Wojna domowa Maria Zientarowa

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Pewnie.Tam to się kłębi. Dlaczego nie pomówisz z kolegami o szkodliwościpalenia?Spojrzał na mnie tak, jak zwykle patrzy na swoją matkę, ażmi się niedobrze zrobiło. Ci, co wiedzą, palą fajki powiedział po chwili.Dympowoli wychodził przez otwarte okno.Było zimno. A pani? powiedział po pewnym czasie Paweł. Pani totak hurtowo pali? Od kiedy? Ja wcale nie palę zapewniłam go.Bolała mnie głowa. To dobrze powiedział. Jak się wywietrzy, to jazamknę. Ja to bym panią o coś poprosił powiedział naodchodnym. Czy pani nie mogłaby przy okazji pomówić zmatką i wytłumaczyć jej, że ona sobie skraca życie.Pani matakie psychologiczne podejście.WYWIAD�WKAMatka Pawła miała grypę.Zaniosłam jej sok malinowydomowej roboty.Była wzruszona. Jutro jest wywiadówka w szkole Pawła powiedziała.Nie wiem, co będzie, bo mąż, jak zwykle, w terenie.A ktośmusi iść.%7łądają. Co on robi w terenie? zaryzykowałam. Tym razem oświadczyła bada, dlaczego ludzie takmało produkują, a tak dużo konsumują.Zamyśliłyśmy się. Może ja pójdę za panią? zaproponowałam. Cudownie ucieszyła się matka Pawła. On przyjdziedo pani i wszystko pani wyjaśni.Paweł przyszedł pod wieczór.Byłam w dobrym jedwabnym kostiumie i mohairowym szaluw kratę, bo wybierałam się na koncert. O piątej powiedział. Co mam robić? spytałam. Nic. Jak to nic? Posiedzi pani w ławce i posłucha pani. ?? Najpierw jest pogadanka z rodzicami, potem odczytujądwóje, a potem trzeba będzie iść do tych nauczycieli, costawiają dwóje. Ile masz dwój? Ja nie mam dwój powiedział Paweł ponuro. Ja mam drakę. O co? O podpowiadanie, o tarczę, może jeszcze o coś. To co mam zrobić? Nic.Zrobi mi pani drakę, jak wróci. Daj mi jeszcze jakieś wskazówki. %7łeby się pani jakoś ubrała wyrzucił z siebie Paweł. Nie podoba ci się ten kostium? Bardzo ładny powiedział szybko. Ale nie do szkoły.Może coś więcej szarego.I włosy. Co z włosami? zaniepokoiłam się. Nic z włosami.Tylko że są takie uczesane.Może paniwłoży chustkę na głowę. Włożę chustkę.Pobiegłam po starą jesionkę. Ta dobra? Bardzo dobra pochwalił. Niech jej pani niezdejmuje.I tak wieje od okna.I pantofle na niskim obcasie dodał.Zmieniłam buty, nałożyłam jesionkę i chustkę na głowę. Wygląda pani prawie jak matka ucieszył się. Ale twoja matka tak wcale nie wygląda zdziwiłam się. Moja to sobie nic nie da powiedzieć powiedziałponuro. I co jeszcze? Niech pani siada na ostatniej ławce i niech pani siedzicicho, a jak panią będą pytali, to niech pani mówi tak albonie.I niech się pani do niczego nie przyznaje. I co jeszcze? Bo ja wiem? Niech pani nie pali i niech pani niepodpowiada. Która jest twoja ławka? zapytałam. Teraz nie ma się ławki ani klasy.Teraz są pracownienauczycieli i na każdą lekcję idzie się gdzie indziej.Zasmuciłam się. No to cześć powiedział Paweł. To ja przyjdę się jutrodowiedzieć.Pierwsza osoba, jaką spotkałam w klasie, to był FelekSmykalski.Siedział w ostatniej ławce pod oknem i paliłpapierosa.Usiadłam obok.Było