[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Oczywiście naziemna stacja r/lok.niepotwierdziła obecności obiektu w sąsiedztwie ich samolotu.Tymczasem ich pokładowy radar wysiadł i musieli zawrócić do bazy.Tam obaj piloci stali się celem pośmiewiska swych kolegów, aledzisiaj wiemy, że byli oni pierwszymi lotnikami Aliantów, którzyspotkali się z fenomenem Foo-fighters.Określenie tonajprawdopodobniej wzięło się z komiksu Smokey Stover", gdzieczęsto padały słowa: Where there's foo, there's fire" co możnaprzełożyć: Gdzie jest feu (z franc.ogień) tam jest pożar".Słowo foo" można tłumaczyć także jako fool" - głupiec", aczkolwiekpierwsza wersja wydaje się bardziej adekwatna, bowiem słowa foo"i feu" wymawia się identycznie - fu".Poza tym spotykało sięjeszcze inne określenia, jak np. kraut balls" - co w żargonielotników miało znaczyć zielone głowy", choć etymologii tej nazwynie znamy, to możemy założyć, że chodziło tu o pilotów, którzy widzieli foo-fighters.Następna para z 415 Eskadry: McFalls i Baker opisała swespotkanie z foo-fighters, który to opis znalazł się potem w archiwachA-2: 22 grudnia 1944 r.o godzinie 6 rano, opodal Hagenau, nawysokości 3.050 m przybliżyły się do nas dwa wielkie i jasneświatła.Ich kolor był jasno-pomarańczowy.Kiedy osiągnęły naszpułap, to przez dwie minuty siedziały nam na ogonie.Obiekty byłypilotowane.Potem się od nas oddaliły, przy czym wydawało sięnam, że widzieliśmy wydobywające się z nich płomienie"!"Dalszego ciągu informacji nie znamy, bo nie przeszedł przezcenzurę wojskową, prawdopodobnie była w nim opisana reakcjapokładowej aparatury r/lok.W nocy 24 grudnia 1944 r.McFalls i Baker lecieli nad Nadrenią,kiedy ponownie w ich pobliżu zjawiła się gorejąca czerwonymświatłem kula.Kula ta stała się naraz kształtem jakiegoś okrągłegosamolotu (!!!), który wykonywał jakieś karkołomne manewry, apotem odleciał gdzieś ku dołowi.Na następne meldunki nie trzeba było długo czekać.Załogabombowca, którą zmusiła do lądowania grupa 15 świetlistych kul,zameldowała w dowództwie, że każda z nich wydawała z siebiedziwne światło o zmiennej intensywności.Wydawało się im, żezmiany blasku zależą od prędkości obiektów.W swym meldunkuinformowali oni, że: W jednej chwili kule się do nas zbliżyły, jedna po drugiej i to takblisko, że dotykały naszych skrzydeł.Odczuwaliśmy ostry wzrosttemperatury.Oczywiście pokładowy radar przestał działać." Pilot innej latającej fortecy" zameldował, że już nad WyspamiBrytyjskimi napotkał ognistą kulę, która go przez jakiś czas śledziła -tzn.leciała za nim.Kiedy o swej obserwacji opowiedział kolegom, cigo wyśmiali, że padł ofiarą przywidzenia.Kiedy w dwa dni pózniejobserwował ognistą kulę identyczną z tą, którą obserwował ongiś,zaczął być przeświadczony o realności swych obserwacji.Wodległości kilkuset metrów od tajemniczego obiektu dobiegł dońdziwny dzwięk, jakby pochodził od śmigieł niewidzialnego samolotu.Kiedy nadal leciał swym kursem, kula oddaliła się od niego iodleciała.Po chwili zaobserwował ja znów na wielkiej wysokości i wznacznym oddaleniu od swej maszyny.Plotki o tym, że foo-fighters są jakąś tajną bronią faszystównasiliły się w drugiej połowie grudnia 1944 r., bowiem Niemcyzłapali drugi oddech i uruchomili doskonale przygotowaną operacjęo kryptonimie Herbstsnebel", której celem było zdobycie Antwerpiiprzy pomocy potężnego uderzenia pancernej pięści, która zarazemmiała oddzielić od siebie amerykańskie armie Bradley'a i Pattona.16 grudnia w Ardenach runęła na amerykańskie linie ofensywa800 niemieckich czołgów.Amerykanie byli kompletnie zaskoczeni inieprzygotowani do obrony wielu z nich uciekło na sam widokżołnierzy Wehrmachtu, których nikt się nie spodziewał.12 Armiagen.Omara Bradley'a została rozdzielona na dwoje i tym sposobemHitlerowcy uzyskują we froncie głęboki wyłom, którym wtargnęli wgłąb zdobytego przez Aliantów terytorium.Postępy wojsk niemieckich trwają jakieś 6 do 8 dni, pókiAmerykanie nie otrząsnęli się z zaskoczenia.(Bardzo dramatycznieukazuje to hollywoodzka superprodukcja Bitwa o Ardeny" z plejadą gwiazd amerykańskiego kina lat 70
[ Pobierz całość w formacie PDF ]