[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.46.282 9.Walki na Lubelszczyz
nie i w Galicji Wschodniej po zakończeniu bitwy o Lwówo czynnym wspieraniu wojsk rosyjskich przez ludność żydowską lubelskich miast8.Następnego dnia przeciwnik zająłHmbieszów, lecz został wyparty, by ponownie opanować miasto.Zamość broniony był przez ukraińską 6.DS.Działaniadywersyjne na tyłach 12.Armii prowadziła Grupa gen.Bułaka-Bałachowicza.Hrubieszów został ostatecznie odbity z rąkRosjan 23 sierpnia, co czasowo zniechęciło 12.Armię do dalszych działań ofensywnych.Największą troską gen.Zielińskiego było niedopuszczenie do wdarcia się na Lubelszczyznę 1.Armii Konnej.Przyjąłwariant nierozdrabniania i tak nielicznych sił i z tego względu obronę linii Bugu powierzył formacjom drugiego rzutu,podstawowe siły trzymając w gotowości do ofensywy w wypadku kierowania się w ten rejon wojsk Budionnego.Tymczasem, wskutek samowolnych decyzji podejmowanych przez duet Jegorow-Stalin przy aprobacie Budionnego, oczym informowaliśmy, 1.Armia Konna nie zamierzała podążać na pomoc wojskom Tuchaczewskiego uczestniczącym wbitwie na przedpolach Warszawy, lecz została skierowana na Lwów.Dowódca Frontu Południowo-Zachodniego, rzekomo realizujący wolę Moskwy, wydał 16 sierpnia cytowaną już dyrektywęnr 787 o zastąpieniu 1.Armii Konnej pod Lwowem - w owym czasie nie podjęła ona jeszcze marszu w kierunku Lwowa -przez wchodzące w skład 14.Armii dywizje z Grupy Jakira.Dowódca 3.Armii polskiej, którym do 27 sieipnia był gen.Zieliński, został powiadomiony - dzięki pracy radiowywiadu - o zamiarze Budionnego (faktycznie Tuchaczewskiego)sforsowania Bugu i skierowania się na pomoc Frontowi Zachodniemu.Mimo więcej niż skromnych sił, jakimi dysponował,nie zamierzał biernie oczekiwać na rozwój wydarzeń.Nakazał przeprawienie się przez Bug w rejonie Dobrotworu iKamionki Strumiłowej kilku grup kawalerii, która miała opóz
niać marsz kawalerii rosyjskiej.Tyły tej armii miała atakować12.DP z 6.Armii.Obrona Galicji Wschodniej, w tym Lwowa, przypadła Frontowi Południowemu, dowodzonemu ostatecznie przez gen.Iwaszkiewicza9, składającemu się z 6.Armii, kierowanej przez gen.Jędrzejewskiego i Armii Ukraińskiej gen.Ome-lianowicza-Pawlenki oraz formacji bezpośrednio podległych.O rozwoju wydarzeń militarnych na kierunku lwowskimi, szerzej, w Galicji Wschodniej do 20 sierpnia, już pisaliśmy.Zajmiemy się teraz działaniami w Galicji Wschodniej poodstąpieniu 1.Armii Konnej od szturmowania pozycji obronnych wokół Lwowa.Działania ofensywne prowadzone przez Front Południowy, jako pokłosie decyzji Budionnego o przerwaniu natarciaprowadzonego na Lwów i jego zamiaru uderzenia na Lubelszczyznę w myśl ponagleń Tuchaczewskiego, przebiegały 21sierpnia zgodnie z planem, zwłaszcza w odniesieniu do 6.Armii.Jej piechota posuwała się w kierunkupółnocno-wschodnim przy stosunkowo niewielkim oporze straży tylnych 1.Armii Konnej.Marsz głównych kolumn tejarmii był na tyle8 O Niepodległą., s.627: Komunikat operacyjny z 22 VIII 1920.9 Formalne dowodzenie Frontem Południowym przejął 13 sierpnia.9.Walki na Lubelszczyz
