[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Potem jest zupełna chińszczyzna, coś o  lokalizowaniu kanałów jo-nowych" i o  znakowaniu chemoreceptorów".- Zawahał się i ostro\
nie dodał: - Zadzwoniłemtam, do tego Vorteksu.Oczywiście pod pretekstem.Nie powinien był dzwonić bez jej zgody, ale nie miała mu tego za złe.- No i co? Dowiedziałeś się czegoś?- I tak, i nie.Mówią, \
e zapasy toksyny są minimalne i ściśle kontrolowane.Bardzotrudno ją wytworzyć, więc mają tego cholernie mało, zresztą to produkt eksperymentalny i je-śli ju\
go stosują, to dosłownie w mikroskopijnych ilościach.Spytałem, czy mo\
na u\
yć tegojako trucizny i facet, z którym rozmawiałem, ich dyrektor naukowy, powiedział, \
e tak; synte-tyk jest równie trujący jak jad tego Conusa czy jak mu tam, i nawet bardzo mała dawka mo\
edoprowadzić do natychmiastowego zatrzymania akcji serca.Annę ogarniało coraz większe podniecenie.- Powiedział, \
e zapasy są ściśle kontrolowane? To znaczy, \
e trzymają je pod klu-czem?- Otó\
to.- Myślisz, \
e to prawda?- Chyba tak, ale cholera go wie.- Dobra robota, dzięki.Mógłbyś jeszcze sprawdzić, czy nic im z tych zapasów nie zgi-nęło?- Ju\
sprawdziłem - odrzekł z dumą Polozzi.- Nie, ani odrobina.No i małe rozczarowa-nie.- Dobra, posłuchaj.Poszperaj trochę i dowiedz się czegoś o tym Vorteksie, ok? O wła-ścicielach, kierownictwie, o pracownikach i tak dalej.- Nie ma sprawy.Odło\
yła słuchawkę, przysiadła na brzegu łó\
ka i popadła w zadumę.Ta nić mogła do-prowadzić ją do morderców i do ich mocodawców.Mogła te\
okazać się mylnym tropem.Całe to dochodzenie coraz bardziej ją frustrowało.Wiedeńska policja te\
nie miałaszczęścia: zamachowiec zbiegł, a peugeot był kradziony.Có\
za niespodzianka.Kolejna kla-pa.Ale ten Hartman ją zaskoczył.I wprawił w zakłopotanie.Wbrew sobie stwierdziła, \
ejest całkiem interesujący, nawet pociągający.Ale znała takich jak on.Złoty chłopczyk z forsątatusia, zbyt pewny siebie przystojniaczek.Drugi Brad, ten, który ją zgwałcił.Przed takimijak on świat zawsze chylił czoła.Jej bezpośrednia i do bólu szczera kole\
anka z college'umawiała, \
e faceci ich pokroju uwa\
ają, \
e ich gówno nie śmierdzi, \
e wszystko ujdzie im nasucho.Ale czy Hartman był mordercą? Uznała, \
e to mało prawdopodobne.Uwierzyła w jegowersję wydarzeń: pasowała i do rozkładu odcisków palców w domu Rossignola, i do tego, copodszeptywał jej instynkt.Mimo to miał przy sobie broń, przyjechał do Austrii \
pominięciemkontroli paszportowej i odmawiał wszelkich wyjaśnień.Z drugiej strony dokładne przeszu-kanie jego samochodu niczego nie ujawniło.Nie znaleziono ani strzykawek, ani trucizny, aniniczego innego.Trudno było powiedzieć, czy nale\
y do spisku.Uwa\
ał, \
e zamordowano mu brata:mo\
e zabójstwo to zadziałało jak katalizator i sprowokowało go do zemsty? Tylko dlaczegozabił a\
tylu, i to w tak krótkim czasie?Jedno nie ulegało wątpliwości: Benjamin Hartman coś przed nią ukrywał.Problem wtym, \
e nie miała ani prawa, ani podstaw, \
eby go zatrzymać.I koszmarnie ją to wkurzało.Zastanawiała się nawet, czy to, \
e tak bardzo chce go dopaść - niech będzie, \
e dostała na tympunkcie obsesji -ma coś wspólnego z zemstą na Bradzie, z leczeniem starych ran.Wzięła ze stolika notatnik, odszukała numer i zadzwoniła.Odebrał dopiero po kilku sygnałach.179- Donahue - wychrypiał.Był ich guru od prania brudnych pieniędzy i przed wyjazdem do Szwajcarii poprosiłago o pomoc.Nie zdradziła mu \
