[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.%7łołnierze mieli już dość wojny, klęsk, widoku zniszczeń, śmierci, życia w okopach wśród szczurów iwszy.Wojsko buntowało się przeciwko nieudolnym dowódcom i rządowi, który zdecydowany był prowadzićwojnę, chociaż nikt nie widział już jej celu.Komunistyczni agitatorzy wzywali do obrócenia broni przeciwkodowódcom i zakończenia wojny.To podobało się żołnierzom.Nie protestowali, gdy bolszewicy aresztowalidowódcę pułku i innych najwyższych oficerów.%7łukow poddał się fali buntu, która ogarnęła wojsko.Wybrano go na delegata do rady pułkowej.Szwadron %7łukowa został rozformowany we wrześniu 1917 r., a on sam, z papierem w kieszeni,potwierdzającym, że został zwolniony ze służby, powrócił na rodzinną wieś.Przewrót paz
dziernikowy oddał władzę bolszewikom, a Lenin, który jeszcze w kwietniu 1917 r.uważał, że nowej władzy nie będzie potrzebna armia, policja i służba bezpieczeństwa, gdyż rewolucja ogarnieświat i zniesie granice, przekonał się nagle, że naród nie kocha bolszewików.W wyborach do ZgromadzeniaUstawodawczego, które odbyły się 8 grudnia 1917 r., opowiedziało się za nimi 9 milionów z 36 milionówgłosujących, a więc niecałe 25%, co dało bolszewikom 175 miejsc w Zgromadzeniu.Zdecydowaną większośćzdobyli rewolucyjni socjaliści, lewicowi socjalrewolucjoniści i mienszewicy, zajmując 370 miejsc wKonstytuancie.Lenin nie zamierzał jednak oddawać władzy, ani dzielić jej w koalicyjnym rządzie.Napierwszym posiedzeniu Konstytuanty 18 stycznia 1918 r.zgłosił wniosek o przyznanie rządowi specjalnychuprawnień.Zostało to odrzucone przez większość posłów, którzy argumentowali, że zadaniem ZgromadzeniaUstawodawczego jest uchwalenie konstytucji.Dzień póz
niej bolszewicki rząd rozwiązał Konstytuantę.%7łołnierzezamknęli wejścia do sali obrad i odpędzili posłów.Lenin zrozumiał, że zdobędzie i utrzyma władzę tylko wtedy, gdy będzie miał do dyspozycji duże siłypolicyjne i wojskowe.Z jego rozkazu 20 grudnia 1917 r.Feliks Dzierżyński przystąpił do organizowania tajnejpolicji politycznej, a w styczniu 1918 r.Lew Trocki zaczął tworzyć siły zbrojne.%7łukow, gdy tylko wydobrzał potyfusie, w sierpniu 1918 r., stawił się w Moskwie, gdzie wstąpił do 4.pułku kawalerii 1.Moskiewskiej Dywizji.Ten wybór był oczywisty: chłopak z wiejskiej rodziny, przez lata przymierającej głodem, w naturalny sposóbwybrał tych, którzy obiecali mu dostatnie życie.Bolszewicy tracili jednak kontrolę nad sytuacją.Rosja pogrążała się w ogniu wojny domowej.Nazachodzie, mimo zawarcia traktatu pokojowego w Brześciu w marcu 1918 r., wojska niemieckie posuwały sięnaprzód; na południu Turcy podeszli do wybrzeży Morza Czarnego i kierowali się w stronę Baku; Kozacydońscy pod wodzą Piotra Krasnowa wzniecili bunty przeciw bolszewikom i wkrótce z wojskami generałaAntona Denikina zajęli ogromny obszar od frontu niemieckiego do Wołgi; na wschodzie zbuntowany KorpusCzechosłowacki opanował południową część Uralu i przejął kontrolę nad transsyberyjską linią kolejową; wSamarze powstał rząd opozycyjny; w Omsku powstał rząd admirała Aleksandra Kołczaka; w Murmańskuwylądowały wojska brytyjskie, aby nie dopuścić do opanowania przez Niemców składów amunicji; w maju 15-tysięczny brytyjski korpus