[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Admiralicja brytyjska doniosła o sukcesach lotnictwa morskiegozaokrętowanego na brytyjskim lotniskowcu pomocniczym  Bitter" oraz o zatopieniu niemieckiegookrętu podwodnego przez samoloty zaokrętowane na pomocniczym lotniskowcu handlowym Archer".Najgroz
niejszym przeciwnikiem U-Bootów były jednak" w tym okresie samoloty Coastal Command, które zupełnie uniemożliwiły okrętom podwodnymprzebywanie w niektórych bliskich lądu rejonach.Największe sukcesy odnosiło lotnictwo z CoastalCommand w Zatoce Biskajskiej, gdzie patrolowało w dużych ilościach i gdzie można było napotkaćnajwięcej U-Bcotów, wychodzących lub wracających do baz na zachodnim wybrzeżu Francji.Wjednym tylko tygodniu Coastal Command zapisała na swoim koncie dziewięć zniszczonych wZatoce Biskajskiej U-Bootów, zaś w sześciotygodnio-wym okresie od końca czerwca do początkusierpnia jej samoloty zatopiły 21 U-Bootówl Ataki lotnicze na U-Booty odbywały się tak w dzień,jak i w nocy (dzięki reflektorom Lei-gha) i nie tylko podczas wpływania czy wypływania U-Bootów do baz, ale i podczas ładowania akumulatorów na powierzchni.Na ożywienie działalnościlotnictwa alianckiego Niemcy odpowiedzieli uzbrojeniem okrętów podwodnych w silną artylerięprzeciwlotniczą, dochodzącą do 10 szybkostrzelnych działek 20 mm na jeden okręt, i uzyskalipoczątkowo szereg zestrzałów nisko lecących samolotów.Były to jednak sukcesy krótkotrwałe,możliwe dzięki taktycznemu zaskoczeniu przeciwnika.Poważną i przejściowo skuteczną próbę przejęcia inicjatywy w  bitwie atlantyckiej" w swe ręcepodjęli Niemcy w drugiej połowie wrze:nia.Miesiąc ten zaczął się pod dobrymi auspicjami dlaaliantów, gdyż w wyniku kapitulacji Włoch odpadło kilkadziesiąt (około 70) włoskich okrętówpodwodnych; 29 z nich przeszło pod kontrolę aliancką i wskutek tego w dwójnasób osłabiłopaństwa  osi", zmniejszyło bowiem stan ich floty podwodnej, a wzmocniło siły alianckie.Pobardzo nikłych stratach żeglugi alianckiej w dwóch pierwszych tygodniach września i świetnymwyniku trzeciego tygodnia, kiedy na Atlantyku ofiarą U-Eootów nie padł ani jeden statek aliancki,w dniach między 19 a 24 września zadali Niemcy poważny cios dwom konwojom i ich eskortom naśrodkowym Atlantyku.Niespodziewane sukcesy zawdzięczali nowo użytej broni: torpedomakustycznym.Torpeda akustyczna była jedną z groz
niejszych spośród dotąd użytych broni.Jej działanie polegałona kierowaniu się na odgłos wytwarzany przez pracujące śruby okrętowe.Ponieważ produkcjatorped akustycznych była bardzo kosztowna, U-Boot zabierał jedynie trzy do czterech torpedakustycznych z przeznaczeniem użycia ich przeciwko okrętom wojennym, eskortującym konwój.Po wyeliminowaniu z walki okrętów eskorty pozostałe, zwykłe torpedy (w liczbie 8 do 10) miałybyć użyte przeciwko konwojowi.Cztero- i półdniowa walka stada U-Bootów, uzbrojonych w torpedy akustyczne, z dwomakonwojami na Atlantyku spowodowała dotkliwe straty alianckie.Były one wprawdzie dużo niższe,niż to podali w swym komunikacie Niemcy (zatopionych 12 niszczycieli i 9 statków,prawdopodobnie zatopione 3 dalsze niszczyciele i 2 statki), niemniej najwyższe od szeregumiesięcy.Zatopione zostały trzy okręty eskorty: niszczyciel kanadyjski ,,St Croix", angielskafregata  Itchen" (przy ratowaniu rozbitków z fregaty odznaczył się polski statek  Wisła" płynący wkonwoju) i korweta  PQlyanthus" oraz 6 statków konwoju; niszczyciel dowódcy eskorty  Keppel"został ciężko uszkodzony.Wszystkie okręty wojenne storpedowane zostały torpedamiakustycznymi.Straty niemieckie wyniosły trzy U-Booty, kilka dalszych odniosło uszkodzenia.Dnia 8 paz
dziernika na wodach północnego Atlantyku zaatakowany został przez stado 15 U-Bootów konwój płynący do Wielkiej Brytanii.Znowu trzy U-Booty zostały zatopione,-ale tymrazem straty wyrządzone były mniejsze: jeden niszczyciel i jeden statek.Niszczycielem był ORP Orkan", który trafiony został dwoma torpedami akustycznymi i zatonął z większością załogi orazdowódcą, komandorem por.Stanisławem Hryniewieckim.Użycie torped akustycznych, mimo dużych początkowo sukcesów, nie przyniosło jednak Niemcomtakich wyników, jakich od swej nowej broni oczekiwali.Jednym z najważniejszych tego powodówbyło utworzenie 12 paz
dziernika 1943roku przez aliantów nowej bazy lotniczo-morskiej na Azorach.Odtąd lotnictwo bazujące naAzorach objęło zasięgiem swego działania cały środkowy Atlantyk, dawny Todesloch na którymniemieckie okręty podwodne odniosły tyle sukcesów.Jako bezpośrednie antidotum zabezpieczające przed działaniem torpedy akustycznej zastosowalialianci tzw.Foxer, c^yli wytwarzający fałszywe dz
więki i ściągający torpedę  oszu-kiwacz" wpostaci holowanej na linie i wydającej silniejsze dz
więki niż śruba okrętowa grzechotki z prętówżelaznych.Straty alianckie, począwszy od września, wyniosły: 119 000 ton, 97 000 ton, 67 000 ton i 87 000ton, w sumie 67 statków0 łącznej pojemności 370 000 ton za ostatnie cztery miesiące 1943 roku.W tym samym czasiezatopiono łącznie 64 okręty podwodne.Należy przy tej stosunkowo niewielkiej liczbie brać poduwagę tę okoliczność, że w tym okresie ilość U-Bootów znajdujących się w akcji była w ogólemniejsza niż dawniej (około 70 okrętów jednocześnie), a ich działalność niezbyt ożywiona.Trzy duże operacje konwojowe zostały przeprowadzone w grudniu.Na początku miesiąca w tokusześciodniowej akcji startujące z Islandii samoloty typu  Hudson",  Ventura"1  Liberator" zniszczyły pięć U-Bootów i uszkodziły kilkanaście dalszych.Następniealianckie siły morskie (grupa eskortowa komandora Grettona) i lotnicze zniszczyły w tokukilkudniowej walki ze stadem 20 U-Bootów pięć jednostek, a trzy uszkodziły; straty własnewyniosły zaledwie jeden statek na ponad 100 eskortowanych oraz dwa zniszczone i trzyuszkodzone samoloty.Grupa komandora Walkera brała w tym czasie udział w ochronie innegokonwoju i zniszczyła na pewno dwa, a prawdopodobnie i dwa dalsze U-Booty [ Pobierz całość w formacie PDF ]