Spychalski Dariusz Krzyżacki poker [2]

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Jak te bydlaki ruszą na nas, z wioski nie zostanie kamień na kamieniu! Oni majączołgi i samoloty! Jeśli stawimy opór, zbombardują nas, a potem wszystkich wsadzą dowięzienia!Sadownik rozejrzał się po otaczających go mieszkańcach wsi. Ludzie! zawołał mocnym głosem. Mistrz oszalał chyba, skoro porywa się naRzeczpospolitą! Wracajmy do domów! Nie będziemy nadstawiać karku za szaleńców! Po cooni to robią?! Co za różnica, czy rządzić nami będą z K�nigsbergu czy Ortelsburga!Zapanowało poruszenie.Mieszkańcy Novego Sadu spoglądali na siebie niepewnie,szepcząc cicho.Sołtys ujął się pod boki i zerknął groznie na Zygfryda.* niem.dom gminny Ostrzegam cię, że to, co mówisz, może zostać uznane za zdradę.Ogłoszono mobilizacjęi jako sołtys zobowiązany jestem dopilnować, by wszyscy, powtarzam, wszyscy, stanęli doobrony naszej ojczyzny.Nie zmuszaj mnie, bym doniósł na ciebie na policję. Mobilizację ogłosił K�nigsberg odparł ze złością tamten. Nie musimy ich słuchać! Bzdura powiedział z naciskiem Havli%0ńek. Rozkaz o mobilizacji wydał naszkomtur. W Marienburgu nie ma żadnej mobilizacji! krzyknął ktoś z tłumu.Sołtys zacisnął usta i wycedził przez zęby: Nie doprowadzajcie mnie do wściekłości! Przyszło polecenie przygotowania wioski doobrony i tego musimy się trzymać! Ludzie! Z tłumu wysunął się karczmarz Aleksy Kosma. Czy wy naprawdę nierozumiecie o co w tym wszystkim idzie?! Mistrz chce uwolnić nas od Rzeplitów! Nasza nowabroń zetrze ich w pył! Głupi jesteś, Kosma mruknął K�ste. Oni mają tak wielką armię, że ta cała broń niezda się na wiele. Zygfryd, ostrzegam cię po raz ostatni. Sołtys wystąpił krok naprzód i zmierzyłsadownika chmurnym spojrzeniem. Zaraz wezwę policję.Zobaczysz, że się doigrasz.K�ste mruknął coś pod nosem i zamilkł z naburmuszoną miną.Havli%0ńek podszedł ku rodzinie Kotików. Ty, Karel, i twoi synowie wezmiecie sobie do pomocy kilku ludzi i zajmieciestanowiska obok karczmy.Mam nadzieję, że pamiętasz jeszcze, jak obsługuje się karabinmaszynowy?Karel Kotik, jeden z najbogatszych gospodarzy, skinął głową. O mnie się kłopocz.Dwadzieścia lat temu byłem najlepszym strzelcem w całymregimencie.Moje chłopaki też wiedzą, jak obchodzić się z bronią.Jak tylko zobaczę jakiegośRzeplitę, odstrzelę mu łeb. Ty, Schultz Sołtys sięgnął ramienia wioskowego piekarza pójdziesz razem z Kosmąi jego synami na pagórek koło młyna i urządzisz tam punkt obserwacyjny.Będziesz miał zniego dobry widok na całą okolicę. Co mam robić, jak pojawią się Rzepiki? spytał piekarz. Jak to co? obruszył się sołtys. Natychmiast powiadomisz mnie o tym. W porządku. Schultz zarzucił karabin na ramię. Jak zobaczę jadące w naszą stronęczołgi Rzeplitów, natychmiast cię o tym powiadomię. Reszta idzie ze mną nad stawy zarządził Havli%0ńek. Będziemy kopać rowyprzeciwczołgowe.Pójdziecie teraz po narzędzia i za kwadrans spotykamy się koło karczmy.Przyjść