ekspedycyjny przejął kontrolę nad półwyspem Kola i Archangielskiem; weWładywostoku wylądowały wojska brytyjskie i japońskie.Wydawałoby się, że wobec takich potęg władzabolszewicka niewielkie ma szansę przetrwania, ale okoliczności jej sprzyjały: Brytyjczycy nie kwapili się dowychylania nosa poza rejony portów, które łatwo i szybko opanowali.Wystarczyłoby przysłanie 3 dywizji, któreprzełamałyby opór bolszewików i doszły do Moskwy.Jednakże zakończenie wojny w Europie w listopadzie1918 r.podziałało tak demobilizująco na armię brytyjską, że żaden polityk ani dowódca nie odważyłby sięzaproponować zebrania wojsk i wysłania ich do Rosji.Biali generałowie, choć mieli pod swoimi rozkazami około miliona żołnierzy, nie potrafiliskoordynować działań podlegających im wojsk, nie potrafili również zawrzeć sojuszu z Polską*.[* 26 listopada1919 r.generał Anton Denikin zwrócił się o pomoc do Józefa Pilsudskiego, jednakże podtrzymał nieustępliwiestanowisko w sprawie granicy polsko-rosyjskiej, co ostatecznie przesądziło o powstrzymaniu się Piłsudskiegoprzed udzieleniem pomocy.] To dawało szansę zwycięstwa bolszewikom, których szeregi rosły szybko, a dobrzeorganizowane przez Lwa Trackiego stawały się poważną siłą bojową.%7łukow, z pułkiem 1.Dywizji Moskiewskiej, wyruszył na front wojny domowej.Dowódcą brygady byłSiemion Timoszenko, a dywizją dowodził Siemion Budionny.Pod Uralskiem %7łukow poznał Michaiła Frunzego- dowódcę południowego zgrupowania wojsk Frontu Wschodniego.W guberni tombowskiej walczył razem zMichaiłem Tuchaczewskim i Hieronimem Uborewiczem przeciw oddziałom Antonowa.Gdy wygasła wojnadomowa, ci ludzie przejęli dowodzenie Armią Czerwoną, a znajomości i przyjaz
nie z pola bitwy zawsze byłydecydujące w powojennych żołnierskich karierach.%7łukow od 1923 r.dowodził pułkiem, przeszedł liczne przeszkolenia, przełożeni mieli o nim jaknajlepsze zdanie.Prawdopodobnie te względy zadecydowały o skierowaniu go do Akademii Wojennej wBerlinie.W żadnym radzieckim z
ródle nie ma wzmianki o nauce w Niemczech (%7łukow również nie wspominałnic na ten temat), choć potwierdzało ją kilku niemieckich wyższych oficerów, a wśród nich generał F.W.vonMallenthin.Jest to bardzo prawdopodobne, zważywszy, że po zawarciu traktatu w Rapallo w 1922 r.obydwapaństwa nawiązały ścisłą współpracę wojskową.Najwyżsi oficerowie widzieli w tym możliwość szybkiejmodernizacji Armii Czerwonej, a przede wszystkim szkolenia kadry.Niemcy szukali okazji obejścia zakazówtraktatu wersalskiego, co znakomicie umożliwiały radzieckie poligony, nie podlegające żadnej kontrolizwycięskich mocarstw, których inspektorzy bacznie obserwowali wszystkie poligony w Niemczech.Dlategowysyłano do Kazania i Lipiecka tajnie produkowane czołgi i tam można było je swobodnie testować.Naniemieckich poligonach natomiast, gdzie odbywały się ćwiczenia dozwolone traktatem wersalskim, szkolili sięradzieccy oficerowie.Dojście Hitlera do władzy przerwało kwitnącą współpracę, a Rosjanie szybko się zorientowali, że nowyrząd stawia na mechanizację i rozwój wojsk pancernych.Michail Tuchaczewski, gorący zwolennik takich zmianw Armii Czerwonej, korzystając wówczas z poparcia Stalina, przystąpił do modernizacji radzieckich siłzbrojnych [ Pobierz całość w formacie PDF ]