[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- To prawda.I pomyśleć, \
e kiedyś Maggie pracowała jako doradca inwestycyjny.- A ona - Colby wskazał kciukiem na Sarinę - jako urzędniczka w przedsiębiorstwienaftowym.W rzeczywistości jest jedną z najlepszych agentek wywiadowczych, jaką udało misię spotkać.- Bez przesady.- Sarina spuściła skromnie oczy, choć w głębi duszy rozpierała jąduma.Podczas ostatniej akcji zostałam ranna.Ka\
demu się zdarza - stwierdził Eb.- Ja te\
parę razy byłem podziurawiony.Ale ranysię goją.Prędzej czy póz
niej - dodał Colby.Sally wróciła do domu z synkiem, uroczym, trochę nieśmiałym chłopczykiem, który zwyglądu był dokładną kopią swojego ojca.śona Eba, szczupła blondynka, po uszy zakochanaw mę\
u, uczyła w miejscowej szkole podstawowej.Zabawiała Sarinę rozmową, podczas gdypanowie wspominali dawne dzieje.Następny dzień Colby z Sariną spędzili z Cyrusem i Lisa.Cyrus poprosił paru swoichzaufanych ludzi, by mieli oczy i uszy otwarte.Niech zaglądają do ulubionych barów świętejpamięci Lopeza, wypatrują obcych, patrolują teren.- A wiesz, \
e niedaleko stÄ…d jest ranczo na sprzeda\
? - Cyrus zwrócił się do Colby'ego.Serio?Tak.Dość małe jak na tutejsze standardy, ale ma dobre pastwiska, a środkiemprzepływa rzeczka.Z
wietnie by się nadawało na hodowlę koni.Colby zerknął na Sarinę, która uwa\
nie przysłuchiwała się rozmowie.- W którym dokładnie miejscu?157- Poka\
ę wam.Lisa, która była w zaawansowanej cią\
y, wolała zostać w domu.Jazda po wertepach,powiedziała, przyprawia ją o mdłości.Cyrus załadował więc gości do du\
ej czerwonejterenówki i ruszyli w trójkę.Posiadłość starego Hoba Downeya znajdowała się tu\
za świetnie prosperującymranczem Judda i Christabel Dunnów.- Hoba zabił jeden z tych parszywych braci Clarków - wyjaśnił Cyrus.- To byłuczciwy, porządny człowiek, którego wszyscy w okolicy kochali.Od tamtej pory nikt tu niemieszka.- Zaparkował wóz przed starą, rozpadającą się chałupą.- Ale\
macie miny! -zauwa\
ył, widząc przera\
enie malujące się na twarzach swoich gości.- Dom jest dorozbiórki; liczy się ziemia.- Dom faktycznie nadaje się tylko do rozbiórki - przyznał Colby.- Nowy mo\
na byzbudować w stylu hiszpańskim.Pasowałby do tych agaw i kaktusów.- To prawda.- Sarina uśmiechnęła się ciepło.- Mo\
na by go pomalować na jasno\
ółtykolor.- Bernardette byłaby zachwycona.Mogłaby codziennie jez
dzić konno.- Nie posiadałaby się ze szczęścia.Wpatrywali się w siebie tak, jakby byli na pustyni.Jakby nikogo poza nimi nie było na przestrzeni wielu kilometrów.Cyrus chrząknął.- Mo\
e wysiądziemy? - spytał, uśmiechając się pod nosem.Na końcu podjazdu stała wbita w ziemię tablica z napisem  Na sprzeda\
.Przybrudzony napis świadczył o tym, \
e tkwiła tu od dłu\
szego czasu.- Sprzeda\
ą zajmuje się pośrednik z Jacobsville, Andy Webb.Stary Hob nie miał\
adnych krewnych ani rodziny, tote\
nikt po nim nie dziedziczy.Część pieniędzy zesprzeda\
y rancza pójdzie na zwrot kosztów pogrzebu, a reszta zostanie zainwestowana.Zyskiz inwestycji będą systematycznie przekazywane na miejscowy fundusz pomocy biednym.Hob zawsze twierdził, \
e państwo za mało pomaga ubogim, a w ten sposób sam po śmiercibędzie mógł przyczynić się do poprawienia ich losu.- Musiał być z niego bardzo miły człowiek - powiedziała cicho Sarina.- Owszem.Przejdz
cie się kawałek, rozejrzycie, a ja zadzwonię do Lisy.- Uśmiechnąłsię speszony.- Często z sobą gadamy.Im bli\
ej rozwiązania, tym częściej.Colby odciągnął Sarinę na bok.- Gdybyś go znała sześć lat temu, nie uwierzyłabyś, \
e to ten sam facet.Mał\
eństwostrasznie go zmieniło.- Sprawia wra\
enie bardzo zakochanego.Ujął jej dłoń.158- Z
wiata poza Lisą nie widzi.- Poprowadził ją za dom.Podwórze porośnięte byłoogołoconymi z kwiatów krzakami ró\
.Dalej za ogrodzeniem, a\
po horyzont, ciągnęło siępastwisko.- Mnóstwo tu przestrzeni.Tak jak na terenie rezerwatu.- Twój ojciec du\
o mi o nim opowiadał.O twoim dzieciństwie w rezerwacie.Zdawałsobie sprawę, \
e popełnił wiele błędów.Ogromnie ich \
ałował.Colby zacisnął mocniej rękę na jej dłoni.- Winiłem go za ka\
dÄ… krzywdÄ™, jaka mnie w \
yciu spotkała - oznajmił.- Nawet kiedyju\
byłem dorosły.- Wziął głęboki oddech.- Dopiero teraz zaczynam rozumieć, co czuł.Kochał moją matkę, ale nie potrafił odstawić alkoholu.Po jej śmierci musiał siebieznienawidzić.A to sprawiło, \
e jeszcze częściej zaglądał do kieliszka.Błędne koło.- Faktycznie przez długi czas nienawidził samego siebie.Ale kiedy się dowiedział, \
enoszÄ™ twoje dziecko.\
e on będzie dziadkiem, wytrzez
wiał i ju\
nigdy więcej nie wypiłkropli alkoholu.Nawet piwa.Opiekował się Bernardette, kiedy chodziłam do pracy.W tensposób chciał odpokutować za swoje winy.Bardzo kochał wnuczkę.- Ja te\
ją kocham - rzekł z powagą Colby.- Ka\
dego dnia coraz mocniej.Przez moment wpatrywała się uwa\
nie w jego śniadą, ogorzałą twarz o ciemnychoczach.Prawie połowę swojego \
ycia kochała tego mę\
czyznę.Jak zdołała wytrzymać bezniego przez ostatnie siedem lat? Miłość to uczucie głębokie, silne, trwałe.I przera\
ające.Opuszkami palców potarł jej usta.- Kochałaś mnie - powiedział cicho - a ja zamieniłem twoje \
ycie w piekło.Zasłu\
yłem na Maureen.Nie da się budować szczęścia na cudzym nieszczęściu.Serce jej zabiło szybciej.- Darzyłeś Maureen miłością.- zaczęła.- Nie! - przerwał ostro.- Nie lubiłem jej jako człowieka.Wzbudzała we mniepo\
ądanie, ale nie sympatię [ Pobierz całość w formacie PDF ]