[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Tak bardzo pragnęłam być dlań uwięzioną w wysokiej wieżydamą, dla której śpiewałby do utraty tchu, próbując rozbudzić gorącą miłość.Przy bliższym poznaniu wiem, że choć może wygląda jak poeta, z pewnością nimnie jest.Nie potrafi sklecić paru słów, o wierszu nie wspominając.Czasami wy-daje mi się, że się poniżam, za wszelką cenę starając się go zadowolić.Oczywiście nigdy nie zapominam, że moim obowiązkiem jest zdzierżyć jegomłodość i brak doświadczenia.Nie ustaję w wysiłkach, by począć potomka orazby uchronić Anglię przed niewiernymi.Cokolwiek się stanie, dopnę swego.Wostatecznym rozrachunku liczy się tylko to, bym została koronowana na królowąAnglii i mogła dalej chronić swe dwie ojczyzny: Hiszpanię z urodzenia i Anglię zmałżeństwa.RLTLondyn, zima 1501 rokuArtur i Catalina, stojąc sztywno obok siebie na barce królewskiej i nie zamie-niając ze sobą ani jednego słowa, płynęli na czele wielkiej, barwnie ustrojonejfloty w dół Tamizy do zamku Baynarda, który miał być ich domem w nadcho-dzących tygodniach.Na pozostałych barkach znajdowali się liczni dostojnicy, wtym burmistrz, panowie rada oraz co znaczniejsi dworzanie, a na mniejszychchybotliwych łódkach  grajkowie umilający wszystkim podróż.W takiej at-mosferze para dziedziców tronu zajmowała swą nową siedzibę w sercu Londynu,imponującą, wzniesioną na planie prostokąta budowlę górującą nad królową an-gielskich rzek.Już podczas krótkiego pobytu na królewskim dworze Catalina zdążyła się zo-rientować, że szczególnie wiele uwagi poświęca się szkockim ambasadorom,którzy przybyli z misją wynegocjowania ostatnich warunków małżeństwa jejnowej szwagierki Małgorzaty z królem Jakubem.Henryk Tudor zwykł traktowaćswe dzieci jako pionki w walce o władzę, w czym nie różnił się od większościwspółczesnych mu monarchów.%7łeniąc Artura z hiszpańską infantką, zapewniłsobie pokój z Hiszpanią, wydając zaś Małgorzatę za Szkota, zmieniał Szkocję zodwiecznego wroga w sojusznika.Księżniczka Maria także miała kiedyś wyjśćza mąż bądz
to za największego wroga Anglii, którego trzeba by obłaskawić,bądz
to za największego przyjaciela, którego należałoby utrzymać.Catalina wgłębi ducha cieszyła się, iż od maleńkości wiedziała o swoim przeznaczeniu.Przyrzeczona w wieku lat trzech na żonę księcia Walii, uniknęła zawirowańwielkiej polityki i skutków nagłych zmian interesu dynastycznego.Była wycho-wywana na przyszłą królową Anglii, przez co rozstanie z ojczyzną i domem ro-dzinnym było dla niej nie tak znów trudne.Catalina spostrzegła, że Artur zachowuje wielką powściągliwość podczaspowitania szkockich ambasadorów przed ucztą wydaną na ich cześć w pałacuwestminsterskim. Szkoci to nasi najwięksi wrogowie  szepnął jej do ucha po kastylijskuEdward Stafford, gdy stali w oczekiwaniu na zakończenie oficjalnej części uro-czystości i początek uczty. Król i książę mają nadzieję, że to małżeństwouczyni z nich naszych przyjaciół i przyłączy Szkocję do macierzy.JednakowożRLTwszystkim nam trudno jest puścić w niepamięć bezwzględne ataki, jakich do-świadczyliśmy z ich strony na przestrzeni lat.Każdy Anglik już w kołysce siędowiaduje, że najgroz
niejszy wróg, jakiego kiedykolwiek mieliśmy, czai się napółnocy. Ależ to tylko niewielkie, nic nieznaczące księstewko  wyraziła niepewnąopinię Catalina. W jaki sposób mogliby nam zagrozić? Spiskują z Francją przeciwko nam  wyjaśnił książę Buckinghamu.Ilekroć wyruszamy na wojnę z naszym południowym wrogiem, oni sprzymierza-ją się z Francuzami i zalewają nasze północne ziemie.Może Szkocja jest mała ibiedna, jak mówisz, pani, ale stanowi coś w rodzaju wrót dla francuskiej nawały.Gdybyśmy zostali wzięci jak w imadło przez Francuzów i z północy, i z po-łudnia, nie poradzilibyśmy sobie z nimi tak łatwo.Z pewnością zdajesz sobiesprawę, pani, także z własnego doświadczenia, że nawet małe i słabe księstwotuż za granicami może się okazać istnym utrapieniem, jeśli żywi wrogie zamiary. Cóż, Maurowie faktycznie przysparzali nam kłopotów, mimo że zwłaszczapod koniec byli tylko niewielkim kraikiem  zauważyła. Mój ojciec zawszepowiadał, że Maurowie są jak nieuleczalna choroba.Powodują niedogodności inie sposób się ich pozbyć na dobre. No więc Szkoci są taką zarazą dla nas, Anglików  podchwycił Stafford. Mniej więcej raz na trzy lata atakują nas i wypowiadają wojnę, w której wy-niku albo tracimy, albo odzyskujemy parę akrów ziemi.A co roku latem przekra-czają granicę i najeżdżają nasze żyzne ziemie, uprawiane w pocie czoła przez na-szych poddanych, by zagrabić to, czego sami nie potrafią wyhodować.Majątkina północy nigdy nie są bezpieczne.Dlatego miłościwemu panu tak bardzo zale-ży na zapewnieniu pokoju między sąsiadującymi królestwami. Czy Szkoci będą dobrze traktowali księżniczkę Małgorzatę? Na swój nieokrzesany sposób pewnie tak. Książę Buckinghamuuśmiechnął się. Ale raczej nikt nie zgotuje jej takiego powitania jak tobie, in-fanta.Catalina rozpromieniła się w odpowiedzi.Z przyjemnością wspominała swojepierwsze dni na angielskiej ziemi [ Pobierz całość w formacie PDF ]