adnych szczegółów.Donahue nie miał nic przeciwko temu,wprost przeciwnie: potraktował to jak wyzwanie.- To ja, Anna.- A tak.Jak leci?Odruchowo zmieniła głos i mówiła teraz jak swojaczka, jak jedna z nich.Robiła to beztrudu; takim głosem i językiem rozmawiali kumple jej ojca i sąsiedzi.- Ujdzie, dzięki.Masz coś?- Dzie tam, nic.Walimy głową w mur.Ka\
dy z tych facetów dostawał regularne prze-lewy wiesz skąd.Z Kajmanów, Wysp Dziewiczych, Curacao, i tak dalej.No i plomba, łbemw mur.- Co by zrobili, gdybyśmy przyszli do nich z oficjalną prośbą? Szyderczo prychnął i od-rzekł:- Pokazaliby nam, gdzie się zgina dziób pingwina.UPW, srupewu.Wręczylibyśmy impismo z \
ądaniem dostępu do papierów, a oni powiedzieliby, \
e rozpatrzą je w ciągu najbli\
-szych kilku lat.- UPW, Układ o Pomocy Wzajemnej, obowiązywał między Stanami Zjedno-czonymi i krajami znanymi z prania brudnych pieniędzy.- Najgorsze są Wyspy Dziewicze iKajmany.Tam trwałoby to dwa, trzy lata.- Hmm.- Ale nawet gdyby uchylili czarodziejskie drzwi i pokazali nam te wszystkie świstki,dowiedzielibyśmy się tylko tego, \
e forsa przyszła z banku na Isle of Man, z Bahamów, Ber-mudów, z Luksemburga, San Marino czy z An-guilli.A
ańcuszek zagranicznych banków,chwytasz? Banków i fikcyjnych firm.Dzisiaj wystarczy wcisnąć klawisz i szmal śmiga z kon-ta na konto.Sekunda, i po ptakach.- Mogę cię o coś spytać?- Wal.- Jak wy tych facetów łapiecie?- Tych, co piorą? Jakoś łapiemy.Ale trwa to całymi latami.- Bomba.Dzięki.W małym pokoju na czwartym piętrze Sicherheitsburo w wiedeńskiej komendzie głów-nej przy Rossauer Lande przed komputerowym monitorem siedział młody mę\
czyzna w słu-chawkach.Palił papierosa i od czasu do czasu strząsał popiół do wielkiej, złotej popielniczkina ceramicznym stoliku przy ścianie.Na ścianie wisiała tabliczka ze znakiem zakazu palenia.W małym okienku w lewym górnym rogu ekranu monitora widniał numer podsłuchi-wanego telefonu, numer telefonu abonenta, z którym obserwowana prowadziła rozmowę, da-ta, godzina rozpoczęcia i mierzony z dokładnością do jednej dziesiątej sekundy czas jej trwa-nia, poni\
ej zaś lista abonentów, do których dzwoniła poprzednio.Wystarczyło tylko przesu-nąć kursor, kliknąć dwa razy myszką i komputer odtwarzał nagraną rozmowę, puszczając jąna głośniki lub przez słuchawki.Na ekranie podrygiwały małe, czerwone słupki wykresu na-tę\
enia dz
więku.Mo\
na było regulować nie tylko głośność, ale i szybkość odtwarzania.Ka\
da rozmowa wychodząca z jej hotelowego pokoju była nagrywana na twardy dysk.Tę imponującą technologię dostarczyli wiedeńczykom Izra-ełczycy.Otworzyły się drzwi i na urzędowym zielonym gumoleum zapiszczały gumowe pode-szwy butów detektywa sier\
anta Waltera Heislera.On te\
palił papierosa.Spojrzał na techni-ka i krótko skinął mu głową.Technik zdjął słuchawki i zgasił papierosa.- Coś ciekawego? - spytał Heisler.- Dzwoni głównie do Waszyngtonu.180- Zgodnie z przepisami, podsłuch ka\
dej międzynarodowej rozmowy powinniśmy zgło-sić do Interpolu.- W oczach detektywa zatańczyły wesołe iskierki.Technik znacząco uniósł brwi.Jakby na znak milczącej zmowy Heisler przysunął sobie krzesło.- Mo\
na?Północna KaliforniaMłody miliarder komputerowy Arnold Carr odebrał telefon, spacerując w sekwojowymlesie ze swoim starym przyjacielem i mecenasem Rossem Cameronem, znanym inwestorem ifinansistą.Wraz z kilkunastoma najbogatszymi i najbardziej wpływowymi Amerykanami spędzałweekend w ekskluzywnym ośrodku wypoczynkowym Bohemian Grove.W ośrodku trwałwłaśnie idiotyczny turniej paintballa, któremu patronowali prezes BankAmerica i amerykań-ski ambasador na angielskim dworze królewskim [ Pobierz całość w formacie PDF ]