nam trochę ciasno, szczególnie że niezdjęłam palta. Cześć powiedziałam.Felek strzepnął popiół do pudełka od zapałek i spojrzał namnie zdziwiony. Dobry wieczór mruknął.Nie poznał mnie.Był łysy i gruby.Ostatni raz tańczyliśmy wJastarni latem 1939 roku. Jastarnia powiedziałam i w duchu przeklęłam Pawłaza tę chustkę, za to, że nie nałożyłam pomadki do ust i za tepółbuty. Czy pamiętasz tę noc w Zakopanem zanuciłam. Jezus Maria jęknął i zaczął się wygramalać z ławki. Siedz i zgaś papierosa syknęłam. To ty już masz takiego dorosłego syna? powiedział, alew tej samej chwili wszedł profesor i ja szybko zerwałam się zławki.Wszyscy pozostali na miejscach, więc udawałam, że mipuściło oczko w pończosze i też usiadłam. Nie wiedziałem, że masz syna szepnął Felek. Nie mam żadengo syna. Córkę? Też nie. ?? Chorą sąsiadkę szepnęłam.Nauczyciel spojrzał na nas i zrobiło się cicho.Odczytałstatystykę dwój.Osiemnaście z polskiego, dwanaście zmatematyki, szesnaście z łaciny.Coś strasznego.Syn Felka nie miał ani jednej, Paweł trzy z trzech różnychprzedmiotów.Trzeba z nim będzie pogadać.Potem była mowa o tarczach.Syn Felka ma tarcze przyszytedo wszystkiego, a Paweł podobno nosi na gumce.Byłamwściekła.Felek dyskretnie zgasił papierosa o podeszwę i ukryłniedopałek pod ławką.Wzięłam niedopałek, schowałam dotorebki i spojrzałam na Felka złym wzrokiem.Może to ławkaPawła.Kilka osób zabrało głos w sprawie dwój.Stwierdzili, żestatystycznie nasza klasa stoi fatalnie, bo bije niemal rekordszkolny.Powzięto uchwałę o zmniejszenie dwój na następnykwartał o dwadzieścia pięć procent.Będę musiała pogadać zPawłem.Potem okazało się, że palą w szatniach, chodzą na wagary doCedetu, wybijają szyby w oknach, kradną wieczne pióra, bijąsię i są leniwi.Czekałam cały czas, żeby powiedzieli o nich choćjedno dobre słowo, ale nie było.Potem były różne propozycje zmierzające do podniesienia ichpoziomu.Zdecydowano pójść z nimi do Zoo, pojechać doWilanowa i pokazać im, jak się robi obrabiarki. Dużo masz tych synów? szepnęłam do Felka. Czterech powiedział z dumą.Jak nas tylko wypuścili, pobiegłam do domu.Piechotą, żebysię wywietrzyć.Felek chciał mnie odprowadzić, aleodmówiłam.Za dużo tych wzruszeń jak na jeden dzień.Matka Pawła czekała na mnie.Miała 39 i sześć. Wszystko dobrze powiedziałam jej. Trzeba tylkodobrze przyszyć tarczę do jego palta i pilnować, żeby odrabiałstarannie lekcje, samemu poduczyć się matematyki, fizyki,łaciny i chemii, żeby go móc sprawdzać, pilnować, żeby sięporządnie mył, nie dawać mu za dużo pieniędzy, kłaść go dołóżka 0 10, uważać, żeby nie oglądał filmów w telewizji nieprzeznaczonych dla młodzieży, uważać, żeby nie palił, żebymył zęby rano i wieczorem, żeby się nie spózniał do szkoły,żeby przebywał w odpowiednim towarzystwie, żeby chodziłcodziennie godzinę na spacer, żeby spał przy otwartym okniei żeby nie mówił wyrazów. A ile ma dwój? spytała słabym głosem matka Pawła. Jakich tam dwój? zaśmiałam się [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Search

Odnośniki