do%252Bwydruku%252B5

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.postawa wodza, przywódcy narodowegoSłowacki tak jak i Mickiewicz uważa, że poezja ma być tytrtejską.Naród kierowany przez poetę przegrywa.Egoizm poety, który używa narodu do inspiracji i natchnienia.ideologiaSłowacki przeciw mesjanizmowi przeciwstawił winkelriedyzm.krytyka poezji przedpowstańczejWalory Formy utworuUtwór ten jest dramatem romantycznym:zerwanie z kanonem trzech jednościsynkretyzm formy (monolog Kordiana - liryka, opowiadania Grzegorza - epika, dialogi - dramat)wprowadzenie rozbudowanych elementów lirycznychobecności fantastyki i ludowościindywidualizacja języka bohaterówwystępowanie bohatera romantycznego“BALLADYNA” jako zabawa konwencjami literackimiBaśniowo ludowy charakter dramatuElementy fantastyki:ludzie w utworze to katolicy, akcja zaś rozgrywa się w głębokim średniowieczu, gdy katolicyzm nie był popularnyobyczaje stylizowane na sarmacki stylistnienie świata irracjonalnegoingerencja wiata irracjonalnego w rzeczywistyistnienie postaci fantastycznychnieprawdopodobne wydarzenia i przypadki niezgodne z logiką życiową.O charakterze ludowym świadczą:imię Balladynaobyczaje, wierzenia ludowejęzyk niekiedy archaiczny, elementy gwaroweDemitologizacja romantycznych przekonańromantyczna miłość(w “Balladynie” nie ma jej, związku dusz, ideałów, wspólnych zainteresowań, uczucia aż do śmierci)mit arkadyjskiej przyrody(wieś to nie tylko sielanka, bliskość przyrody i jej nakazów, niebezpieczeństwo)ludzie nie są dobrzy, wrażliwi, szczerzy, patriotyczniNawiązania do twórczości Szekspiramotyw zbrodniżądza władzyw obu utworach występują podobne scenypodobna aura emocjonalna, grozy, duchów, zachowanie niecodzienne postaciistnienie świata irracjonalnegoposługiwanie się kontrastamitakie samo źródło tragizmu - czyny człowieka a nie fatum tak jak w antyku“BENIOWSKI” JAKO POEMAT DYGRESYJNYDygresje zawarte w utworze.O charakterze politycznym, o polskiej emigracjiSłowacki wierzy w twórczość.Krytykuje Mochnackiego i powstanie a także emigrację i brak kontaktu z narodem.Uważa działalność sejmu za nie przynoszącą żadnych korzyści narodowi.Jest on uciszeniem sumienia arystokracji, która uciekła z kraju.Dramatyczna sytuacja emigrantów przekonanych o swoim patriotyzmie.Słowacki nie wierzy w skuteczność sejmu i sens działalności takiej emigracji.Na końcu tego tekstu mamy wiarę w postęp, w to, że sytuacja taka nie może dłużej trwać, że przyszłe pokolenia staną się rzeczywistymi bojownikami o wolność.O miłościTą część utworu Słowacki poświęca swojej wybrance, Ludwice Śniadeckiej.Podmiotowi lirycznemu wydaje się, że ją widzi, czuje.Ogarnia go nostalgia i smutek.Tylko na tej kobiecie mógł polegać, tylko ona by po nim płakała.Ona jedyna rozumiała jego cierpienia.Rozstanie z nią było trudne, lecz nieodwołalne.Podmiot liryczny wierzy, że miłość ich będzie nieśmiertelna - powrót do koncepcji miłości romantycznej.Słowacki boleśnie odczuwa samotność, rozstanie potęguje jego cierpienie.O poezjiJest to program poetycki Słowackiego.Myśli wypowiadane w sposób giętki, aby można było dostrzec każdy aspekt, komunikatywnie i klarownie.Forma nie powinna ograniczać treści, która to ma być głównym bohaterem.Ma ona tylko podkreślać treści i dostosować się do niej.Podmiot liryczny mówi z dumą o swej poezji, porównuje się do Kochanowskiego, podziwia go, uważa za swojego mistrza.Z dumą mówi o swych zasługach w rozwoju poezji.Podkresla, że Kochanowski zrozumiałby go.Poezja powinna być duchowa, inspirowana natchnieniem, wynikać z wewnętrznej potrzeby.O MickiewiczuSłowacki mówi, iż jego utwory są w cieniu Mickiewicza, który często drwił z niego, że nie walczy za ojczyznę.Był on ciągle w cieniu i cierpiał z tego powodu.Dygresja to ostateczny rozrachunek pomiędzy nimi, ostateczne wyjaśnienie.Mickiewicz według Słowackiego to zwiastun pokory, jest on bowiem zwolennikiem mesjanizmu.Siebie uważa za wieszcza, skupia swe siły na przyszłości.Nie pochwalał on także tego, że Mickiewicz szukał uznania w Watykanie, wiązał przyszłość z Rosją, nie występował przeciwko niej, uważał, że Polskę można wskrzesić dzięki niej.Słowacki uważa swą drogę za lepszą.Mówił, że Mickiewicz nie jest poetą narodowym skoro nawiązywał do cierpienia.Zaś poezja Słowackiego jest czysta.Uznaje on jego wielkość, oddaje mu hołd, lecz nie zgadza się z jego koncepcjami politycznymi.WIELOWĄTKOWOŚĆ “GROBU AGAMEMNONA”Wiersz możemy podzielić na dwie części.Pierwsza z nich odnosi się do przeżyć osobistych poety wywołanych widokiem grobu wielkiego wojownika greckiego.Podmiot liryczny prosi o natchnienie.Lutnia, która jest symbolem weny twórczej, jest mu potrzebna do opisania uczuć i przeżyć.Nastrój jest przygnębiający - poczucie małości wobec Homera i walczących bohaterów.Poeta-pielgrzym czuję się bardzo mały w porównaniu z wielkością pogrzebanych.Czuje wobec nich pokorę.W drugiej części utworu Słowacki scharakteryzował społeczeństwo polskie.Poddał ostrej ocenie szlachtę polską, którą obarczył winą za upadek powstania listopadowego.Skrytykował ów “czerep rubaszny”, którym przykryta jest “anielska dusza narodu”.Zdaniem podmiotu lirycznego konserwatyzm szlachecki hamował działalność sił politycznych o charakterze demokratycznym i postępowym [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Search

Odnośniki