[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Nie-mniej jednak różnica ta nie była istotna ze statystycznego punktu widzenia.Stres związanyz pracą i złe warunki pracy użytkowników wideoterminali nie mogły zostać wykluczone jakozmienne istotne, jak napisali badacze.Mimo to zacytowano kierującego badaniem, EdmundaVan Brunta, który powiedział, że jego zdaniem wskazywało ono na związek między użytko-waniem wideoterminali a poronieniami.Opinia ta została szeroko rozpowszechniona przezmedia na całym świecie.Z powodu sygnałów, że niektóre ciężarne kobiety wskutek opraco-wania Kaiser-Permanente natychmiast rezygnowały z pracy, autorzy raportu byli zmuszenido odwołania lub przynajmniej do powtórzenia analizy wyników statystycznych.MichaelPolen, jeden z trzech autorów, powiedział dla czasopisma Fortune : żałuję, że nasze opra-cowanie przyczyniło się do wzrostu obaw, wydaje mi się, że są one nieusprawiedliwione.Wszystko, co możemy powiedzieć na pewno, to to, że potrzebujemy więcej badań .[52]Dalsze dowody zawarte w raporcie NIOSH z 1991 r.i raporcie National RadiologicalProtection Board NRPB (Narodowy Komitet Ochrony Radiologicznej) Wielkiej Brytaniiz 1992 r.po raz kolejny okazały się oczyszczać z zarzutów wideoterminale jako urządzeniaszkodliwe dla ludzkiego zdrowia.Jednakowoż dowody te nie doprowadziły do zamilknięciaautorytetów mniejszego kalibru .Od czasu do czasu twierdzą one, że wideoterminale sąodpowiedzialne za takie schorzenia, jak: uszkodzenie mózgu, kości oraz deformacje socze-wek kontaktowych.W szczególności tak zwani electroscientists, tacy jak Paul Brodeur z USA autor Current of Death i Roger Coghill z Wielkiej Brytanii autor Electropollution, doko-nali serii dziwacznych stwierdzeń w latach 1990 1992, włączając sugestię, że promieniowa-nie wideoterminali o niskiej częstotliwości wpływało na niszczenie ludzkiego systemuimmunologicznego, powodując AIDS.[53]Ważne wydarzenie w historii ochrony zdrowia i bezpieczeństwa, dotyczące użytkowaniawideoterminali, miało miejsce w roku 1987, gdy administracja okręgu Suffolk, peryferyjnejdzielnicy na Long Island w Nowym Jorku, przegłosowała projekt uchwały, który po raz pierw-szy miał za zadanie regulować użytkowanie wideoterminali w miejscu pracy.Ten kontrower-syjny projekt, którego autorem był John Foley z Partii Demokratycznej, został uchwalony rokpózniej, w roku 1988, przy 13 głosach za, 5 przeciw i po burzliwej debacie.Przewodniczącyokręgu, Patrick Halpin, zawetował projekt uchwały pod naciskiem lokalnych przedstawicielibiznesu, którzy grozili opuszczeniem tego okręgu.Proponowany akt odnosił się do firm eks-ploatujących więcej niż dwadzieścia wideoterminali i zapewniał 15-minutową przerwę w cią-gu każdych trzech godzin pracy w przypadku pracowników używających tych terminali przezwięcej niż 26 godzin w tygodniu.Dodatkowo pracodawcy opłacaliby 80% kosztów związa-nych z zakupem okularów i corocznymi badaniami wzroku, a do roku 1990 cały nowy sprzętwideoterminalowy instalowany w okręgu Suffolk miałby być wyposażony w dające się regu-lować krzesła, oddzielne klawiatury i nieświecące ekrany.Zamierzenia podjęte przez okręg Suffolk weszły w końcu w życie w styczniu 1989 r., leczzostały następnie zawieszone w grudniu 1989 przez nowojorski Stanowy Sąd Najwyższy, potym, jak sprzeciw przeciwko nim wniosły cztery duże przedsiębiorstwa z okręgu.W tymsamym miesiącu ustępujący burmistrz miasta Nowy Jork, Ed Koch, zawetował podobny pro-jekt, który nakładał na nowojorskich pracowników i pracodawców mniej więcej te same wa-runki.Tym niemniej w grudniu 1990 r.zarząd miasta San Francisco przegłosował uchwałęregulującą użytkowanie wideoterminali w mieście.Zgodnie z nią firmy zatrudniające więcejniż 15 pracowników zobligowane byłyby do dostarczenia filtrów ekranowych, podkładek Komputeryzacja miejsca pracy 83pod nadgarstki i dających się regulować krzeseł.Pracownicy pracujący na zmianę przy wide-oterminalach przez więcej niż 4 godziny powinni mieć prawo do 15-minutowej przerwy w ciągukażdych 2 godzin.Prawo to zostało wprowadzone pod naciskiem związków zawodowychi grup kobiet w całym kraju, ale także uległo zawieszeniu.Sąd Najwyższy w San Franciscoorzekł w lutym 1992 r., że jedynie stan Kalifornia, a nie indywidualne miasta, ma prawowydawać regulacje dotyczące bezpieczeństwa pracy zatrudnionych w nim osób.Znowu prze-ważyły głosy obrońców wideoterminali.[54]Wideoterminale okazały się być kontrowersyjnym dodatkiem do nowoczesnych biur, a jesz-cze więcej kontrowersji budzi tak zwany psychofizyczny stres organizmu (RSI).Od wiekówpracownicy fizyczni, tacy jak: szewcy, kowale, murarze, tapicerzy, pracownicy przędzalni,szklarze i pracownicy masarni, cierpieli z powodu przeciążenia układu wiązadłowo-stawo-wego, którego stan czasami wymagał rezygnacji z pracy.Jednym z takich bolesnych schorzeńjest syndrom kanału nadgarstkowego, związany z blokiem nerwowym wiązadła nadgarstko-wego po stronie dłoni.Przez wiele lat również piszący na maszynach narzekali na skurczeręki, a miłośnicy sportu cierpieli na epicondylytis lub tennis elbow (zapalenie kłykcia łokcio-wego) oraz tenosynovitis lub golfers wrist (zapalenie ścięgna i powięzi mięśni nadgarstko-wych), na skutek nadmiernego oddawania się swoim ulubionym dyscyplinom sportu.Alew ostatnich latach jest coraz bardziej oczywistym fakt, że nadmierne stosowanie klawiaturzwiększa zasięg tego, co dziś znane jest pod pojęciem RSI.Termin RSI ma swoje korzenie w Australii, gdzie używano go do określenia szeregu bole-snych i prowadzących do kalectwa schorzeń, które wydają się być powodowane przez powta-rzające się ruchy rąk i ramion.Trzy główne przyczyny RSI to: przeciążenie, powtarzający sięcharakter pracy i jej szybkie tempo
[ Pobierz całość w formacie PDF ]