[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Poczłapałem, kulejąc, do pokoju, włączyłem jej najbardziejulubioną płytę ze starego albumu Roxy Music i powiedziałem, \
e jestem zbyt zmęczony i obolały nazabawę w chowanego.Przez chwilę nuciła bezgłośnie razem z Brianem Ferry.- Zagrajmy w prawdę lub wyzwanie - powiedziała.- Dobra, ale ja pytam pierwszy.- W porządku.- Czy to ty powiedziałaś o mnie Hanlonowi?Odpowiedziała mi dość niechętnym spojrzeniem.- Nie umiałaś dochować sekretu, prawda?Dotknęła palcami krwawych plam na koszulce.- Teraz potrafię - powiedziała.A
yknÄ…Å‚em piwa, liczÄ…c na to, \
e w końcu mnie uśpi.Owszem, byłem zmęczony, wyczerpany,spocony i obolały.Ale nie miałem ochoty na sen.Znów pomyślałem o Hanlonie i o tym, jak noc po nocyprzewraca się na łó\
ku, nie mogąc zasnąć i wsłuchując się w głos dziewczyny, którą zabił.Spojrzałem naodbicie mojego pokoju w oknie.Widmowy ja ugniatał na poły realny materac rozciągnięty na podłodze.AJ przykucnęła obok mnie i przeglądała moje płyty CD.W tle słyszałem cichą muzykę.Avalon.- Twoja kolej - powiedziałem.Zostawiła płyty, na czworakach przeszła do materaca i opadła obok mnie.W oknie zobaczyłem,\
e materac ugiÄ…Å‚ siÄ™ pod jej ciÄ™\
arem.Usiadła tak blisko, \
e d\
insami niemal muskała moje biodro, alepowietrze obok mnie było zimne i puste.- Prawda lub wyzwanie, TK.Co chciałeś robić, gdy dorośniesz?Pytanie mocno mnie zaskoczyło.Jako brzdąc chciałem robić kilka rzeczy jednocześnie -myślałem o tym, \
eby być tekściarzem piszącym przeboje, paleontologiem, did\
ejem w jakimÅ› nocnymprogramie radiowym, ale tak naprawdÄ™ nigdy o tym powa\
nie nie myślałem.Właściwie nie umiałemsobie wyobrazić samego siebie jako dorosłego.Z
wiat i tak był ju\
pełen dorosłych, \
ywych i umarłych.-Nie wiem - odpowiedziałem.- To oznacza wyzwanie.Musisz zrobić, co ci ka\
ę.- Nie, naprawdę, nic mi nie przychodzi do głowy.AJ skrzywiła się pogardliwie.- Postaw inne pytanie.Uniosła oczy w górę.śeby lepiej myśleć, skuliła się, obejmując nogi rękami i przyciskając kolanado piersi.Miło było mieć towarzystwo, choćby tylko widoczne w obiciu na okiennej szybie.- Will, prawda lub wyzwanie.- Wal.- Kto był twoją pierwszą miłością?Podciągnęła kolana do brody i uśmiechnęła się do mnie, patrząc spod równo przyciętej grzywki.W czerni i bieli jej młode ramionka miały gołębią szarość, podobnie jak kostki pod d\
insami.Nosiła białepłócienne tenisówki bez skarpetek.Nigdy nie chodziła boso, \
eby nie pokazywać stóp i tych zrośniętychpalców.Nawet na basenie zawsze chodziła w płetwach, wyjąwszy ten dzień, kiedy jeden z kuzynów - czyto nie byłem ja?  ściągnął z niej te płetwy; to był ostatni dzień, kiedy widziałem, jak pływała.- Kto był twoją pierwszą miłością?Oderwałem spojrzenie od okna.- Wyzwanie - powiedziałem.- Coś wymyślę - odparła.Po mizernych trzech godzinach snu obudziła mnie para głupich drozdów, które chyba nigdywcześniej nie oglądały świtu i strasznie je musiał podniecić ten widok.Czułem się, jakby mnie ktoś pobiłły\
kÄ… do opon.A
eb mi pękał, bolała mnie cała gęba, a powieki miałem tak sklejone, \
e musiałem jeprzetrzeć i niemal rozlepiać palcami.Pierwszą rzeczą, jaką zobaczyłem, były moje nogi pokancerowanejak dwa stare banany.Całe doświadczenie przypominało mi wybudzanie się z gigantycznego kaca, tylko\
e bez przyjemności upijania się.AJ stała w oknie zwrócona do mnie tyłem i podziwiała wstający dzień.- Moje kobiety zwykle zmywały się, zanim wstałem.Obejrzała się na mnie wyraz
