Clarke William Zagubiona fortuna carów

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Obie abdykacje, jego iformalny akt abdykacji Mikołaja, zostały opublikowane jednocześnie następnego ranka.72REWOLUCJATak zakończyło się trwające ponad trzysta lat panowanie Romanowów.Dla Mikołaja był tojednak dopiero początek nędzy i upokorzeń jakich miał zaznać.Musiał jeszcze po\egnać sięze swoimi byłymi \ołnierzami i towarzyszami z Kwatery Głównej armii w Mohylewie, poczym udał się w daleką drogę do domu.Przedtem zdą\ył odbyć przygnębiające spotkanie zmatką, cesarzową-wdową Marią, która z Kijowa przyjechała do Mohylewa swoim własnympociągiem.Kto wie, co matka z synem powiedzieli sobie podczas tego pierwszego spotkania po podjęciuprzez Mikołaja dziejowej decyzji? Pózniej, po spotkaniu w cztery oczy, cesarzowa-matka gorzko płakała", a Mikołaj był milczący, ponury, z oczami wbitymi w ziemię - co czyniłzawsze w denerwujących okolicznościach".Cztery dni pózniej, zanim oboje wyjechali - onado Kijowa, a on do Carskiego Sioła, matka i syn zjedli wspólny obiad w jej wagonierestauracyjnym.Po obiedzie u Mikołaja stawili się dwaj przedstawiciele Dumy i jeden znajwy\szych rangą generałów, aby odwiezć byłego cara pod eskortą z powrotem doPiotrogrodu: Nadszedł wreszcie moment rozstania - na zawsze, jak się pózniej okazało, mimo \e mielinadzieję wkrótce się zobaczyć, w Anglii albo na Krymie.Ostatnie sekundy szybko mijały.Przez moment Cesarz stracił panowanie nad sobą, nie mógł oderwać się od matki, płakał.Nagle jego twarz ponownie skamieniała niczym maska i odszedł swoim regularnym krokiemw stronę swojego pociągu, nie oglądając się za siebie.W pociągu podszedł do okna.Podrugiej stronie peronu zobaczył matkę, która tak\e stała w oknie i \egnała się znakiem krzy\a,jak gdyby chciała go pobłogosławić"s.Obwieszczenie o abdykacji Mikołaja ukazało się w dokładnie określonym czasie: o godzinie15.05,2 marca 191773ZAGUBIONA FORTUNA CAR�Wroku.Wszelkie konsekwencje tej decyzji ujawniały się jednak stopniowo w okresie od jegowyjazdu z Pskowa, poprzez krótki pobyt w Mohylewie, po ostateczne przybycie dooczekującej go w Carskim Siole rodziny.Car wracał swoim prywatnym pociągiem, w swoimwagonie, otoczony znajomymi dworzanami i słu\bą.Nadal traktowano go z uni\onością, dojakiej był przyzwyczajony.Kie-reński tak pózniej opisał wra\enia jednego z generałówMikołaja, który towarzyszył mu w podró\y powrotnej do domu: Wcią\ jeszcze kłaniano się,uśmiechano i mówiono po staremu, ale słowa miały ju\ inne znaczenie, oczy patrzyły w bok,gdy usta się uśmiechały, a głowy nie skłaniały się ju\ tak łatwo i szybko".Wkrótce nastąpiłyczyny, głównie spowodowane instynktem samozachowawczym: dworzanie usunęli zepoletów inicjały cara i schowali złote sznury naramienne, niegdyś powód do dumy.Najgorsze miało jednak dopiero nastąpić.Eskortujący cara członkowie Dumydemonstracyjnie dowodzili całym orszakiem, cenzurowali wszystkie docierające do pociąguwiadomości, kontrolowali komunikaty i uzgadniali kontakty na stacjach wzdłu\ całej trasy.Po przybyciu na stację w Carskim Siole car wyszedł bardzo szybko, nie patrząc na nikogo" iwsiadł do oczekującego samochodu.Towarzyszące mu osoby ju\ jednak zdecydowały, \ebędą zachowywać dystans wobec zdetronizowanego monarchy.Lojalny oficer stwierdziłpózniej, \e w pociągu carskim znajdowało się wielu innych ludzi, ale gdy tylko car wyszedłz wagonu, wysypali się tłumnie na peron i rozbiegli szybko we wszystkich kierunkach,rzucając przez ramię spojrzenia - niewątpliwie w obawie, aby ich ktoś nie rozpoznał".Mikołaja oczekiwało teraz pełne łez spotkanie z Aleksandrą.Gdy jednak dotarł do brampałacu, wartownicy równie\ postanowili okazać mu swoje lekcewa\enie i nie74REWOLUCJAśpieszyli się zbytnio z otwieraniem bram.Gdy w końcu car spotkał się z Aleksandrą wapartamentach dzieci, nadal nie pozostawiono ich samych [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Search

Odnośniki