[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Zresztąkapitan Sagner już dawno został przeniesiony do innego pułku, i to na jego,Bieglera, życzenie wyrażone w dowództwie dywizji.Przeniesiono go razem zporucznikiem Lukaszem do innej dywizji i do innego korpusu.Ktoś mu potem opowiadał, że obaj nędznie zginęli w jakichś błotach podczasucieczki.Gdy autem podjeżdżał ku pozycjom dla obejrzenia odcinka swej brygady,wszystko było jasne i wyraz
ne.WÅ‚aÅ›ciwie byÅ‚ delegowany przez generalny sztabarmii.KoÅ‚o niego przechodzili żoÅ‚nierze i Å›piewali pieśń, którÄ… czytaÅ‚ kiedyÅ› wzbiorze austriackich pieÅ›ni wojennych:Es gilt.Halt euch brav ihr tapf'ren Brüder,316Werft den Feind nur herzhaft nieder,Lasst des Kaisers Fahne weh'n.Okolica byÅ‚a taka sama jak na obrazkach  Wiener Illustrierte Zeitung.Po prawej stronie koÅ‚o stodoÅ‚y widać byÅ‚o artyleriÄ™ rażącÄ… ogniemnieprzyjacielskie okopy przy szosie, po której pÄ™dziÅ‚ samochód.Z lewej stronystaÅ‚ dom, z którego strzelano, podczas gdy nieprzyjaciel kolbami karabinówstaraÅ‚ siÄ™ wywalić drzwi.Przy szosie pÅ‚onÄ…Å‚ strÄ…cony aeroplan nieprzyjacielski.Na horyzoncie widać byÅ‚o kawaleriÄ™ i palÄ…cÄ… siÄ™ wieÅ›, dalej okopy marszbatalionuna maÅ‚ym wywyższeniu, skÄ…d ostrzeliwano nieprzyjaciela z karabinówmaszynowych.Dalej ciÄ…gnęły siÄ™ okopy nieprzyjacielskie wzdÅ‚uż szosy.A szoferwiezie go dalej szosÄ… prosto ku nieprzyjacielowi.- Nie wiesz, gdzie mnie wieziesz! Tam jest nieprzyjaciel! - ryczy na szofera.Ale szofer odpowiada mu zgoÅ‚a spokojnie.- Panie generale, to jedyna porzÄ…dna droga.Szosa jest w stanie dobrym.Nadrogach bocznych opony nie wytrzymaÅ‚yby tej jazdy.Im bliżej pozycji nieprzyjacielskich, tym wyraz
niej słychać strzelanie.Po obustronach okopów ciągnie się aleja drzew owocowych i granaty niszczą tę aleję.A szofer spokojnie odpowiada na jego uwagi:- Ta szosa jest wyborna, panie generale, jedzie się po niej jak po stole.Gdybyśmy tylko zboczyli, te opony nie wytrzymają.Niech pan spojrzy, panie generale - krzyczy szofer - ta szosa jest tak świetniezbudowana, że nawet moz
dzierze trzydziestocentymetrowe nic nam nie zrobią.Szosa ta to istne boisko, ale na kamienistych polnych drogach popękałyby opony.A wracać też nie możemy, panie generale.Bzzz.dzum! - słyszy Biegler wybuch i auto robi ogromny skok.- A co? Czy nie mówiłem, panie generale?! - ryczy szofer.- Przecież to jestcholernie dobra szosa.Właśnie wybuchnął przed nami pocisktrzydziestoośmiocentymetrowy.Ale dziury nie ma.Szosa jak boisko.Leczgdybym skręcił w pole, to zaraz popękają opony.Teraz ostrzeliwują nas zodległości czterech kilometrów.- Ale dokąd my jedziemy?To się pokaże - odpowiedział szofer.- Dopóki będzie taka szosa jak dotąd, toręczę za wszystko.Lot, istny lot i samochód przystaje.- Panie generale - krzyczy szofer - czy nie ma pan mapy sztabowej?Generał Biegler zapala elektryczną latarkę i widzi, że trzyma mapę sztabowąna kolanach.Ale jest to morska mapa wybrzeży Helgolandu z roku 1864, z czasuwojny austriacko-pruskiej przeciw Danii o Szlezwig.- Jesteśmy na rozstajach - powiada szofer - a wszystkie drogi prowadzą kupozycjom nieprzyjacielskim.Mnie chodzi o porządną szosę, żeby nie ucierpiałyopony, panie generale.Ja odpowiadam za automobil sztabowy.Nagle huk, ogłuszający huk i gwiazdy olbrzymie jak koła.Mleczna droga jestgęsta jak śmietana.317Płynie Biegler w bezkresach wszechświata, siedząc obok szofera.Tuż przedsiedzeniem auto zostało przecięte na pół, gładko, jakby nożycami.Z całego autapozostał tylko napastliwy, zaczepny przód.- Całe szczęście, że mi pan akurat pokazywał mapę - mówi szofer.- Przeleciałpan do mnie, a resztę diabli wzięli.To była czterdziestodwucentymetrówka.Zaraz wiedziałem, że jak miniemy rozstaje, to szosa będzie diabła warta.Potrzydziestoósemce mogła być tylko czterdziestodwucentymetrówka.Nic lepszegonie wyrabiają jak dotąd, panie generale.- Ale dokąd jedziemy?- Lecimy do nieba, panie generale, i trzeba omijać komety.Takie komety sąznacznie gorsze od największych granatów [ Pobierz całość w formacie PDF ]