[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.iaj okuloj, plenaj de esprimo, rigardis trans Nilon, al lan-340 LA FARAONO 2eLIBROdoj, kiuj por la homa rigardo kunfluas kun la horizonto.ui observis la maltrankviligan kreskon de la asiria regno? lanaskion de Grekujo? la trudeman kuradon de Fenicianoj? laestontajn okazojn sur la bordoj de Jordano? Kiu divenos? &La princo estis certa pri unu, ke i rigardas, pensas kajatendas ion kun trankvila rideto, inda de supernatura estao.Anka ajnis al li, ke kiam tiu io aperos sur la horizonto,Sfinkso levios kaj iros renkonte al i.Kio i estos kaj kiam? & Mistero, kies graveco estis klaredesegnita sur la eterna vizao.Sed tio devas okazi subite, arSfinkso de jarcentoj ne fermas la okulojn kaj rigardas, iamrigardas &Dume Pentuer trovis la fenestron, tra kiu el la subtero fluisla ema pastra kanto:oro I. Leviu, radianta kiel Izido, kiel levias Sotis surla firmamento en la komenco de la suna jaro.oro II. La dio Amon-Ra estis e mia dekstra kaj mal-dekstra flanko.Li mem metis en miajn manojn la regadon dela tuta mondo, helpante min faligi miajn malamikojn.oro I. Vi estis ankora juna, vi portis plektitajn harojn,sed en Egipto nenio fariis sen via ordono, neniam oni me-tis la unuan tonon de konstruao sen via eesto.oro II. Mi venis al Vi, estro de la dioj, granda dio, sinj-oro de la suno.Tum promesas al mi, ke aperos la suno kaj kemi estos simila al i, kaj Nilo, ke mi ricevos la tronon de Ozi-riso kaj posedos in por iam.oro I. Vi revenis en paco, estimata de la dioj, estro dedu mondoj, Ra-Mer-amen-Ramzes.Mi garantias al vi rega-don eternan, la reoj proksimios al vi kaj honoros vin.oro II. Ho vi, vi Oziriso Ramzes, eterne vivanta filo de341 LA FARAONO 2eLIBROla ielo, naskita de la diino Nut.irkau vin via patrino perla iela mistero kaj permesu, ke vi fariu dio, ho vi, vi Oziri-so-Ramzes.2 Do la sankta sinjoro jam mortis! & diris al si Pentuer.Li foriris de la fenestro kaj proksimiis al la loko, kie sidisla kronprinco, dronanta en revoj.La pastro ekgenuis anta li, falis sur la vizaon kaj ekkriis: Saluton al vi, faraono, estro de la mondo! & Kion vi diras? & ekkriis la princo, salte leviante. La Dio Sola kaj iopova veru sur vin saon kaj forton,kaj felion sur vian popolon & Leviu.Pentuer & Do mi & do mi &Subite li prenis la pastron je la brako kaj turnis lin al Sfink-so. Ekrigardu in diris li.Sed oni vidis neniun anon en la vizao kaj en la figuro dela koloso.Unu faraono transpasis la limon de la eterneco, alialeviis kiel la suno, sed la tona vizao de la dio a monstrorestis la sama.Sur la lipoj delikata rideto por la teraj poten-coj kaj gloro, en la rigardo atendado de io, kio devas okazi,sed oni ne scias kiam.Balda revenis la senditoj de la rivero kun sciigo, ke la i-petoj estos pretaj.Pentuer eniris inter la palmojn kaj ekkriis: Vekiu! & Vekiu! &La viglaj Azianoj tuj salte leviis kaj komencis bridi la e-valojn.Leviis anka Tutmozis, terure oscedante. Brr! & murmuris li kia malvarmo! & Apena mi ek-dormis kaj jam mi povus rajdi, e is la fino de la mondo, se2 Tombaj surskriboj342 LA FARAONO 2eLIBROnur ne al Sodaj Lagoj.Brr! & Mi jam forgesis la guston de lavino, kaj ajnas al mi, ke miajn manojn komencas kovri ha-roj, kiel e akalo.Kaj is la palaco restis ankora du horoj.Feliaj kamparanoj! & La friponoj dormas nun, ne sentas be-zonon sin bani, kaj ne iros al la laboro, anta ol la edzinoj nesatnutros ilin per hordea supo.Kaj mi, granda sinjoro devaskiel telisto vagi nokte en la dezerto, sen unu sola guto daakvo en la buo &La evaloj estis pretaj, Ramzes sidiis sur la sian.Tiam Pen-tuer proksimiis, prenis la bridon kaj kondukis la evalon,piedirante. Kio? & demandis la mirigita Tutmozis.Sed tuj li alkuris kaj prenis la bridon de la evalo de Ram-zes e la alia flanko.Kaj tiel iris iuj, silente, mirigitaj per lakonduto de la pastro, kaj sentis, ke okazis io grava.Post kelkcento da paoj finiis la dezerto, kaj anta la voja-antoj sin etendis vojo inter kampoj. Sidiu sur la evalojn diris Ramzes ni devas rapidi. Lia sankteco ordonas sidii! ekkriis Pentuer.La eestantoj mutiis de surprizo.Sed Tutmozis rapide re-konsciiis kaj metinte la manon sur la glavo, ekkriis: Vivu eterne, iopova kaj favora nia estro, la faraonoRamzes! Li vivu eterne! & kriegis la Azianoj, svingante la armi-lojn. Mi dankas al vi, fidelaj miaj soldatoj respondis la sinj-oro.Post momento la tamento galopis al la rivero.FINO DE LA DUA VOLUMO343 LA FARAONO 2eLIBROwww.omnibus.se/inkoISBN 91-7303-104-6344
[ Pobierz całość w formacie PDF ]