[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.MadonnaCatalina z początku wielce się rozgniewała, potem jednak podziękowała mu gorąco za to, codla niej uczynił, i poczęła go zaklinać na miłość, jaką dla niej żywił, i na dworność jego, abygoszcząc ją w swym domu, nie uczynił jej nic takiego, co by ją na poczciwości drasnąć mo-gło, i aby gdy tylko dzień się uczyni, odprowadził ją do jej domu. Madonno odrzekł na to pan Gentile jakiekolwiek były kiedyś pragnienia moje wzglę-dem ciebie, obecnie, gdy Bóg był tyle łaskaw dla mnie, iż przez wzgląd na miłość, jaką dlaciebie żywiłem, pozwolił mi od śmierci cię uratować, postanowiłem, tak teraz, jak i nadal, tu ina każdym innym miejscu obchodzić się z tobą jak z najdroższą siostrą.Jednakoż przysługa,jaką tej nocy ci wyświadczyłem, zasługuje chyba na pewną nagrodę, dlatego też proszę cię,abyś nie odmawiała mi łaski, której od ciebie chcę zażądać.Na te słowa dama odrzekła dobrotliwie, że gotowa jest uczynić dla niego wszystko, co tyl-ko w jej mocy będzie leżało i co ze statecznością jej się zgodzi. Madonno ciągnął dalej pan Gentile wszyscy krewni twoi jako też cała Bolonia mającię już za umarłą; nikt w twoim domu nie spodziewa się ujrzeć ciebie przy życiu.Nie będzieto więc z krzywdą niczyją, jeśli po kryjomu pozostaniesz tu łaskawie przy matce mojej, do-póki nie powrócę z Modeny, co wkrótce nastąpi.Oto łaska, o którą proszę, ponieważ mamzamiar w obliczu najdostojniejszych obywateli tego miasta oddać was małżonkowi waszemujako uroczysty i wspaniały dar.Dama, czując wagę swoich zobowiązań względem rycerza i nie widząc, aby w tej prośbiecoś niecnotliwego kryć się mogło, mimo pragnienia szybkiego ucieszenia krewnych pojawie-191 niem się swoim, przystała na życzenie pana Gentilego i słowem się związała.Zaledwie jednakostatnich słów domówiła, poczuła, że czas rozwiązania nastał, i w kilka chwil potem przypomocy matki Gentilego pięknego synka na świat wydała.Okoliczność ta podwoiła jeszcze radość tak jej, jak i rycerza, który wydawszy polecenia,aby damie nie zbrakło na staraniach stosownych jej stanowi i aby jej służono, jak jego własnejżonie, w tajemnicy do Modeny odjechał.Zakończywszy w tym mieście urzędowanie swoje, jął się do powrotu gotować.Na dzieńprzedtem wysłał polecenie do domu, aby w dniu jego powrotu wydano wielką i wspaniałąucztę, prosząc na nią najdostojniejszych obywateli bolońskich, a przede wszystkim Niccoluc-cia Caccianimico.Po przybyciu do domu zsiadł z rumaka i powitał damę, którą znalazł pięk-niejszą niż kiedykolwiek.Tak ona, jak i jej synek doskonałym się cieszyli zdrowiem.Poczym udał się do swoich gości i z radosnym wyrazem oblicza zaprosił ich, aby do stołu zasie-dli.Zaczęła się uczta z licznych i wybornych potraw złożona.Gdy wieczerza już ku końcowisię miała, pan Gentile, który się pierwej szczegółowie z damą porozumiał, w te słowa doswoich gości przemówił: Przypominam sobie, że słyszałem kiedyś, iż w Persji istnieje wielce chwalebny, jak są-dzę, obyczaj.Zasadza się on na tym, że każdy, kto pragnie najwyższą cześć swemu przyja-cielowi okazać, zaprasza go do domu swego i pokazuje, co w nim ma najdroższego: żonę,kochankę lub córkę, zaręczając jednocześnie, że gdyby mógł, serce swoje również by mu po-kazał.Ten obyczaj pragnę i ja tutaj w Bolonii naśladować.Zaszczyciliście łaskawie mój dom,a ja, chcąc się wam odwdzięczyć, pokażę wam, zgodnie z perskim obyczajem, co mam naj-droższego na świecie.Pierwej jednak proszę was, abyście mi rozwiązali pewną wątpliwość,którą wam zaraz wy łuszczę.Otóż załóżmy, że istnieje człek posiadający dobrego i wiernegosługę, który zapada nagle na ciężką chorobę.�w człek nie czekając nawet, aż wierny sługajego żywot zakończy, rozkazuje wynieść go na środek ulicy i całkiem już o niego troszczyćsię przestaje
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
