[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.7 I rzekł Saul sługom swym: „Szukajcie mi niewiasty, mającej ducha wieszczbiarskiego, a pójdę do niej i wywiem się przez nią.” I rzekli słudzy jego do niego: „Jest w Endorze niewiasta, mająca ducha wieszczbiarskiego.”8 A tak odmienił ubiór swój i oblókł się w inne szaty, i poszedł sam i dwaj mężowie z nim, i przyszli do niewiasty w nocy, i rzekł jej: „Wróż mi przez ducha wieszczbiarskiego i wywołaj mi, kogo powiem.”9 I rzekła niewiasta do niego: „Oto ty wiesz, jak wiele uczynił Saul, i jak wytępił czarnoksiężników i wieszczków z ziemi; czemuż tedy kładziesz sidło na duszę moją, aby mię zabito?”10 I przysiągł jej Saul na Pana mówiąc: „Żyje Pan, że ci się nic złego nie stanie dla tej rzeczy!”11 I rzekła mu niewiasta: „Kogóż ci mam wywołać?” A on rzekł: „Wywołaj mi Samuela.”12 A gdy ujrzała niewiasta Samuela, krzyknęła wielkim głosem i rzekła do Saula: „Czemuś mię zdradził? Boś ty jest Saul!”13 I rzekł jej król: „Nie bój się! Coś widziała?” I rzekła niewiasta do Saula: „Widziałam bogi wychodzące z ziemi.”14 I rzekł jej: „Co za kształt jego?” Rzekła: „Mąż stary występuje, a jest w płaszcz ubrany.” I zrozumiał Saul, że to był Samuel, i nachylił się obliczem do ziemi, i pokłonił się.15 I rzekł Samuel do Saula: „Czemużeś mi nie dał pokoju, żebym był wywołany?” I rzekł Saul: „Jestem uciśniony bardzo, bo Filistyni walczą ze mną, a Bóg odstąpił ode mnie i nie chciał mię wysłuchać ani przez proroków ani przez sny; a przeto przyzwałem cię, abyś mi pokazał, co mam czynić.”16 I rzekł Samuel: „Cóż mię pytasz, gdy Pan odstąpił od ciebie, a przeniósł się do przeciwnika twego?17 Albowiem uczyni tobie Pan, jak mówił przez usta moje, i odetnie królestwo twoje z ręki twojej, a da je bliźniemu twemu, Dawidowi,18 boś nie był posłuszny głosowi Pańskiemu aniś dopełnił gniewu zapalczywości jego na Amaleku; przeto uczynił ci Pan dzisiaj to, co cierpisz.19 I da też Pan Izraela z tobą w ręce filistyńskie, a jutro ty i synowie twoi ze mną będziecie; lecz i obóz izraelski da Pan w ręce filistyńskie.”20 - I wnet upadł Saul jak długi na ziemię, bo się był uląkł słów Samuela, i nie było w nim siły, bo nie jadł chleba przez ów wszystek dzień.21 Weszła tedy owa niewiasta do Saula (bo się był zląkł bardzo) i rzekła do niego: „Oto usłuchała niewolnica twoja głosu twego i położyłam duszę moją w ręce twoje, i usłuchałam słów twoich, któreś mówił do mnie.22 Teraz tedy i ty posłuchaj głosu niewolnicy twojej, i położę przed tobą sztukę chleba, żebyś zjadł i posilił się, i mógł iść w drogę.”23 Lecz on nie chciał i rzekł: „Nie będę jadł!” Lecz go przymusili słudzy jego i niewiasta, i w końcu usłuchawszy głosu ich wstał z ziemi i usiadł na łożu.24 A owa niewiasta miała cielę karmne w domu, i pospieszyła się, i zabiła je, a wziąwszy mąki, zaczyniła ją i napiekła przaśników,25 i położyła przed Saulem i przed sługami jego, a oni zjadłszy wstali i szli ową całą noc.3.DAWID WYKLUCZONY Z ARMII FILISTYŃSKIEJ (29,1-11).Książęta filistyńscy, niezadowoleni z pobytu Dawida w obozie (1-3), żądają jego usunięcia (4-5).Achis wbrew swej woli musi odesłać Dawida (6-10), który wraca do kraju filistyńskiego (11).291 Zebrały się tedy wszystkie wojska filistyńskie w Afek; ale i Izrael położył się obozem nad źródłem, które było w Jezrael.2 Lecz książęta filistyńscy ciągnęli setkami i tysiącami, a Dawid i mężowie jego byli w ostatnim hufcu z Achisem [ Pobierz całość w formacie PDF ]