nie rozbawiona.- Ja nie - odpowiedziała.Dotrzymała obietnicy.Kiedy wstawałem, czekała w oknie.Kiedy wyszedłem, widziałem jak,dotrzymując mi kroku, przemyka przez szyby zaparkowanych na chodniku samochodów.Raz zajrzałemdo Krogera, a ona szła obok mnie w szybach wystawowych.Pokpiwała ze mnie i to mnie bawiło, bo takąją pamiętałem, bywała te\
powa\
na, co mi przypominało o jej śmierci - i była piękna.Trochę mi toprzypominało bycie z Josie.Miło było budzić się rano i znajdować kogoś przy sobie.Samotność dobrzemi ju\
dojadła.Minęła doba.Wcią\
byłem obolały.Czekałem na telefon od Josie, Dona albo od ich prawnika;telefon, który miał mi zakazać widzeń z Megan, ale czas jakby się zawiesił i telefon zadzwonił dopiero podwu dniach.- Powinieneś go odebrać - stwierdziła AJ.- A bo co?Uśmiechnęła się.- Dobra wiadomość.Podniosłem słuchawkę, z której trysnął potok radosnej hiszpangielszczyzny.Był to kuzyn Vicky,ten pośrednik w handlu nieruchomościami, Johnson Del Grande.-Oto potęga pozytywnego myślenia, todos! Godzina po naszej ostatniej rozmowie była najgorszą w moim\
yciu! Byłem załamany! I nagle.wie pan, co mi przyszło do głowy? Wie pan, co zrobiłem?Zaskoczony potrząsnąłem głową, co nie jest przyjętym wyrazem przeczenia podczas rozmówtelefonicznych, ale Del Grande nie dał mi długo czekać na rozwiązanie zagadki.- Zadzwoniłem do Houston Press i dałem ogłoszenie:  Autentyczny Nawiedzony Dom - NA SPRZEDAś! Na \
Ä…daniedodajemy zaÅ›wiadczenie wystawione przez miejscowego eksperta Williama Kennedy ego, którego sÅ‚awÄ™ustaliÅ‚ artykuÅ‚ w »Houston Chronicle«! Oto, co zrobiÅ‚em!- O mój Bo\
e!-  Press wychodzi co czwartek rano, prawda? Wie pan, ile miałem zgłoszeń do południa?Jedenaście.Pokazałem dom JEDENASTU klientom.Mas gente33 dzwonią cały czas.Nie tacy, co sąmoimi stałymi klientami.Todos nuevos!34 Sami nowi klienci!- śartuje pan - powiedziałem.AJ szczerzyła się do mnie z okna.- Ale do rzeczy.Przedstawię panu mój pomysł.Wie pan, w handlu nieruchomościami słyszysię o takich rzeczach.Casas frecuentadas.Casas malecidas35.Duchy w ścianach czy fundamentach.Zawsze są z tym kłopoty.Pero ahora36, od teraz, gdy się o czymś takim dowiem wkraczamy razem zpanem.Si es verdad37, jak pan mi powie, \
e taki dom jest naprawdÄ™ nawiedzony, ja siÄ™ zajmÄ™ jegosprzeda\
ą.33Liczni ludzie.34Wszyscy nowi.35Domy nawiedzone.Domy zaczarowane.36Lecz teraz.37Jeśli to prawda.- W jaki sposób?Roześmiał się.- O to ju\
niech pana głowa nie boli! Widzi pan, ka\
dy z tych domów będzie domem z gwarancjąWilla Kennedy ego!- Chwila, moment.- Oczywiście, za to dodatkowe zaświadczenie dam panu pół punktu ceny wywoławczej.- Ale\
ja.- No dobrze, ceny sprzeda\
y!Przez chwilę się zastanawiałem, co te\
znaczy te pół punktu.- Nie wiem.- Niech będzie cały punkt! Madre de Dios, chce mnie pan zrujnować? Na tym miejscu, gdziebyliśmy ostatnio, trafia pan cztery tysiące dolarów za dwadzieścia minut pracy! Mało panu? - jęknąłbłagalnie.Podczas długiej chwili milczenia, która po tym zapadła, wykombinowałem, \
e czymkolwiek niebyłby ten punkt, mogę kupić za niego cały wagon pieprzonych błyskawicznych zupek.- Zgoda.- steknąłem słabym głosem.- Bueno! Do wieczora przyślę panu czek na cztery tysiące dolarów ze sprzeda\
y ostatniego domu.Ale to za wyłączność, rozumie pan? Tylko my dwaj [ Pobierz całość w formacie PDF ]