przygody toma bombadila

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Do wtóru harf ich śpiew się niósł,Swój rytm wiosłom nadając.„Ach cudny las i liście drzew,I ptaki, co śpiewają.Niejeden jeszcze taki świtRozjaśni tę krainęNiejeden kwiat tu będzie kwitłNim mróz zapowie zimę'.„Dokąd to woda niesie was,Żeglarze śpiewający?Czy tam, gdzie gęsty, wieczny las,Zachód złoci słońce?Czy gdzie Północy zimny brzegI wyspy kamieniste?Gdzie mewy i gdzie wieczny śnieg,Pchają was wiosła złociste?”„O, nie!” - odrzekli.„Dalszy lądChcą ujrzeć nasze oczy.Szarą Przystań daleko stąd,Nim ciemność nas otoczy.Do domu serca głos nas gna,Gdzie Białe rośnie DrzewoI Gwiazda blaskiem tam za dniaOstatni brzeg oblewa.Pożegnać marny ziemski los,Śródziemia las i drzewa;Do Kraju Elfów, gdzie dzwonu głosZ wysokiej wieży śpiewa.Tu więdną trawy, gnije liść,Słońce i Księżyc gasną,Coś wzywa nas, by dalej iść,Nie daje w drodze zasnąć”.Podnieśli wiosła, umilkł śpiew.„Spójrz, miejsce jeszcze mamy!O, Córo Ziemi, czy słyszysz zew?Popłyń, o, popłyń z nami!Niewiele czasu zostało już,Dziewico jak elf cudna.Wyruszaj a nami na kraj mórz,Spiesz się, bo droga trudna!”Firiel spojrzała na brzeg, w dółNieśmiały krok zrobiła,Gdy glina, rozmokła na wpółStopy jej uwięziła.Więc do żeglarzy woła w głos,Wyciąga ku nim ramiona.„Nie mogę odejść, taki mój losBo z Ziemi jestem zrodzona!”Mroczny chłód domu witał ją,Gdy z łąki powróciłaI czarodziejską suknię swąFartuchem zastąpiła.Promiennozłoty włosów blaskW warkoczu uwięziłaI w wirze gospodarskich pracZmierzchu nie zauważyła.Za rokiem rok upływa znów,Do siedmiu Rzek odpływa.Dzień pełen słońca, noc bez snów;Chwieje się wierzba krzywa.Lecz nigdy już, o żadnej z pórNa zachód nikt nie płynieI nie zaśpiewa elfów chór,Ich pieśń na zawsze zginie [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Search

Odnośniki