[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.prave, li estas pastro Fitzpatrick.””Ella Monahan.”La blankhara irlandano kaj la blankhara irlandanino premis la manon unu al la alia.”Kaj kiu vi estas, filino mia, krom Ella Monahan?””Açetistino de sekcio gantoj çe Haynes-Cooper, via reverinda moÿto.””Nu, gantoj, vi ne komunikis tion,” li turnis sin al Fanny, metis siajn ambaû grandajn manojn sur ÿiajn ÿultrojn kaj turnis ÿian viza¸on al la lumo.”Hm,” li murmuris, malkontente.222FANNYeLIBRO”Kion signifas hm?” demandis Fanny.”Ne sonas kura-¸ige, iel ajn.””Hm, gantoj,” ripetis pastro Fitzpatrick, liberiginte Fanjon, ”certe vi jam vendis por valoro de milionoj da dolaroj en tiu tempo, kiam vi laboris çi tie.””Du kaj duonan en mia sekcio dum la pasinta jaro,”respondis Ella neniel fanfaronante.Oni ja nur kalkulis per milionoj çe Haynes-Cooper.”Kian tempon ni travivas, kiam du delikataj fraûlinoj povas enspezi salajron, kompare kun kiu la malnovaj irlandaj re¸oj estis almozpetantoj.”Li okulumis al la pli a¸a kaj diris: ”Kaj kia libera sento, çu ne! Tiel sendependa, estas bele!””Mi zorgis pri mi mem, de mia deksesa jaro,” diris Ella, ”mi prefere ne diru, kiom da tempo pasis post tiu tago.”Galanta murmuro eli¸is el la kavalira irlandana buÿo.”Mi dankas pro la komplimento, patro, kiun mi vidas en viaj okuloj.Kion mi volas diri estas jena: koncerne la sendependecon vi pravas.Tio valoras multon.Unue, sed post iom da tempo tio komencas superi vin.Ne demandu kiel.Tion mi ne scias.Sed mi esperas, ke vi ne opinias min fia, kiam mi malkaÿe diras al vi, ke mi povus amin-dumi çiun viron, kiu pendigus çirkaû mia kolo blankvul-pan pelton aû perlçenon kaj kiu demandus min, çu mi suferas pro trablovo.”223FANNYeLIBRO”Fia! Absolute ne, knabino mia, tio ja estas tute laû-natura kaj bona, escepte de tiuj perloj, eble.””Bone, mi rezignas pri tiuj,” ridis Ella kaj doninte la manon al li, ÿi foriris.Pastro Fitzpatrick rigardis post ÿi:”Brava virino tio estas.”Li elpoÿigis sian horlo¸on, estis dika, ar¸enta.”Nun estas duono post la dekunua.Mia vagonaro forveturos je la kvara.Nu, Fanjo, se vi surmetos vian çapelon, kaj povos ÿtelpreni horeton aû iom pli, por forlasi çi tiun gigantan Belialid’ejon — tio estas forta vorto, knabino mia, kaj pli simila al sakro ol kiu ajn vorto, kiun mi konas — mi tiuokaze kunprenos vin al Blackstone, nenien alien, por lunço.Kion vi opinias pri çi tiu plano de maljuna, malriça pastro?””Ho, vi, bonulo, mi ne povos eç pensi pri tio.Certe mi povos eli¸i el çi tie, sed ni lunçu en çi tiu domego, en la restoracio.””Neniam, mi povus neeble man¸i çi tie.Ne petu tion, çi tiu ejo timigas min.Mi supreniris per lifto kun amaseto da homoj kaj gvidisto, li îonglis per milionoj, kiel gazetbubo per unu cendo.Mi nur estas vila¸a pastro, sed mi estas ankaû fiera.Mi iros al Blackstone.Mi preterpasis plurfoje, sed neniam mi eniris en tiun palacon kun ¸iaj ru¸silkaj kurtenoj kaj fenestraj apartsidejoj.Ni servigos nin de velurpiedaj kelneroj, knabino, prenu vian çapelon!”224FANNYeLIBROIli eniris la varmdisradian, luksan halon de la restoracio, malfacile spirante, kiel çiuj homoj, kiuj trorapide kuris kontraû la vento.La çefkelnero sendube rigardis pastron Fitzpatrick kardinalo, çar li instalis ilin çe apud-fenestra tablo, kiu donis liberan elrigardon sur la glacimalvarman straton, sur Grant Parkon, sur la ne¸otavo-lon, kiu malkovris çion kaj sur la grizan lagon.La grandioza salono estis plena de koloroj, parfumo kaj obtuza voçbruado.Fonto en la mezo ÿprucis gaje kaj sur la akvo na¸is lilifolioj kaj aliaj floroj kun delikataj, rozkoloraj, orbrunaj nuancoj kaj lavendo.