[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.15 ust.4 ani innych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.W przypadku ewentualnej rozbieżności między regulacjami prawa podatkowego a zasadami prowadzenia księgowości pierwszeństwo muszą mieć przepisy prawa podatkowego (wyrok NSA w Łodzi z 24 lipca 1997 r., sygn.akt I SA/Łd 573/96). Niedopuszczalne jest potrącenie w danym roku podatkowym wydatków stanowiących koszty uzyskania przychodów mających wystąpić dopiero w następnym roku podatkowym lub w okresach dalszych (wyrok NSA w Szczecinie z 11 kwietnia 1996 r., sygn.akt SA/Sz 1924/95). Ponieważ wydatki na budowę stacji benzynowej w 1995 r.nie generowały w tym roku przychodów spółki, nie mogły być one uznane za koszty poniesione w celu uzyskania przychodu w tym roku podatkowym, a tym samym - rozliczane jako strata tego roku.Przychód związany z tymi wydatkami wystąpił w roku 1996, kiedy spółka sprzedała zbudowaną stację (wyrok NSA w Szczecinie z 10 grudnia 1998 r., sygn.akt SA/Sz 257/98).W przypadku wątpliwości, w którym momencie (roku/miesiącu) należałoby zaliczyć poniesione wydatki w koszty uzyskania przychodów, należy przyjąć zasadę, iż w przypadku wydatków, które nie mogą być ściśle związane z konkretnym przychodem, należy je potrącać w roku (miesiącu) ich poniesienia - gdy żadne zdarzenie gospodarcze nie stanowi przesłanki do ich potrącenia w innych okresach.Spotykany jest dość często pogląd, iż nie należy kwestionować zaliczania w ciężar kosztów uzyskania przychodów w roku poniesienia drobnych wydatków dotyczących roku następnego, zwłaszcza gdy są one powtarzalne.Wydaje się, że z pozycji praktyka uproszczenia takie powinny być tolerowane przez kontrole skarbowe, jednak autor przestrzega przed ich stosowaniem, gdyż trudno będzie obronić taki sposób postępowania ze względu na brak argumentów prawnych.Bierne międzyokresowe rozliczenia kosztówUstawa o rachunkowości, uszczegółowiając zasadę współmierności przychodów i kosztów, nakłada także obowiązek dokonywania tzw.biernych międzyokresowych rozliczeń kosztów, których celem jest podobnie jak w przypadku rozliczeń o charakterze czynnym, prawidłowe ustalenie wyniku finansowego.Bierne rozliczanie międzyokresowe kosztów polega na doliczaniu w ciężar wyniku finansowego tych kosztów, które są związane z osiągniętymi przychodami lub okresem funkcjonowania jednostki (tj.upływem czasu), a które jeszcze nie zostały poniesione czy zafakturowane przez dostawcę.Może to dotyczyć odpisów kosztowych na statystycznie przewidywane naprawy gwarancyjne związane z bieżącą sprzedażą czy na koszty rękojmi, planowane koszty remontów, których efekt rozciąga się na dłuższy czas, na płace urlopowe (w szczególności pracowników bezpośrednio produkcyjnych), co ma związek z uwzględnieniem ich w kalkulacji kosztów wytworzenia produktów.Z punktu widzenia przepisów o rachunkowości poszczególne tytuły biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów mogą być tworzone jedynie pod warunkiem, że wysokość kosztów związanych z każdym z tych tytułów daje się w sposób racjonalny oszacować.Wycena może bazować na normach wadliwości lub danych statystycznych.Kwoty odpisane w koszty, gdyby nie poniesiono faktycznie tych kosztów w okresie późniejszym, powinny być odpisane w myśl art.39 ust.5 ustawy o rachunkowości jako zmniejszenie kosztów.Nazwa „bierne” rozliczenia międzyokresowe kosztów wywodzi się od strony pasywów bilansu, po której są one wykazywane.Bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów nazywane są często, choć nieformalnie „rezerwami na koszty”.To potoczne określenie bywa częstą przyczyną nieporozumień dotyczących możliwości zaliczenia kosztów, nie opłaconych lub nie zafakturowanych, lecz dotyczących przychodów danego roku, a przy tym ściśle określonych, do kosztów uzyskania przychodów.Wynika to stąd, że zgodnie z art.16 ust.1 pkt 27 updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów „rezerw innych niż wymienione w art.16 ust.1 pkt 26, jeżeli obowiązek ich tworzenia w ciężar kosztów nie wynika z odrębnych ustaw, przy czym nie są kosztem uzyskania przychodów rezerwy utworzone zgodnie z ustawą o rachunkowości, inne niż określone w ustawie o podatku dochodowym jako taki koszt (tzn.pod określonymi warunkami do kosztów uzyskania mogą zostać zaliczone rezerwy na należności).Ewidencja księgowa biernych rozliczeń międzyokresowychDo ewidencji kosztów przypadających na bieżący miesiąc, lecz jeszcze nie poniesionych, tj.nie zapłaconych bądź nie zafakturowanych, należy przewidzieć konto o symbolu np.646 „Rozliczenia międzyokresowe bierne kosztów”.Koszty te mogą dotyczyć ściśle określonych świadczeń wykonanych na rzecz jednostki nie stanowiących jeszcze zobowiązania, jak również kosztów prawdopodobnych, których dokładna kwota bądź data nie są jeszcze znane, ale powstanie zobowiązania jest niewątpliwe i daje się oszacować.Na stronie Ma konta 646, w korespondencji ze stroną Wn konta 490 lub konta właściwego dla zaksięgowania danego kosztu w zespole 5 - przy rezygnacji z prowadzenia zespołu kont kosztów rodzajowych - księguje się naliczenie „rezerw” na koszty, których powstanie w przyszłości jako zobowiązań jest ściśle określone lub w sposób zasadny uprawdopodobnione.Na stronie Wn konta 646 księguje się koszty poniesione w okresie sprawozdawczym, lecz dotyczące wcześniej naliczonych „rezerw”.Przewidywane wcześniej, lecz nie poniesione w rzeczywistości koszty objęte biernymi rozliczeniami międzyokresowymi zmniejszają bieżąco koszty, jednak nie później niż do końca roku obrotowego następującego po roku ich ustalenia.Ewidencja szczegółowa prowadzona do konta 646 powinna zawierać podział na poszczególne tytuły tworzenia „rezerw” i udokumentowane ich rozliczenie.Konto 646 może wykazywać jedynie saldo Ma, wyrażające stan międzyokresowych biernych rozliczeń kosztów [ Pobierz całość w formacie PDF ]