[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Przytaknęłam i sięgnęłam w kierunku jego opatrunku.Niemieliśmy czasu do stracenia.Austin grymasił, kiedy wyciągałamubranie z rany.Ugh.Nie wygląda za dobrze.- Musimy dostać się do jakiejś prawdziwej pomocy medycznej powiedziałam, próbując ułożyć prowizoryczny bandaż zpowrotem na miejscu.- Czuję się świetnie  nalegał Austin, kiedy uniósł się nanogach.Kołysał się lekko, potem sięgnąłby oprzeć się o mnie.Złapałam go dookoła tali, nie pozwalając mu upaść.Był w o wielegorszej kondycji niż w pierwszej chwili myślałam.Austinzlekceważył mnie i próbował stanąć o własnych siłach, tym razem zpowodzeniem.- Muszę dostać się do miasta.- Nie, idziemy do obozu  powiedziałam.Austin przytaknął, zauważyłam cień bólu przechodzący przezjego twarz  Shelby, nie wiem, co z tym.Co jeśli zmienię się wobozie?- Austin jesteś naprawdę ranny.Potrzebujesz lekarza.- Ale co jeśli&- Przestań, nie pozwolę ci umrzeć.Bardzo krwawisz.Topoważne.184Heather DavisPrzytaknął słabo  Boję się  powiedział.- Wiem, ale musimy wykorzystać naszą szansę, jeśli maszprzeżyć.Nie stracę cię.Nie po& tym wszystkim  powstrzymałamłzy i skupiłam się na pewnym podtrzymywaniu Austina.- Nie możemy  powiedział Austin  Nie mogę pozwolić ci&- Wciąż myślisz, że obóz jest w tą stronę?  Zapytałam,wskazując.Austin przytaknął  Ale co z Red Canyon?Pomogłam Austinowi  Nie martw się o to.Owinął swoje, prawe ramię wokół mnie i zaczęliśmy iść wkierunku obozu.Jakiś czas póz
niej, kiedy zobaczyłam płot, prawiezrobiłabym salto z radości.Ale Austin i ja powłóczyliśmy siępewnym krokiem.Wywracanie było, mało prawdopodobne.Starannie, przesunęliśmy się w kierunku gęstych krzaków, któregraniczyły z płotem.W końcu, jakby odpowiedz
na modlitwę, przybyliśmy dobramy.Po tym jak krzyczałam o pomoc przez interkom, elektrycznypłot zaczął się otwieraćz łoskotem.Jak coś w rodzaju pustynnego wędrowca.Austin i jachwiejnym krokiem weszliśmy do obozu.Parę sekund póz
niej Pan Winters przybliżał się w naszymkierunku w wózku golfowym. Shelby! Wszystko w porządku? O,Boże Austin, co się stało? Gdzie są Twoje ubrania? Nacisnął nahamulec i prawie wypadł tarmosząc się w naszą stronę.- Proszę wziąć nas do szpitala  powiedziałam, kiedypomagałam wdrapać się Austinowi na siedzenie pasażera, potemsama usiadłam na siedzeniu z tyłu wózka.Pan Winters nacisnął pedał gazu i pojechaliśmy.Zapiszczało,gdy stanęliśmy od frontu szpitala.Austin jęczał.Trzymając jegoramię, wyskoczyłam z tylnego siedzenia, więc mogłam mu pomócwysiąść z pojazdu.185Never Cry Werewolf- Panie Winters proszę posłuchać  powiedziałam, czując, żewytłumaczenie powinno nastąpić natychmiast  Nie mieliśmyuciekać &- Póz
niej. Powiedział. Najpierw zajmijmy się Wamidzieciaki, a potem porozmawiamy.- To mój obozowicz! Oh Austin  Sven przybył biegnąc,patrząc w gotowości,by objąć Austina i zadusić go na śmierć.- Sven, idz
przynieść czyste ubrania dla Austina  powiedziałpan Winters.Sven odbiegł, pan Winters i ja wzięliśmy Austina za ramiona.Pomogliśmy mu wejść po schodach do szpitala.Pielęgniarka, starsza blond pani, pocierała zaspane oczy,otwierając drzwi.Jej szczęka opadła  Co do diabła się stało? Powiedziała, rozumiejąc jego stan.- Stracił swoje ubrania podczas ataku kuguara  powiedziała,orientując się,że mogę powiedzieć prawdę, częściową, chociaż. Ochraniał mnie.Austin przesunął głowę w moim kierunku, a na twarzy miałsłaby uśmiech.- Chodz