nie i w Galicji Wschodniej po zakończeniu bitwy o Lwów 283szybki, iż oderwały się one od wojsk polskich.Gen.Iwaszkiewicz, widząc bezsens pogoni za Budionnym wydał 21września wieczorem rozkaz operacyjny wstrzymujący działania ofensywne.Określił, iż:  Zadaniem 6 armii jest obronagłównego kierunku Lwów-Złoczów i Brzeżany-Drohobycz w ten sposób, że główne siły piechoty gromadzić należy nakierunku Lwów-Złoczów, a akcji nieprzyjacielskiej na kierunku Brzeżany-Drohobycz należy przeciwdziałać przez flankoweuderzenia z północy"10.Armia Ukraińska gen.Omelianowicza-Pawlenki dostała w tymże rozkazie zadanie osłony  prawejflanki 6 armii i utrzymanie łączności z Rumunią, działając zaczepnie wzdłuż osi Halicz-Brzeżany i trzymając swą jazdęna lewym skrzydle".Jednocześnie tą samą decyzją utworzona miała być Grupa Operacyjna płk.%7łegoty-Januszajtisa (12.DP, 1.DJ)  celem podania ręki 3 armii na kierunku %7łółkiew-Włodzimierz Wołyński z ubezpieczeniem na linii Bugu naprzestrzeni od Kamionki Strumiłowej do Sokala".Oznaczało to przejście Frontu Południowego do fazy zmagań obronnychna obszarze Galicji Wschodniej.Za największe zagrożenie dla tego Frontu w owym czasie gen.Iwaszkiewicz uważałdziałania prowadzone przez 8.DJ, która opanowała Stryj.Stąd jego zamiarem było  bezwarunkowo wytępić bolszewicką 8dywizję jazdy i części, jakie przedarły się na tyły i w głąb kraju, nie odrywając swych frontowych oddziałów od ichobecnych rejonów operacyjnych"".Podobnie, jak w wypadku 1.Armii Konnej, tak i w odniesieniu do 8.DJ Primakowa,zdania rozpoznania jej działań powierzono lotnictwu, które przeniesiono wówczas z Przemyśla na lotnisko Lewan-dówka.Innym zagrożeniem dla Frontu Południowego były zapędy ofensywne Grupy Jakira.Co prawda zagrożona natarciem 12.DP 45.DS wycofała się na wschód, ale odnotowano wdarcie się w rejon Bobrki 60.DS z 14.Armii.W związku z tym gen.Iwaszkiewicz nakazywał 6.Armii, z podporządkowaną jej 12.DP, rozbić  jeszcze w ciągu nocy dnia 21 VIII br.na 22 VIIIsowiecką 60 dywizję piechoty, puszczając na nią pierwszą brygadę jazdy do bezwzględnego pościgu"12.Zadanie towykonał 51.pp płk.Witorzeńca, zmuszając Rosjan do pośpiesznego odwrotu.22 sieipnia w rozkazie operacyjnym nr 13 gen.Iwaszkiewicz, po stwierdzeniu pomyślnego przebiegu akcji 6.Armiiprzeciwko Grupie Jakira, informował o trudnej sytuacji 3.Armii na Lubelszczyz
nie.Nakazał utworzenie Grupy Operacyjnejgen.S.Hallera, zamiast wcześniej planowanej Grupy Operacyjnej płk.%7łegoty-Januszajtisa, składającej się z 13.DP (bezjednego pp), 1.DJ, 38.pp i batalionu por.Stanisława Maczka.Zadaniem tej grupy we współdziałaniu z 3.Armią miało10 CAW, Front Południowy, O III, 1.311.9.17, Rozkaz operacyjny Frontu Południowego nr 11 z 21 VIII 1920, godz.20.00" CAW, Front Południowy, O III, 1.311.9.17, Dodatek do rozkazu operacyjnego nr 11 dowództwa Frontu Południowego z21 VIII 1920.12 CAW, Front Południowy, O III, 1.311.9.17, Rozkaz operacyjny Frontu Południowego nr 12 z 21 VIII 1920.284 9.Walki na Lubelszczyz
nie i w Galicji Wschodniej po zakończeniu bitwy o Lwówbyć rozbicie 44.DS, działającej na osi Rawa Ruska-Sokal.Po wykonaniu tego zadania zlecono jej osłaniać lewe skrzydło6.Armii, obserwując Bug poniżej Kamionki Strumiłowej.Najważniejszym jej zadaniem było jednak  nie dopuścić, ażeby 1sow.konna armia Budionnego, która prawdopodobnie 22 lub 23 bm.osiągnie rejon Włodzimierz Wołyński-Uściług,uderzeniem na prawe skrzydło 3 armii udaremniła dotychczasowe powodzenie głównej masy uderzeniowej, postępującepo osi Dęblin-Siedlce-Białystok"13.Tym samym Front Południowy zamierzał przeciwstawić się próbom Budionnegozmiany polskiego powodzenia w bitwie na przedpolach Warszawy.Gen.Rozwadowski przejawiał, o czym pisaliśmy, zadziwiającą awersję do osoby gen.Iwaszkiewicza.Był też głównyminicjatorem jego odwołania ze stanowiska dowódcy Frontu Południowego [ Pobierz całość w formacie PDF ]