[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.).poza tym ograniczeniami strony zawierające umowę mogą kształtować jej treść według swego uznania, byleby nie sprzeciwiała się ona właściwości umowy, przepisom prawa i zasadom współżycia społecznego.Bezpieczeństwo produktów.W ostatnich latach konkurencja na wolnym rynku wymusiła podwyższenie jakości produktów, ale wiele towarów wciąż nie spełnia wymogów bezpieczeństwa.Obowiązujące dotychczas przepisy nie gwarantowały skutecznej walki z ich wytwórcami i sprzedawcami, nie spełniały też wymogów Unii Europejskiej.Poprawić tę sytuację powinny dwie ważne ustawy, które weszły w życie w ostatnich latach:lustawa z 22.01.2000 r.o ogólnym bezpieczeństwie produktów ,llustawa z 02.03.2000 r.o ochronie niektórych praw konsumentów oraz o odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny.lWarunki określone w powyższych ustawach odnoszą się nie tylko do nowo wytworzonych produktów, ale także do rzeczy używanych, naprawianych lub regenerowanych, z wyjątkiem rzeczy wprowadzanych na rynek jako antyki albo wymagających naprawy jeszcze przed użyciem, o czym poinformowano nabywcę.Produktem jest bowiem każda rzecz ruchoma dostarczona przez przedsiębiorcę odpłatnie lub nie, przeznaczona lub nadająca się do użytku konsumentów.Towary i usługi nie powinny w normalnych warunkach użytkowania wykazywać żadnego niedopuszczalnego ryzyka.Użytkownik musi jednak wiedzieć, jakie zagrożenie może stwarzać wyrób i jak się przed nim chronić.Bezpieczny zgodnie z ustawą jest ten produkt, który w zwykłych lub w rozsądnie przewidywanych warunkach jego używania nie stwarza żadnego zagrożenia dla konsumentów lub stwarza znikome zagrożenie.Oceniając, czy zagrożenie to jest dopuszczalne, należy uwzględnić wysoki poziom wymagań dotyczących ochrony bezpieczeństwa, życia i zdrowia ludzkiego.Trzeba jednak zaznaczyć, że do uznania produktu za niebezpieczny nie wystarczy orzeczenie, że istnieje możliwość osiągnięcia wyższego poziomu bezpieczeństwa lub że na rynku są dostępne inne, bezpieczniejsze produkty.Oceniając bezpieczeństwo produktów, uwzględnia się:lpotrzeby i zachowania konsumentów narażonych na zwiększone niebezpieczeństwo związane z używaniem produktów, zwłaszcza dzieci;llcech i właściwości produktu (skład, konstrukcję, wykończenie, opakowanie);lloddziaływanie produktu na inne produkty, z którymi może być używany (np.sprawdzenie czy łączenie substancji chemicznych nie powoduje wydzielania trujących substancji);llwygląd produktu, jego oznakowanie, instrukcję obsługi oraz wszelkie dane pochodzące od producenta.lJeżeli ustanowiono szczególne przepisy dotyczące bezpieczeństwa produktów, zwłaszcza z zakresu kontroli technicznej, sanitarnej lub ochrony środowiska (np.przepisy dotyczące badań i certyfikacji, obligatoryjne Polskie Normy), produkt powinien odpowiadać określonym w nich wymaganiom.Jeśli takich przepisów nie ma , bezpieczeństwo produktu ocenia się przez sprawdzenie, w jakim stopniu spełnia on wymagania określone w stosowanych dobrowolnie Polskich Normach, a także przez odwołanie się do stanu wiedzy i techniki oraz zasad dobrej praktyki zawodowej.Organem nadzorującym bezpieczeństwo produktów jest Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów.Wykonuje on swoje zadania przy pomocy Inspekcji Handlowej.Do tych zatem organów należy się zwracać we wszystkich sprawach wymagających interwencji czy ochrony praw konsumentów w zakresie bezpieczeństwa produktów i usług.Organy nadzoru mają prawo:lprzeprowadzić kontrole w zakładach produkcyjnych i hurtowniach ;llżądać od producentów informacji o zagrożeniach związanych z produktem i środkach bezpieczeństwa;llzobowiązać producenta do poddania produktu badaniu we właściwych akredytowanych laboratoriach;llnakazać producentowi podanie do publicznej wiadomości odpowiednich ostrzeżeń;llzakazać wprowadzania produktu lub grupy produktów do obrotu;llnakazać wycofanie produktu z obrotu, a nawet zniszczenie go, jeśli to jest jedynym środkiem zapewniającym usunięcie niebezpieczeństwa.lW celu jak najlepszej ochrony konsumentów tworzony jest krajowy system informowania o produktach niebezpiecznych (KSIPN), którego zadaniem jest szybkie informowanie organów administracji i konsumentów o produktach niebezpiecznych.Tworzony jest też krajowy system monitorowania wypadków konsumenckich (KSMWK), w którym będą gromadzone m.in.dane o charakterze medycznym.Obowiązki producentów i sprzedawców.Omawiane przepisy obowiązują nie tylko wytwórców towarów, ale także przedsiębiorców, którzy wprowadzają produkt do obrotu (sprzedawców, importerów) lub go naprawiają, oraz ich przedstawicieli.Producenci są zobowiązani:lwprowadzić do obrotu jedynie bezpieczny produkt;lldostarczyć konsumentom i sprzedawcom właściwą i pełną informację o ewentualnych zagrożeniach związanych z produktem w czasie normalnego używania oraz informację dotyczącą możliwości przeciwdziałania ewentualnym zagrożeniom;lltestować próbki produktów;llanalizować skargi i reklamacje klientów;lloznaczać produkty lub ich serie w sposób umożliwiający właściwą identyfikację.lInformacja o produkcie musi zawierać w szczególności nazwę produktu, znak towarowy, firmę, nazwę lub imię i nazwisko producenta oraz jego adres.Wszystkie oznaczenia i informacje należy podać w języku polskim.Sprzedawcy są objęci ustawowym:lzakazem sprzedaży produktów, które zgodnie z ich wiedzą (oczekiwaną od nich, skoro są profesjonalistami)nie spełniają wymogów bezpieczeństwa;llnakazem przyjmowania od klientów informacji o zagrożeniach stwarzanych przez produkty oraz przekazywania ich producentom i właściwym organom.lKwestie związane z odpowiedzialnością za produkt niebezpieczny regulują obecnie przepisy Kodeksu cywilnego.Producent, który wytwarza w zakresie swojej działalności gospodarczej produkt niebezpieczny, odpowiada za szkody spowodowane przez ten produkt.Niebezpieczny jest produkt nie zapewniający bezpieczeństwa, jakiego można oczekiwać w czasie jego normalnego użycia.O tym, czy produkt jest bezpieczny, decydują okoliczności z chwili wprowadzenia go do obrotu, a zwłaszcza sposób zaprezentowania go na rynku oraz podania konsumentowi informacji o właściwościach produktu.A zatem producent poniesie odpowiedzialność, jeśli produkt w chwili wysłania do sklepów, hurtowni lub przekazania bezpośrednio konsumentowi nie był na przykład właściwie oznaczony albo nie zawierał ostrzeżeń bądź nie spełniał warunków określonych w przepisach.Nie można natomiast obarczyć producenta odpowiedzialnością, jeśli produkt stał się niebezpieczny po wprowadzeniu do obrotu, np [ Pobierz całość w formacie PDF ]