[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Było mu głupio,\e sobie na to pozwolił.- Zaraz będę panom słu\ył - zwrócił się do policjantów i obejrzał się, \eby po\egnać wodza i Abbotta.Onijednak zbli\ali się ju\ do wyjścia.- Wygląda na to, \e znajomi pana opuścili.Chief ponownie spojrzał na Lawsona, zra\ony jego sarkaz�mem, szczególnie w taki zasrany dzień jakdziś.Prostując się po wojskowemu, odezwał się stanowczym tonem: - O co chodzi? Nic nie wiem na temat jakiegoś zabójstwa.- Panowie, mo\e nale\ałoby się przenieść z miejsca publicz-nego do prywatnego pomieszczenia? - zapytał kierownik hotelu, wezwany przez szefa sali.Nale\ało dbaćo dyskrecję w sprawie,93która zagra\ała dobrej reputacji hotelu.Uprzejmie, lecz stanow�czo, skierował ich do wyjścia.Zaprowadził ich do biura.W pokoju został tylko detektyw i Hart.Pewnie mundurowi strzegą drzwi odstrony korytarza, na wypadek gdybym próbował uciekać - pomyślał Chief.Postanowił działać ofensywnie:- Zechce mi pan wyjaśnić, o co tu do cholery chodzi?- O zamordowanie Gillian Lloyd.- Pan się powtarza.Nigdy o niej nie słyszałem i wypraszamsobie, \eby policja miejska w Dallas stawiała mnie w \enującej sytuacji w miejscu publicznym.- Nigdy pan nie słyszał o.- Przecie\ ju\ powiedziałem, nie? L.- Tu przerwał, uświa-damiając sobie nagle, \e byłoby niewskazane zagłębiać się w dyskusje z gliną na temat morderstwa bezasysty prawnika.�Chciałbym zatelefonować do mojej firmy.- W jakim celu?- Porady.- Porady prawnej? A więc zamierza pan wziąć adwokata,panie pułkowniku? Ma pan coś do ukrycia?- NASA nie \yczyłaby sobie, abym był przesłuchiwany w związku z taką powa\ną sprawą, jaką jestmorderstwo, bez prawnika.Nie świadczy to ani o mojej winie, ani nawet o tym, \e posiadam jakiekolwiekinformacje na temat zbrodni.Tak po prostu nakazuje zdrowy rozsądek.NASA jest bardzo dra\liwa, gdy wgrę wchodzi dobre imię astronautów.- Jasne - odrzekł krótko Lawson.- Proszę telefonować.Teraz Chief zaczął się zastanawiać.Mo\eprzesadził ze swoją reakcją.Od samego rana wszystko zaczęło się zle układać, poniewa\ obudził sięsam.Potem to nieszczęsne śniadanie z Longtreem.Bogu dzięki, \e przynajmniej z nim rozmówił się zcałą stanowczością.Na zawsze wykreślił obu Indian ze swo�jego \ycia.Niemniej ostateczna rozmowaprzepełniła go gory�czą.I wreszcie stał się ofiarą tego gliniarza w za ciasnej marynarce.Przez niegoznalazł się w miejscu publicznym w sytuacji nie do pozazdroszczenia.Nic dziwnego, \e reagował zrosnącą irytacją.94Zmuszając się do nonszalanckiej pozy, przysiadł na krawędzi biurka i skrzy\ował nogi.- Dobra, panie Lawson.Kim jest ta Juliet.- Gillian.Nazwisko L1oyd.Jej nagie ciało znaleziono dziśwcześnie rano w łó\ku w jej domu.Zadano jej wiele ran ostrym narzędziem, głównie w okolicy podbrzuszai wzgórka łonowego.Sądzimy - mamy nadzieję - \e większość z nich została zadana ju\ po śmierci ofiary,bo była to pieprzona rzeznia.Zabójca nabazgrał jej krwią obsceniczne napisy na ścianach.I - dodał to znie skrywaną ironią - czy teraz j u\ zaabsorbowałem pana tą sprawą?Nie ulegało wątpliwości.Chief był szczerze przejęty i poru�szony.Urywanym głosem zaczął siętłumaczyć:- Tak mi przykro, naprawdę.To.okropne, Nie znam tej pani.Nigdy się nie spotkaliśmy.I nagle wszystko mu się rozjaśniło.Zerwał się na równe nogi.- Jezu - wyszeptał.- Wreszcie do mniedotarło.- L1oyd.Siostra Meliny? Jej blizniaczka?Lawson przytaknął. Chief cię\ko westchnął i potarł sobie kark.Przez chwilę zapatrzył się w przestrzeń, próbując przyjąć dowiadomości tę straszną nowinę.Zastanawiał się, jakim ciosem jest ona dla Meliny.Zaledwie kilka godzintemu kochał się z nią w pokoju hotelowym.Teraz nieszczęsna dziewczyna jest gdzieś sama w tymmieście ze swoją rozpaczą"Spojrzał szybko na Lawsona.- Jak to przyjęła Melina?- Jakoś to zniosła.- Chciałbym do niej zadzwonić.Ju\ wcześniej wprowadził jej numer do pamięci komórki i od rana próbował się z nią połączyć,bezskutecznie.Chciał roz�mawiać z nią, a nie zostawiać wiadomości w poczcie elektro�nicznej.Nieplanował jednak składać jej kondolencji.- To nie jest najlepszy pomysł - orzekł Lawson, gdy Chief wyjmował komórkę z kieszeni skórzanejmarynarki.- Dziew�czyna ma tyle kłopotów, \e z trudem sobie z nimi radzi.Chief liczył, \e Melina nie potraktuje jego telefonu jako dodatkowego kłopotu.Miał nadzieję, \e jego głosmimo wszystko95sprawi jej przyjemność.Nie zamierzał jednak omawiać z detek�tywem ewentualnej reakcji Meliny, a tymbardziej tego, co zaszło między nimi zeszłej nocy.Odło\ył komórkę i wymam�rotał:- Chyba ma pan rację.- Co pan o niej wie? - spytał Lawson.- Spotkaliśmy się jeden jedyny raz, wczoraj wieczorem.Przy-dzielono ją.- Wiem, opowiedziała mi, na czym polega jej zawód.- Zwietnie sobie radzi.Jest kompetentna
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
