[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Gabriel rzucił się szczupakiem i chwycił instrument w locie.Anna porwała niespodziewanego gościa wramiona.- Nigdy nie przypuszczałam, że cię jeszcze kiedyś zobaczę, Gabriel.Co tu robisz?- Wyznaczono mnie do twojej ochrony.- Dzięki Bogu! Bo inaczej ja i Rami pozabijalibyśmy się w najbliższym czasie.- Tak też słyszałem.- Ilu ludzi będzie w twoim zespole?- Decyzję pozostawiam tobie.- Jeden człowiek chyba w zupełności wystarczy, jeśli się ze mną zgodzisz.- Myślę, że masz rację - uradował się.- Absolutną rację.50Nidwalden, SzwajcariaOtto Gessler po raz kolejny zanurzył się w jedwabistej wodzie.Miał dobry dzień.Przepłynął dwie długości basenuwięcej niż zwykle - łącznie sto pięćdziesiąt metrów.Całkiem niezłe osiągnięcie jak na mężczyznę w jego wieku.Niewidząc otoczenia, musiał uważnie liczyć kolejne wyrzuty rąk, aby nie rozbić sobie głowy o ścianę basenu.Nie takdawno temu pokonywał jedną długość przy dwudziestu dwóch solidnych wymachach ramion.Teraz potrzebował ichczterdziestu.Zbliżał się do końca ostatniego nawrotu: trzydzieści siedem.trzydzieści osiem.trzydzieści dziewięć.Uniósłdłoń w poszukiwaniu gładkiego jak szkło, włoskiego marmuru.Coś jednak chwyciło go za rękę i wyciągnęło z wody.Przez chwilę wisiał zupełnie bezsilny, niczym ryba na żyłce, z odsłoniętym brzuchem i rozciągniętą klatką piersiową.I wtedy jego serce przeszył nóż.Poczuł przenikliwy ból i przez ułamek sekundy widział.Gdzieś w oddalirozbłysło niezwykle intensywne, białe światło.Potem krępująca go dłoń zwolniła uścisk.Osunął się z powrotem dojedwabistej wody.Z powrotem do nieprzeniknionych ciemności.PosłowiePodczas okupacji Francji siły nazistowskich Niemiec zrabowały setki tysięcy obrazów, rzez
b, gobelinów i innychdzieł sztuki.Dziesiątki tysięcy z nich wciąż pozostają w ukryciu.W 1996 roku szwajcarskie Zgromadzenie Związkoweutworzyło tak zwaną Niezależną Komisję Ekspertów i wydało jej polecenie wszczęcia dochodzenia w sprawiepoczynań Szwajcarii podczas II wojny światowej.W raporcie końcowym, ogłoszonym w sierpniu 2001 roku, Komisjaprzyznała, że Szwajcaria pełniła rolę  ośrodka handlu zrabowanymi dziełami sztuki, a w trakcie działań wojennych najej terytorium wwieziono znaczną liczbę obrazów.Nikt nie wie, ile z nich wciąż kryje się w podziemnych skarbcachszwajcarskich banków oraz w domach osób prywatnych.PodziękowaniaNiniejsza powieść jest drugą, w której występuje Gabriel Allon.Ta książka, podobnie jak poprzednia, niemogłaby powstać bez pomocy i wsparcia Davida Bulla.W przeciwieństwie do fikcyjnego Gabriela, David Bull tonaprawdę jeden z najlepszych na świecie konserwatorów obrazów, a ja mam przywilej nazywania go swoimprzyjacielem.Jego wiedza o odnawianiu płócien, historii nazistowskiej grabieży światowych dzieł sztuki orazznajomość Wenecji były dla mnie bezcenną inspiracją.Jestem ogromnie wdzięczny Sadie deWall, drugiej skrzypaczce Charleston Symphony Orchestra, która zapoznałamnie z cudowną sonatą Tartiniego i pomogła lepiej zrozumieć duszę prawdziwie uzdolnionego muzyka.Odpowiedziała na wszystkie moje pytania, nawet najbardziej niemądre, i hojnie podzieliła się ze mną swoim cennymczasem.Doktor Benjamin Shaffer, jeden z najwyżej cenionych ortopedów w Waszyngtonie, opisał mi zawiłości leczeniaran gniecionych ręki.Szczególne podziękowania składam szwajcarskim urzędnikom, którzy pomogli mi zdemaskowaćpolicję i służby bezpieczeństwa swojej ojczyzny.Z oczywistych względów ich nazwiska muszą pozostać utajnione.Zaokazane wsparcie dziękuję również funkcjonariuszom Centralnej Agencji Wywiadowczej.Nie trzeba dodawać, żefachowość mojej książki jest ich zasługą, odpowiedzialność zaś za zawarte w niej błędy i fikcję literacką spada namnie.Z dziesiątków książek, po które sięgnąłem w trakcie pisania tej powieści, kilka okazało się niezastąpionych,między innymi przełomowa praca Lynna Nicholasa, poświęcona nazistowskiej grabieży dzieł sztuki The Rape ofEuropa; a także The Lost Museum Hectora Feliciano oraz The Lost Masters Petera Harclerode a i Brendana Pittawaya.Cennym z
ródłem informacji była także książka Safety in Numbers Nicholasa Faitha, opowiadająca o historiiszwajcarskiej bankowości.Inspirację czerpałem z odważnej pozycji Jeana Zieglera The Swiss, the Gold, and the Dead.Obsługa Dolder Grand Hotel w Zurychu oraz Luna Hotel Baglioni w Wenecji zadbała o to, aby nasze wyprawybadawcze bardziej przypominały wycieczki, a mniej pracę.Mój drogi przyjaciel, Louis Toscano, dwukrotnie przeczytałrękopis i znacznie go ulepszył.Greg Craig był gotów dosłownie oddać mi ostatnią koszulę.Przyjaz
ń i wsparcie zestrony mojej agentki literackiej, Esther Newberg z International Creative Management, stały się dla mnie wyjątkowocenne podczas pisania tej książki.Wszyscy pisarze powinni mieć tyle szczęścia co ja i współpracować z wydawcami takimi jak Neil Nyren orazStacy Creamer, którzy ofiarowali mi przenikliwe uwagi i gotowość pomocy.Niekiedy odnosiłem wrażenie, że lepiejode mnie rozumieją bohaterów oraz przebieg akcji.Stuart Calderwood zasługuje na gorące podziękowania za swojeprecyzyjne poprawki edytorskie, dzięki czemu nie najadłem się wstydu.Na koniec pragnę głęboko podziękować Phyllis Grann.Po prostu nie ma nikogo lepszego od niej [ Pobierz całość w formacie PDF ]