[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Mogłoby się jednak zdawać, iż diabeł chciał się tylko przy tym zabawić z nami w chowanego, gdyż spółkowanie jest jego zadatkiem, świat zaś jego królestwem.Czyż nie za­uważono, jak Ulico post coiliim cachinnus auditur Diabo-//?, co poważnie mówiąc, polega na tym, iż żądza płcio­wa, zwłaszcza gdy - przez zogniskowanie na określonej kobiecie - przybierze nasilone formę zakochania, stanowi kwintesencję całego szalbierstwa tego zacnego świata; tak bowiem niewymownie, nieskończenie i przesadnie wiele obiecuje, a tak żałośnie mało dotrzymuje.Udział kobiety w płodzeniu jest w pewnym sensie bar­dziej niewinny niż udział mężczyzny; o tyle mianowicie, że ten ostatni daje płodzonemu wolę, która jest pierw­szym grzechem i stąd źródłem wszelkiego doznawanego i zadawanego zła.Kobieta natomiast użycza poznania, które otwiera drogę do wyzwolenia.Akt płciowy jest węzłem świata, znaczy bowiem: „Wola życia potwierdziła się na nowo".W tym sensie stereotypowa sentencja bra­mińska ubolewa: „Biada, biada, linga jest w joni", - Po­częcie i ciąża natomiast znaczy: „Woli znów przydano światło poznania"; przy którym to świetle może ona zno­wu odnaleźć właściwą drogę - tak więc pojawiła się na nowo możliwość wyzwolenia.Tłumaczy to godne uwagi zjawisko, że podczas gdy każda kobieta, zaskoczona w trakcie aktu płciowego, chciałaby ze wstydu umrzeć, to zarazem bez cienia wsty­du, ba z pewnego rodzaju dumą, obnosi się ze swą ciążą;wszędzie indziej przecież laki nieomylnie pewny znak traktuje się jako równoznaczny z samą oznaczoną rzeczą, stąd też każdy inny znak spełnionego coilus zawstydza kobietę w najwyższym stopniu - nie zawstydza tylko cią­ża, Tłumaczy się to tym, iż zgodnie z powyższym, ciąża niesie ze sobą w pewnym sensie zmazanie winy, zaciąg­niętej przez coilus, lub przynajmniej daje taką nadzieję.Dlatego też coitus jest nosicielem całego związanego z tym aktem wstydu i sromoty; podczas gdy jego rodzona siostra, ciąża, pozostaje czysta i niewinna, ba, jest ponie­kąd czcigodna.Coitus jest nade wszystko sprawą mężczyzny, ciąża zaś wyłącznie kobiety.Od ojca otrzymuje dziecko wolę, cha­rakter; od matki natomiast intelekt.Ten ostatni jest za­sadą wyzwo lici ciska, wola zaś zasadą krępującą.Coitus Jest oznaką stałego istnienia w czasie woli życia, mimo całego potęgowanego przez intelekt oświecenia; oznaką zaś przydanego na nowo tej woli, otwierającego możli­wość wyzwolenia światła poznania, i to w najwyższym stopniu jasnego, jest ponowione ucieleśnienie w człowie­ku woli życia.Jego symbolem jest ciąża, która przeto ob­nosi się ?.całą otwartością, a nawet duma, podczas gdy coitus się kryje niczym przestępca.Niektórzy Ojcowie Kościoła uczyli, że nawet małżeński stosunek dozwolony jest tylko wtedy, gdy jego wyłącznym celem jest spłodzenie potomków, epi monet paidopoiiai, jak mówi Klemens Aleksandryjski, Sirom., L.III, c.II (Odnośne ustępy znajdziemy zestawione w: P.E.Lind, De coelibalu Chrislianorum, c.I).Klemens (Sirom.III, c.3) przypisuje ów pogląd także pitagorejczykom.Jest on wszakże, ściśle biorąc, błędny.Jeśli bowiem coilus nie jest już chciany przez wzgląd na niego samego, to nastąpiło tymczasem zaprzeczenie woli życia, wtedy zaś dalsze mnożenie ludzi jest zbyteczne i bezsensowne, o tyle że cel jest już osiągnięty.Nadto, bez wszelkiej subiektywnej namiętności, bez pożądań i fizycznego pociągu, a tylko z czystego rozmysłu i zimnej kalkulacji umieszczać czło­wieka w świecie, by w nim żył -- byłoby to działanie bar­dzo moralnie wątpliwe, którego podjęłaby się chyba tylko garstka, ba, o którym któż mógłby wręcz rzec, iż ma się ono do połączenia z samego popędu płciowego tak, jak morderstwo z premedytacją do zabójstwa w afekcie.Na czymś z gruntu odwrotnym polega właściwie potę­pienie wszelkich przeciwnych naturze zaspokojeń seksual­nych; przez nic bowiem czyni się zadość popędowi, a więc potwierdza się wolę życia, odpada jednak czynność rozmnażania, która jedna przecież otwiera możli­wość zaprzeczenia woli.Tłumaczy to fakt, iż dopiero z nastaniem chrześcijaństwa - jego bowiem tendencja jest ascetyczna - uznano pederastię za ciężki grzech.Klasztor jest miejscem współbytności ludzi, którzy ślubowali ubóstwo, czystość, posłuszeństwo (tj [ Pobierz całość w formacie PDF ]