[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Kiedy dym się trochę przerzedził, mo\
na było zobaczyć sukceskanonierów: celne uderzenie trafiło maszt okrętu pirackiego w po-łowie wysokości i przewróciło go niczym drzewo podczas jesiennejnawałnicy.W morzu pływało w dziwacznych pozycjach mnóstwotrupów.Między nimi dryfowały roztrzaskane bale i belki.Ale piracisię nie poddawali.388Pod osłoną drewnianej obudowy otworów w burcie wioślarzesmagali wodę i okręt podchodził coraz bli\
ej.Taktyka piratów byłajasna.Postawili sobie za cel aborda\
 Ambrozji , aby rozstrzygnię-cia tego pojedynku dokonać na pokładzie w walce wręcz.I temunale\
ało zapobiec.Podczas gdy kapitan ponownie wprowadził działa do akcji, astrzelcy bronią brali przeciwnika na muszkę, pierwsze strzały ogni-ste uderzyły o główny pokład.Ostrza grotów były owinięte szmata-mi i nasączone smołą, a ich płomienie z prędkością wiatru w\
erałysię w burtę albo w nadbudówki statku.Oprócz tego kusznicy celo-wali do poszczególnych wrogów z bezpiecznego ukrycia.Z podkurczonymi nogami i z podbródkiem wspartym na kola-nach Afra siedziała w kucki u stóp kasztelu dziobowego i z szerokootwartymi oczami śledziła przebieg walki.O dziwo, wcale się niebała.Prze\
yła ju\
d\
umę, a głos wewnętrzny podpowiadał jej, \
erównie\
podczas tego napadu nie poniesie uszczerbku.Marynarze odpalali ze wszystkich luf, a w huku eksplozji i dymieuszło uwadze Afry, \
e jedna ze strzał ognistych przebiła okno kasz-telu rufowego i spowodowała po\
ar w kajucie.Wydostawał sięstamtąd czarny dym.Naraz drzwi rozwarły się gwałtownie i na ze-wnątrz wypadł odurzony poseł.Paolo Carriera uczepił się chwieją-cych się drzwi, po czym zamknął je za sobą i padł bez przytomności. Gdzie jest Lukrecja?Afra wiedziała, \
e \
ona posła znajduje się w kajucie.Aby ją jed-nak wydostać, musiałaby przejść przez cały pokład i stać się \
ywymcelem dla piratów.Oczywiście donna Lukrecja nie okazywała jejwcześniej sympatii, wręcz przeciwnie.Czy jednak tylko dlategoAfra miałaby skazać człowieka na pewną śmierć?W jej duszy anioł toczył walkę z diabłem.Ale kiedy z walącymsercem próbowała akurat powziąć decyzję, ulegając jednak siłom zła,389poseł na chwilę doszedł do siebie i na czworakach wyczołgał siępoza zasięg strzału pirackich kuszników.Wydawało się, \
e nie maświadomości, \
e Lukrecja nadal przebywa w kajucie.Dym, dobywajÄ…cy siÄ™ ju\
stamtąd kłębami, coraz bardziej gęst-niał.Nagle jednak, całkiem niespodziewanie, drzwi kajuty otworzy-ły się z impetem i stanęła w nich donna Lukrecja.Chocia\
miała nasobie męskie ubranie i czapkę, Afra natychmiast ją rozpoznała.Donna Lukrecja z trudem chwytała powietrze jak ryba wyrzucona naląd.Ostatkiem sił czepiała się drzwi kajuty.Afra poczuła ulgę.Lukrecja uwolniła ją od powzięcia trudnej de-cyzji.Myśląc o tym, Afra zawstydziła się jednak swojego wahania.Inagle spojrzenia kobiet się spotkały.Przez chwilę obie patrzyły nasiebie w milczeniu.Wreszcie Lukrecja wyszła z kajuty i zamknęła za sobą drzwi.Stała oparta o nie, cię\
ko oddychając.Póz
niej otarła rękawem pot zczoła.Kątem oka Afra dostrzegła, \
e na rufie okrÄ™tu pirackiego jeden zÅ‚uczników skÅ‚ada siÄ™ do strzaÅ‚u.Ów silny chÅ‚opak napiÄ…Å‚ lewÄ… rÄ™kÄ…Å‚uk, a\
wydawało się, \
e pęknie.Afra oceniła wzrokiem, \
e łucznikceluje dokładnie w Lukrecję.Bez zastanowienia zerwała się i chocia\
nieprzyjacielskie strzałyświstały nad pokładem, przebiegła na drugą stronę, rzuciła się naLukrecję i przewróciła ją na ziemię.W samą porę, gdy\
właśnie wtej chwili strzała leworęcznego łucznika wwierciła się z trzaskiem wdrzwi kajuty, wydając wibrujący, skar\
ący się ton niczym naderwa-na struna jakiegoś instrumentu.Obie kobiety wpatrywały się nieruchomym wzrokiem w śmier-cionośny pocisk.Lukrecja zdawała się niezdolna do wykonania ja-kiegokolwiek ruchu.Afra jednak szybko się opamiętała.SchwyciłaLukrecję za nadgarstki i powlokła sparali\
owanÄ… \
onę posła przezpokład do kasztelu dziobowego, gdzie ju\
wcześniej sama znalazłaschronienie.390Ledwie dotarły do bezpiecznego występu nadbudówki, gdy po-wietrze rozdarły dwa gwałtowne wybuchy, którym towarzyszył huk,dz
więczący w uszach niczym grzmot letniej burzy. Trafiony!  wrzasnął kapitan i jak faun zatańczył na górnympokładzie [ Pobierz całość w formacie PDF ]