienować Agostino Nei. Tego głupawego jąkałę? Przecież Agostino nie skrzywdziłby ani człowieka, animrówki. Agostino stracił dłoń w tartaku.Segor Tomaso stwierdził, że bez ręki nie jest godnyżyć. Ena mahla eblud. Właśnie. Dlaczego kazał tak zrobić? Bo Agostino przestał być pełnym człowiekiem.Ręka stworzyła człowieka. Ręka stworzyła człowieka.Wiesz, Anzelmo, że w Wyborgu niektórzy os dozetoswątpią w myśli grav Engelese? No to kto? Ena Perso a Prima.Osoba, nie sama część ciała. Lepiej żeby tego nie słyszał segor Tomaso.To ena mahla eresia, najgorsza.Chwilę milczeli.W drugim kącie werandy nadal trwał miłosny taniec tysięcy mrówek. VI.Od dawna Aberto nie chodził po górach tak często jak obecnie.W szkole pojawiał się raz wtygodniu.Segora Fiora witała go z wściekłością, lecz za każdym razem odpowiadał zwyłożonego materiału lepiej niż uczniowie, którzy godzinami wygrzewali ławki. Ena mahla eblud mówiła segora Fiora. En vene metal , myślała.Aberto wiedział, co robi.Odwiedzał niedostępne kary, wiszące ponad doal Greillt.Tropił ślady tych, którzy byli przedtem.Zbierał, kolekcjonował, mierzył, szkicował.Z każdejwyprawy wracał obładowany, z ciężkim plecakiem.Segor Niewymawialny z początku płacił mu jak innym, pózniej za dobrzeudokumentowane znalezisko Aberto dostawał dwa pachecos, a za odnalezienie osiedla idobre szkice nawet trzy.Wkrótce segor Niewymawialny wyczekiwał na przybycie Aberto niecierpliwie.Odinnych przestał skupywać os foscilos, bo nie umieli ich opisywać i uzupełniać dobrymiszkicami, jak to robił Aberto.Joao próbował podsunąć kilka wymyślonych rysunków, alezamiast pachecos zarobił kuksańca.Oszustwo Joao spowodowało jednak, że leciwy segor postanowił osobiście sprawdzićjedną z praosad skartowanych przez swojego najlepszego asystenta.Po pięciu godzinach podejścia zakosami po stromych upłazkach w piekącym skwarzeOuaigh, ledwie mogąc nadążyć za obładowanym bagażem Aberto, spocony segor Ubaldoprzekonał się, że ruiny praosady w karze Bon Ouaigh zostały bezbłędnie przerysowane.Aberto robił rzetelną robotę.Z kilku powodów: ciekawiła go ta praca; chciał zarobić jaknajwięcej pachecos, żeby opłacić nimi studia w Wyborgu; a najważniejsze, bo zawsze starałsię dobrze robić to, do czego się brał.Segor Ubaldo sprawdził stanowisko i rozsiadł się wygodnie na wancie. Ena pechilcha ndor en milg? zapytał Aberto. En milg, en milg, chłopcze
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