Çe la tablo sidis elegantaj, sveltaj fraûlinoj kaj tre sinkonsciaj studentoj, kiuj pasigis hejme la ferion, kaj artistokrataj akompanantinoj en peltoj kaj plumoj.La ru¸o sur la vangoj de Fanny fari-¸is pli malhela.Ÿi ÿategis lukson.Ÿi ridetis kaj okulumis al la bona, maljuna pastro, kontraû ÿi.”Vi estas diboçanto,” ÿi diris, ”sed estas ravege, çu ne?” kaj ÿi gustumis unuafoje plenkuleron de la bongu-stega supo.”Estas agrable, por unu fojo ni bezonas esti ekstrava-gancaj de tempo al tempo.”Oportune sidante li çirkaûrigardis la luksan solonon, kaj poste eksteren, al la ventpurigita strato.Li apogis sin profunde en sia se¸o kaj tamburetis mallaûte per la fingroj sur la glatatlasa tablotuko.225FANNYeLIBRO”Unu fojon, diru Fanny, ne pripensinte, kion vi trovas plej interesa aîo, vidata de çi tie? Vi kutimis elekti subite, neatendite, kion ajn, kion vi nomus la homa flanko de la vivo.Via patrino same posedis tiun kutimon.”Fanny, ridetante, rigardis çirkaû sin, unue en la salo-non, nevole sekvante la vojon de lia rigardo, poste al la malvarma, strato, eksteren.”Plej interesa?”Denove reen vagis la rigardo internen al la bonodora salono kun floroj kaj muziko, kun la tintado de glasoj, la intima voçsusurado, tiam refoje al la strato.”Çu vi vidas tiun viron, staranta transe de la strato, apud la muro.Li preskaû pendas kontraû la lanternfos-to.Çu vi vidas lin? Jes, guste çi tiu, flanke de la granda griza aûtomobilo.Li pro frosto preskaû forÿrumpas.Vi povas senti lin tremeganta.Li aspektas, kvazaû li volus kaûri interne de si mem por trovi varmon.Jam de kiam ni eniris çi tien, mi observis lin, dum li fiksrigardis al la fenestroj, malantaû kiuj ni çiuj sidas senzorge, grandsin-jore, satman¸inte.Mi scias, kion li pensas nun, çu vi? Kaj mi dezirus, ke mi ne estu tiel malfeliça, çar mi scias tion tiel precize.Mi dezirus, ke ni ne estu mendintaj kuiritan omaron, mi dezirus.jen, tiu policisto forordonas lin nun.”Pastro Fitzpatrick prenis ÿian manon trans la tablo kaj premis ¸in kortuÿe forte.226FANNYeLIBRO”Fanjo, mia knabino, mi scias, kion mi deziris scii.Çu Haynes-Cooper aû ne, çu milionoj aû ne, viaj ravinetoj ankoraû ne estas detruitaj per cindro kaj forîetaîoj, karulino, danku Dion!”227FANNYeLIBROÇAPITRO XIII.En januaro Fanny malkovris Novjorkon.Ÿi iris tien kiel elektistino de sia sekcio.Post la elektado, Slosson nur bezonos açeti.Ÿi decidu pri kvalito, prezoj, ÿtofoj kaj çio koncerna.Ella Monahan akompanis ÿin, çar estis tempo por ÿia çiumonata voja¸o.Fanny enviis ÿin malkaÿe pro ÿia konateco çe la Novjorka pograndkomerca distrikto.Ella proponis al ÿi helpon.”Ne,” respondis Fanny, ”mi dankas.Mi supozas, ke mi prefere ne faru tion.Vi havas vian propran laboron kaj krome, mi scias, kion mi bezonas kaj kie ¸i estas akirebla.Plej malfacile estos sukcesi cedigi tion al mi.”Ili eklo¸is en la sama hotelo kaj prenis komuniki¸antajn çambrojn.Çiu el ili iris sian vojon, ili ne vidis unu la alian dum la tuta tago, sed vespere ili ¸uis la trankvi-ligan, agrablan çeeston unu de la alia, sidante komforte en kimonoj.Fanny elspezis multajn semajnojn por prepari sian atakplanon.Ÿi intencis nur preni la mal-multkostajn specojn, kiuj tamen estis delikate finlabori-taj.Ÿi pensis refoje pri la puntornamitaj vindestaîoj, kiujn la farmistinaj aû la fabrikistinaj brakoj portis tiel 228FANNYeLIBROkaresplene.Por tio ili ekstravagante volis elspezi monon, pro tio ili ne inklinis al ÿparemo; kiel lerta komercistino ÿi volis profiti per tiu malforteco ilia.Mendo de Haynes-Cooper neniam estas tia, ke pograndisto povas permesi al si rezigni pri ¸i.Fanny sciis tion kaj tiel intencis iri rekte al la firmo Horn kaj Udell [ Pobierz całość w formacie PDF ]