Sawczenko Władymir Odnajdziesz się sam

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Nauczyłbyś się wreszcie sprytu, Kriwoszein!Moje eksponaty rozbiegły się po całym świecie.Jedennapełnia głowę naukami biologicznymi w Moskwie, inne -brzuchy trawą i kapustą po ogrodach.A jeden w ogóle uciekł,nie wiadomo dokąd.Może by tak wystawić maszynę-matkę.Wstrząsnąćprofesorską społecznością? Dla demonstracji wytwarzaćdwugłowe i sześcionogie króliki - po dwie sztuki na godzinę.Ależ byłby szum.Nie, bracie.Ta maszyna tworzy człowieka.I od tego faktunigdzie nie uciekniesz.Rozdział dwunastyKażde działanie zobowiązuje.Brak działania niezobowiązuje do niczego.K.Prutkow inżynier,.11 pazdziernika.Powtarzam doświadczenia ze sterowanąsyntezą królików - tylko po to, żeby mi maszyna niezardzewiała z bezczynności.Wszystko filmuję.Będziedokument filmowy.Obywatele, proszę okazywać dokumentyfilmowe! 13 pazdziernika.Wynalazłem metodę szybkiego idokładnego kasowania informacji biologicznej w maszynie.Można to nazwać elektryczną gumką.Na wejście blokukrystalicznego i maszyny podaję szum z generatora i po 15-20minutach maszyna zapomina wszystko, co wiedziała okrólikach.Gdybym zamiast rozkazu �Nie!� stosował tensposób wcześniej, za każdym razem likwidowałbym dublagruntownie i nieodwracalnie.Nie wiem tylko, czy wtedy byłoby mu lżej.Czas mija.Liście opadają z drzew, niebo już prawie zimowe.A praca stoi w miejscu.Nie jestem w stanie wziąć się od nowaza poważne doświadczenie.Odwagi mi nie starcza.Zagubiłemsię.No cóż, Kriwoszein! Można uznać za dowiedzione, że niejesteś ani Bogiem, ani pępkiem świata.A skoro tak, to szukajpomocy u innych.Trzeba iść do Azarowa.- Oho! - nachmurzył się doktorant Kriwoszein..Należy postępować zgadnie z ustalonym porządkiem.Azarow jest moim przełożonym.Nie o to zresztą chodzi.Toczłowiek mądry, o dużej wiedzy, a w dodatku ma wpływy.Jesttakże znakomitym metodologiem, umie jasno sformułowaćdowolne zadanie.A sformułowanie zadania - jak pisze wswoim �Wstępie do systemologii� - to zapis jego rozwiązaniaw postaci niejawnej.Tego mi właśnie brakuje.Poza tympopierał mnie na Radzie Naukowej.Co prawda, jestniezmiernie dostojny i żądny sławy, ale jakoś się dogadamy.Wkońcu jako mądry człowiek zrozumie, że w tej pracy sława niejest rzeczą najważniejszą.Zaraz, zaraz! Szlachetność - szlachetnością, ale ostrożnośćnie zawadzi.Wyjawiać ot tak po prostu Azarowowi najświętszetajniki odkrycia? Zdradzić, że maszyna może syntetyzowaćżywtch ludzi? Nie, nie można.Trzeba zacząć od czegośprostszego.A potem zobaczy się - jak on sam lubi mówić.Trzeba syntetyzować w maszynie obwody elektroniczne.Właśnie to, co tak atakował staruszek Woltampernow i co,prawdę mówiąc, jest moim oficjalnym tematem na najbliższepółtora roku.Trzeba, inżynierze, trzeba!Naszkicujmy schemat doświadczenia.Wprowadzamy dopłynu sześć przewodów: dwa - zasilanie, dwa - oscyloskopkontrolny i dwa - generator impulsów.Podaję maszynie przez�czapkę Monomacha� parametry typowych obwodów iprzybliżone rozmiary.Tutaj przynajmniej wiem dobrze, co jestto, a co nie to.Na tym się znam. 15 pazdziernika.W zbiorniku powstają zaokrąglone nanarożach kwadraciki brunatnej barwy, podobne do getinaksu.Osiadają