[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ten rozdział ma ci pomóc w lepszymzrozumieniu tego, co dzieje się w umyśle twojego partnera.Najczęściej jego specyficzna reakcja nie ma nic wspólnego z to-bą, chociaż twoje zachowanie mogło ją wywołać.Nie każę ci zachowywać się inaczej, chyba że miałoby tospowodować korzystne dla was zmiany we wzajemnych rela-cjach.Ta dyskusja ma sprawić, aby twoje reakcje w danej sy-tuacji były bardziej odpowiednie do tego, co faktycznie dziejesię z dzieckiem alkoholika.Zrozumienie tego, co powoduje twoim partnerem, będziebardzo przydatne.Dzieci alkoholików często w specyficzny spo-sób reagują na daną sytuację, ponieważ nie znają innych moż-liwych reakcji.Nie wiedzą, że są inne możliwości i co jest wła-ściwe.Często słyszę pytanie:  Jak mogę dobrze postępować,skoro nie wiem, co jest dobre?".Może w ogóle nie ma na toodpowiedzi.Ale z pewnością istnieją właściwe reakcje.Na przykład ludziom, którzy mieli szczęśliwe dzieciń-stwo, przeciwstawienie się innym przychodzi dużo łatwiej niżosobom pochodzącym z rodzin alkoholików.Jeżeli jesteś w re-stauracji i przeszkadza ci to, że ktoś siedzący przy sąsiednimstoliku pali, jest dla ciebie naturalne, że poprosisz go, by zga-sił papierosa lub przynajmniej wydmuchiwał dym w innymkierunku.Z kolei twój partner, będący dzieckiem alkoholika,będzie przerażony lub zacznie się wiercić na krześle.W związ-ku ze swoją przeszłością może odczuwać silną obawę, pomie-szaną z chęcią chronienia ciebie, oraz nieodpartą wdzięcznośćza to, że opanowałeś tę sytuację.Dziecku alkoholika bardzo trudno jest przeciwstawićsię innym, ale szczególnie trudne jest dla niego sprzeciwie-nie się tobie.Równie niełatwo mu obserwować, jak się z kimś81sprzeczasz, niezależnie od tego, jak błahej sprawy to dotyczy.Nie mówię, żebyś tego nie robił.Po prostu bądz
świadom, żejego reakcja może być inna, niż się spodziewałeś.Poniżej omawiam podstawowe lęki dzieci alkoholików,które mają wpływ na reakcje wobec ciebie.Zrozumienie ichmoże przynieść ulgę twojemu partnerowi.Nie sugeruję, żedzieci alkoholików odczuwają wszystkie te lęki, ale prawdo-podobnie niektóre z nich.Lęk nr 1: Boję się, że cię zranię".Ta obawa wynika z faktu, że dzieci alkoholików nie zo-stały nauczone, jaki sposób mówienia i zachowania jest właści-wy.Ich zachowanie wynika z obserwowania innych.Chociażw większości postępują właściwie, są zdolne, urocze i komuni-katywne, to jednak same nie wierzą, że rzeczywiście takie są.Obawiają się, że naruszą granice waszej prywatności.Boją się,że niechcący powiedzą lub zrobią coś, co może was zranić.Je-śli tak się zdarzy, to nie umyślnie, ale dlatego, że nie znająinnych możliwych zachowań.W rezultacie starają się nie byćspontaniczne i - co szybko odkryjecie - nie zachowują się na-turalnie.Oto coś, czego warto spróbować.Możecie powiedziećswojemu partnerowi:  Zaryzykujmy.Jeśli powiesz coś, co spra-wi mi przykrość, dam ci znać, i chciałbym, abyś i ty mi powie-działa, jeśli zrobię coś, co cię zrani.Tylko w ten sposób może-my naprawdę się poznać i szanować swoje uczucia".Lęk nr 2: Osoba, którą widzisz, naprawdę nie istnieje".Dzieci alkoholików tak bardzo starają się wyglądać i za-chowywać normalnie, że różnymi sposobami kreują osobę,82jaką chcieliby być, albo taką, która ich zdaniem spełnia wa-sze oczekiwania.Ta maska zwykle nie jest tak skuteczna,jak im się wydaje.Prawdopodobnie widzicie, kim on lub onajest naprawdę, i właśnie ta prawdziwa osoba was pociąga.Dzieciom alkoholików trudno w to uwierzyć.Na zewnątrzwszystko wygląda dobrze, ich zachowanie wydaje się pocią-gające i interesujące, w środku jednak są rozdygotane i pełneobaw.Chociaż te dwa oblicza - zewnętrzne i wewnętrzne- które składają się na ich osobę, są pełnoprawne i prawdzi-we, dzieci alkoholików czują, że ich zewnętrzna poza, którasprawia wrażenie pewności, nie jest realna, natomiast sferawewnętrzna jest tą rzeczywistą.Zatem daliście się oszukać,wierząc, że wewnętrzna osobowość nie istnieje.Byłoby ide-alnie, gdyby dziecko alkoholika ujawniło swoje lęki i zyskałopewność siebie.Chociaż obie te sfery osobowości istnieją,dzieci alkoholików nie mają pewności, czy postrzegacie je ta-kimi, jakimi są naprawdę.Jeszcze gorzej byłoby, gdybyściewskutek poznania prawdy przestali uważać je za osoby inte-resujące i atrakcyjne.Pociągająca, interesująca, atrakcyjna,czarująca, pełna seksapilu osoba, którą pokochaliście, nie ist-nieje w jej własnym umyśle.Lęk nr 3: Stracę kontrolę nad swoim życiem".Moja matka nie panowała nad sobą, mój ojciec równieżnie panował nad sobą, a jednak oboje mieli władzę nade mną.Jaka straszna myśl! Jakie okropne wspomnienie! Nie mogępozwolić, by to się powtórzyło [ Pobierz całość w formacie PDF ]