mają wszyscy, potrzeba wielu ludzi.Czy wszystko jasne?Mieszkańcy Novego Sadu przytaknęli zgodnie. Jesteś pewien, że powinniśmy iść przez wieś? Otto spoglądał z niepokojem w stronęotoczonych sadami zabudowań wioski. Ten folwark, o którym mówił Anglik, leży z drugiejstrony.Może zejdzmy z drogi i pójdzmy przez łąki? Jesteś, niestety, głupszy, niż myślałem prychnął pogardliwie Mateusz. Sądzisz, żeidąc przez łąki nie wzbudzimy niczyich podejrzeń? We wsi może zatrzymać nas policja odparł dziwnie potulnym tonem Brandenburczyk. Często tak robią.Zwłaszcza teraz, na wiosnę, gdy gospodarze przyjmują do roboty. Zapomniałeś chyba, co dzieje się w protektoracie.Krzyżacka policja ma co innego nagłowie niż wyłapywanie robotników sezonowych. Masz rację. Otto skinął głową i przyspieszył kroku, aby nie pozostać w tyle. Napewno nie zwrócą na nas uwagi.Boryna zerknął na swojego towarzysza podejrzliwie. Coś zrobił się nagle taki słodki? Myślę po prostu, że czas najwyższy zakończyć naszą kłótnię.Nikt nie mógłprzewidzieć, że Krzyżacy napadną na Prusów.Stało się i tyle.Jak wydostaniemy się zprotektoratu, odrobimy szybko straty i wszystko wróci do normy. Słyszałeś, co mówiłem na drodze. Mateusz uśmiechnął się z satysfakcją. Niestety,moja decyzja jest ostateczna.Gdy znalezliśmy się w opałach, ty myślałeś tylko o własnejskórze.Nie mogę już na tobie polegać. Popełniłem błąd, ale chcę to naprawić oświadczył żarliwie Otto. Daj mi jeszczejedną szansę. Zawiodłeś mnie, a gdy kto straci moje zaufanie, rzadko je odzyskuje. Zrobię wszystko byś uwierzył, że zrozumiałem swój błąd. Pożyjemy, zobaczymy. Mateusz machnął niecierpliwie ręką. Teraz nie czas o tymdyskutować.Minęli pierwsze zabudowania i skierowali się w stronę kościoła, wznoszącego się wcentralnym punkcie Novego Sadu.Po prawej stronie, nieopodal posterunku Gemeindepolizei,dostrzegli nagle kilkudziesięciu mieszkańców wsi, którzy ze szpadlami w dłoniachmaszerowali w stronę łąk położonych tuż za sadami.Na ramionach kmieci widniały białeopaski z czarnymi krzyżami. Co to jest, do cholery? Mateusz przyglądał się wieśniakom w osłupieniu. Co znacząte opaski? Pospolite ruszenie wymamrotał jego towarzysz. Pospolite ruszenie? Czy oni postradali rozum? Chcą rozpocząć wojnę z Rzeczpospolitą? Pamiętasz, co mówił ten Anglik? Ta nowa broń ma podobno niesamowitą moc.Mateusz zacisnął usta i rozejrzał się uważnie na boki.Jego wzrok spoczął na pobliskiejkaufhali Piotr i Paweł , na drzwiach której bielił się wielkich rozmiarów plakat z czerwonymnagłówkiem Mobilisierung.Przemytnik podszedł do wystawionego pod drzwiami pojemnika z gazetami, uniósłpokrywę i sięgnął po egzemplarz Volkstimme *.Niemal całą tytułową stronę zajmowałoczarno-białe zdjęcie, przedstawiające coś, co przypominało wielki grzyb, wznoszący się nadpowierzchnią morza. Co jest, do cholery? Boryna przyglądał się zdjęciu wyraznie zaskoczony. Pokaż [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Search

Odnośniki