§ Deaver Jeffery Lincoln Rhyme 07 Zegarmistrz

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wszystko jedno, zakonnica czy handlarz prochów, morderstwoto morderstwo.Co masz jeszcze?Popiół z kominka - w laboratorium niewiele udało się odzy�skać, ale znalezli to.- Pokazała mu zdjęcie dokumentów finanso�wych, fragmentu arkusza kalkulacyjnego albo księgi rachunkowej,gdzie figurowały kwoty milionów dolarów.- Znalezli tu część jakie�goś logo.Technicy ciągle sprawdzają, co to może być.Wysłali te wpi�sy do biegłego księgowego, żeby coś z tego spróbował zrozumieć.Znalezli jeszcze kartkę z jego kalendarza.Jest tam coś o wymianieoleju w samochodzie i wizycie u fryzjera - nawiasem mówiąc, nieOgląda na plan tygodnia, w którym ktoś zamierza popełnić samo�bójstwo.Dzień przed śmiercią poszedł do Tawerny St.James".~ Pokazała odnalezioną stronę z kalendarza.W notatce od Nancy Simpson była informacja o lokalu.77To bar na Dziewiątej Wschodniej.Podejrzana okolica.Po cobogaty księgowy miałby tam chodzić? Dziwne.Niekoniecznie.Zerknęła na Rhyme'a, a potem odeszła w kąt pokoju.Zrozumiał sygnał i ruszył za niączerwonym wózkiem Storm Arrow.Sachs kucnęła obok niego.Rhyme zastanawiał się, czy wezmie go za rękę (odkąd częściowoodzyskał czucie w palcach i nadgarstku prawej dłoni, trzymanie się za ręce nabrało dla nichogromnego zna�czenia).Ale ich życie osobiste i zawodowe dzieliła bardzo wąska gra-nica, aSachs w tym momencie chciała rozmawiać wyłącznie o pracy.Rhyme - szepnęła.Wiem, co.Daj mi dokończyć.Chrząknął.Muszę prowadzić to śledztwo._- Pomyśl o priorytetach.Sachs, twoja sprawa jest starsza niżsprawa Zegarmistrza.Nawet gdyby Creeley został zamordowany, toprawdopodobnie nie była robota seryjnego sprawcy.Zegarmistrzjest seryjny.Musi być ważniejszy.Dowody w sprawie Creeleya za�czekają, dopóki nie zgarniemy naszego.Pokręciła głową.Nie sądzę, Rhyme.Uruchomiłam już całą maszynerię.Zaczęłam wypytywać.Dobrze wiesz, jak to działa.Wiadomość szybko sięrozejdzie.Możliwe, że już zaczęły znikać dowody i podejrzani.A Zegarmistrz pewnie bierze na cel nową ofiarę.Albo nawetjuż ją zabija.Możesz mi wierzyć, że jeżeli dojdzie do następnego;morderstwa, a my odłożymy sprawę na bok, solidnie za to oberwie-my.Baker mówił, że prosiła o nas sama góra.Będą nalegać.- Niczego nie odkładam.Jeżeli będzie nowe miejsce, pojadęi zrobię oględziny.Jeżeli Bo Hauniann zorganizuje jakąś akcję, wej�dę razem z jego brygadą.Rhyme teatralnie uniósł brew.- Akcję? %7łeby dostać deser, najpierw trzeba zjeść jarzynki.Zaśmiała się i nagle Rhyme poczuł na dłoni jej dotyk.- Daj spokój, zejdz na ziemię.%7ładen gliniarz nie prowadzi tylkojednego dochodzenia.Większość biurek w kryminalnym ugina się]od papierów.Dam sobie radę z dwiema sprawami naraz.Rhyme zawahał się przez chwilę, czując dziwny niepokój, które�go nie potrafił wytłumaczyć.- Miejmy nadzieję, Sachs - powiedział.- Miejmy nadzieję.Lepsze błogosławieństwo nie przychodziło mu do głowy.Rozdział 8Był tutaj? Amelia Sachs, stojąc przy cuchnącym moczem klombie, z którego wystawałauschnięta żółta łodyga, zaglądała do baru przez brudną szybę.Znając adres, spodziewała się, że to będzie nędzna knajpa, ale nie aż tak.Sachs stała przed Tawerną St.James" na wystającym z chodnika trójkątnym fragmencie pękniętej betonowejpłyty.Bar znajdował się przy Dziewiątej Wschodniej, w części miasta, którą nazywanoAlphabet City, ponieważ z północy na południe przebiega�ły przez nią aleje oznaczoneliterami A, B, C i D.Przed kilku laty okolica budziła strach, będąc jedną z miejskich pustyńLower East Side opanowanych przez miejscowe gangi.Od niedawna zaczęła wy�glądać niecolepiej (dawne meliny narkomanów przeobrażały się w odremontowane drogie domy zwidokiem), mimo to w dzielnicy wciąż panowały prawa dżungli; w śniegu u swoich stópSachs zoba�czyła wyrzuconą igłę od strzykawki, a na parapecie piętnaście cen�tymetrów odjej twarzy leżała łuska po dziewięciomilimetrowym po�cisku.Czego, u licha, mógł tu szukać dzień przed śmiercią zamożny księgowy i inwestor, właścicieldwóch domów i bmw, Benjamin Cree�ley?O tej godzinie obskurna knajpa nie była jeszcze zbyt zatłoczona.Przez zarośnięte brudemokna Sachs dojrzała kilkoro miejscowych weteranów siedzących za barem i przy stolikach:tęgie kobiety i chu�dych mężczyzn, którzy większość dziennej porcji kalorii czerpali zbu�telki.W mniejszej sali w głębi siedziało czterech białych mężczyzn ubranych w dżinsy,drelichowe kombinezony i koszule robocze.Za�chowywali się dosyć głośno - nawet przezszyby Sachs słyszała ich podniesione głosy i gromki śmiech.Natychmiast pomyślała ogównia�rzach spędzających długie godziny w mafijnych klubach.Niektórzy bywali małorozgarnięci, niektórzy leniwi, ale każdy był niebezpiecz�ny- Jeden rzut oka na mężczyznwystarczył, by odgadła, że nie zawaha-�13 się skrzywdzić człowieka.79Sachs weszła do speluny i znalazła wolne miejsce przy krótszymi boku baru w kształcie literyL, gdzie była mniej widoczna.Za kontu-J arem stała mniej więcej pięćdziesięcioletnia kobietao wąskiej twa�rzy i czerwonych palcach, z włosami natapirowanymi jak u gwiazdy muzykicountry.Wydawała się znużona życiem.Ale nie dlatego, że już wszystko widziała -pomyślała Sachs; dlatego, że nie widziała ni-czego poza takimi knajpami.Zamówiła dietetyczną colę.Hej, Sonja! - zawołał ktoś z sali [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Search

Odnośniki