na nich metalizowane ścieżki przewodów, warstewkiizolacji, nakładają się jedna na drugą błonki kondensatorów,obok prążki oporników, plamki diod i tranzystorów.Trochęto przypomina technologię warstwową, która obecnie rozwijasię w mikroelektronice, tylko wszystko odbywa się bez próżni,wyładowań elektrycznych i innej pirotechniki.Jakże przyjemnie teraz, po tych wszystkich koszmarach,pstrykać przełącznikami, dostrajać ostrość i jasność promieniana ekranie oscyloskopu, odmierzać mikrosekundowe impulsy!Wszystko jest dokładne, jasne i znane.Jakbym z odległychkrajów powrócił do domu.Diabli mnie ponieśli do tychkrajów, do ciemnych dżungli pod nazwą �człowiek� bezprzewodnika i bez kompasu.Ale skąd wziąć tego przewodnikai kompas?No dobrze, parametry obwodów są dobrane właściwie, temat154 w połowie wykonany.Ale się Woltampernow ucieszy!Idę do Azarowa.Pokażę próbki, trochę mu wyjaśnię idelikatnie wspomnę o dalszych perspektywach.Pójdę jutro ipowiem:- Panie profesorze, przyszedłem do pana, żeby porozmawiaćjak rozsądny człowiek z rozsądnym człowiekiem. 16 pazdziernika.Poszedłem i.aż się nie chce wspominać!Z rana zaplanowałem więc całą rozmowę, wziąłem próbneukłady i poszedłem w kierunku starego budynku.Jesiennesłońce oświetlało ściany pokryte architektonicznym zbytkiem,granitowe stopnie i mnie, kroczącego po nich w górę.Presja psychiczna zaczęła się już od drzwi.Ach, tepaństwowe trzymetrowe drzwi z rzezbionego dębu, zkręconymi, kolosalnymi klamkami i potężnym automatemzamykającym! Takie drzwi są jakby specjalnie stworzone dlabarczystych, pyskatych zuchów- biurokratów z łapami jakpatelnia na dwanaście jaj.Oni otwierają takie drzwi jednymlekkim pociągnięciem i wchodzą, aby przerzucać wielkie,państwowej wagi sprawy.Uporawszy się z drzwiami pomy-ślałem, że rozmowy z Azarowem nie należy rozpoczynać odszokującego wstępu ( jak rozsądny człowiek. ).Trzebaprzestrzegać subordynacji.Ostatecznie on jest profesorem, a jainżynierem.A kiedy wchodziłem po marmurowych schodach,wyłożonych dywanem przytwierdzonym niklowanymi prętami,obramowanych monumentalnymi poręczami, w duszy mojejzrodziła się wiernopoddańcza gotowość przyjęcia każdegosłowa profesora.Jednym słowem, jeśli do granitowych stopnizbliżał się sprężystym krokiem Kriwoszein-odkrywca, to dodyrektorskiej poczekalni wszedł, powłócząc nogami,Kriwoszein-petent ze zgarbionym grzbietem i pełnym winywyrazem twarzy.Sekretarka Ninoczka przecięła mi drogę z szybkością, jakiejmógłby jej pozazdrościć bramkarz Lew Jaszyn.277- Nie, nie, nie, panie inżynierze, nie można.Profesorwyjeżdża na kongres do Nowej Zelandii, wie pan przecież, jakmi się dostaje, kiedy wpuszczę kogoś! Nikogo nie przyjmuje.O,proszę spojrzeć.W poczekalni rzeczywiście siedzieli liczni pracownicyInstytutu i przyjezdni interesanci.Wszyscy patrzyli na mnie zniechęcią.Postanowiłem poczekać - bez szczególnej nadziei nasukces, po prostu: inni czekają, poczekam i ja.%7łeby nieodrywać się od kolektywu.Interesantów przybywało.Twarze mieli ponure, brzydkie.Nikt z nikim nie rozmawiał.Im więcej osób napływało do poczekalni, tym mniej ważnawydawała mi się moja sprawa [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Search

Odnośniki