synu  powiedział pan Winters.Położyliśmy go do łóżka.Pod koce, Austin zaczął gwałtowniedrżeć.Pielęgniarka ostrożnie odklejała tkaninę T-shirtu  Wow.Tonie wygląda dobrze.Otworzyła jej gabinet medyczny i poszukując czegoś, wracającz czymś, co mogła wkłuć w jego ramię.- Czy wyjdzie z tego?- Kochanie, pozwól mi robić to, co należy. Pielęgniarkawsunęła termometr w usta Austina.Pan Winters złapał moje ramię. Powinniśmy obejrzeć też, Shelby.186Heather Davis- Huh?  Spojrzałam na zadrapanie na moim ramieniu.To byłoprawdopodobnie jedno z wielu na moim ciele od długiej wędrówkiprzez lasy. To przez wycieczkę.- Mogę użyć trochę maści i bandaża.Usiądz
. Pan Winterswskazał mi krzesło blisko biurka pielęgniarki.Nie spuszczałamAustina z oczu, gdy pielęgniarka opiekowała się nim.Zrobił się bardzo blady i jego czoło było lepkie od potu.Niewyglądało na to, że wyjdzie dzisiaj ze szpitala.Co zrobi wilk, ranny,przerażony i zamkniętyz pielęgniarką? Pan Winters zajął miejsce obok mnie i powiedział.Wiem, że się martwisz o niego.- Westchnął i podrapał się po swoichrzadkich włosach. Lubisz go wystarczająco mocno, by uciec z nimdo lasu. Powiedział pan Winters.- Nie, to nie dlatego przeszliśmy przez płot.Charles goniłAustina i groził mu, że jego ojciec wydrukuje jakieś rzeczy wbrukowcach.Pan Winters podniósł rękę. Shelby zajęliśmy się tym.Po tymjak każdy zauważył, że oboje zniknęliście, Charles wcisnąłwiadomość samochodowemu dostawcy jedzenia, obiecując muwynagrodzenie, jeśli zadzwoni gdzieś w jego imieniu.Najwyraz
niej, to małe łajno, hm.Mam na myśli Charles próbowałwykupić sobie drogę wyjścia z obozu nagłówkami w brukowcach.Oparłam się pragnieniu, by powiedzieć  duh  Rozumiem.- Wszystkie znane rodziny mają do czynienia z prasą.- Nie rozumie pan! Charles mógł zrujnować rodzinę Austina.- Charles nie będzie powodował żadnych problemów powiedział pan Winters  odesłaliśmy go tego ranka do domu.Alew jakikolwiek sposób groził, to wciąż nie tłumaczy waszej ucieczki.- Nie, ale rodzina Austina jest inna.Rodzina Bridgesów jestinna!  Boże! Jak mogę to wyjaśnić, bez wyjaśnienia? Nie mogę.Położył ramię wokół moich ramion  Twoje serce jest na187Never Cry Werewolfwłaściwym miejscu, ale musisz pomóc sama sobie, jeśli chceszpomagać innym, zapamiętaj.Musisz najpierw zaopiekować sięsobą.Gryzłam policzek wewnątrz, siłując się z nawracającąfrustracją tryskającą we mnie  Zostanę wysłana do Red Canzon,prawda?- Nie wiemy tego na pewno.Musimy przedyskutować to ztwoimi rodzicami.Nawet, jeśli, czuła, że to nadchodzi, wciąż drżałam myśląc otym.Nie chciałam spędzić następnych dwóch miesięcy wpustynnym piekle.Jeśli nie przestrzegałam słabych zasada obozuCrescent, jak ja mam robić to w miejscu, gdzie było więcej zasad,wojskowa musztra i nawet zamknięcie w odosobnieniu? I Austinpotrzebuje mnie tutaj.Nawet, jeśli wszystko będzie z nim ok, wciążnie ma swojego serum na następny raz i na pewno będą bardziej naniego uważać, myśląc, że jest naprawdę uciekinierem.Ma jeszczedwie pełnie księżyca do przejścia podczas sesji obozowej.Alebardziej ważne jest, co się stanie, kiedy światło księżyca napłyniedo szpitalnego okna dzisiaj?Austin był wciąż w dużych kłopotach.I to była moja wina.Gdybym nie była z nim w lesie, nigdy nie odniósłby tych ranpodczas ataku kuguara, dotarłby do cywilizacji i zadzwonił dochemika [ Pobierz całość w formacie PDF ]