[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.2) Zastanów się, gdzie znajduje się ta osoba.3) Zastanów się, gdzie znajduje się twój obraz własny.4) Wyobraz sobie tę drugą osobę jako silną i pozytywną.Wyślij jej potrzebnesygnały, uaktywniając uprzednio u siebie odpowiednie cechy.5) Wytwórz nową sytuację, w której odbierzesz daną osobę blisko i na równympoziomie.Umocnij tę sytuację.6) Wróć myślami do czasów, kiedy tej osoby jeszcze nie znałeś.7) Ustabilizowaną już sytuację przenieś poza swój horyzont czasu; od chwili, kiedyuniżonej osoby nie znałeś, aż w przyszłość.8) Sprawdz ekologię.4.7 SZ�STE ZAAO%7łENIE: MAGICZNEDZIAAANIE JEDNOSTRONNYCH ZMIANTak zwane luzne założenie będzie nam pomocne w przeprowadzeniu zmian w związkutakże wtedy, gdy pracujemy tylko z jedną należącą do niego osobą.Założenie to brzminastępująco: jeżeli jednostronnie zmienimy naszą mentalną reprezentację danegoczłowieka - a co się z tym wiąże, także nasze nastawienie do niego - będzie to równieżwpływało na zachowanie tego (realnego) człowieka w stosunku do nas.Oznacza tozatem, że jeśli uznamy drugą osobę za równą nam, to istotnie zbliży się ona do nas.Chwileczkę, o co tu chodzi? Czarna magia czy co?I znowu musimy, jeżeli nie chcemy wszystkiego przypisać nadprzyrodzonymsiłom, wziąć pod uwagę możliwość, że decydująca jest tu podświadoma, niewerbalnainterakcja.Jeżeli zmienię moje nastawienie wobec jakiejś osoby, podświadomiepodchwyci ona wysyłane przeze mnie, obojętnie jak subtelnie zróżnicowane, sygnałyniewerbalne.Swobodna mimika twarzy, pewność spojrzenia, płynne ruchy rąk, równyoddech oraz dzwięk mojego głosu podświadomie sygnalizują, że moje nastawieniewobec niej 98 ___________ TECHNIKI NLP W TWORZENIU DOBRYCH ZWIZK�W Z LUDyMIsię zmieniło.Zupełnie bezwiednie, bez chwili zastanowienia zareaguje ona namnie także w odmienny sposób.Zasadę cech formalnych Bandlera (1985) można by sformułować niecoinaczej: ludzie mają możliwość swobodnego ich zmieniania, jeżeli tylko tegochcą.Wiele problemów z autorytetami wyraznie to potwierdza.Pacjencicierpiący z powodu autorytarnych związków mogą momentalnie rozwiązaćswój problem, przesuwając siebie samego w górę albo daną osobę w dółpanoramy społecznej.Zazwyczaj jednak potrzebna im jest pomoc terapeutyNLP, bez którego prawdopodobnie ten pomysł w ogóle nie przyszedłby im dogłowy.W tym miejscu chciałbym ci opisać historię, którą sam przeżyłem:Profesor Drent należy do najwybitniejszych psychologów w Holandii.Cociekawsze, jest także przewodniczącym najwyższego gremium naukowegow kraju.Pewnego dnia zadzwoniła do mnie moja mama i powiedziała: Lukas, wyobraz sobie, profesor Drent udzielił wywiadu w radiu.Ipowiedział, że NLP to głupota; że jest nienaukowe i w ogóle to oszustwo.A poza tym stwierdził, że dyrektor Instytutu Maxa Plancka i jeszcze jedenprofesor psychologii są tego samego zdania".Tego wieczoru, a także cały następny dzień biłem się z myślami.Zastanawiałem się, jak przekonać Drenta o wartości pragmatycznychkryteriów dla etologii stosowanej i tak dalej.Rozmyślałem, jak bronićstanowiska naukowców-praktyków NLP, którzy zdecydowali się wcielić wżycie alternatywny paradygmat, być może jako kolejny krok w kierunku.czegoś tam.Im dłużej się w siebie wsłuchiwałem, tym bardziej traciłempewność siebie.Wszystko, co przychodziło mi do głowy, brzmiałostaroświecko i banalnie.Przypominały mi się nawet poglądy, któregłosiłem na uczelni, kiedy to jeszcze krytykowałem wszystko i wszystkich.Mój głos wewnętrzny podtykał pod nos Drentowi moje rozprawy z lat1981, 1982, 1983 i 1985 dotyczące przepaści między naukową psychologiąa pragmatycznymi zasadami NLP.W 1983 roku nawet wrzuciłem takąpracę do skrzynki jednego z jego kolegów.Niestety, pozostała ona bezodpowiedzi.Nagle coś we mnie zaprotestowało: Przestań zawracać sobie głowęprofesorem Drentem.%7ładen naukowiec i tak nie da się przekonać zapomocą naukowych dowodów czy jakichkolwiek logicznych argumentów.Pomyśl tylko, co powiedzieli filozofowie Kuhn i Feyerabend.Mianowicie,że żaden naukowy argument nie zmusi przeciwników nowej teorii dozmiany zdania.Muszą oni po prostu powymierać.I żaden zwolennik nowejteorii nie będzie słuchał krytyki wychodzącej od naukowegoestabłishmentu.Dopóki stary paradygmat jest u władzy, dopóty wszelkieargumenty są daremne".Co proszę, u WAADZY???Zaraz potem odkryłem, że profesor Drent znajdował się 6 metrówmentalnych ode mnie i co najmniej 2 metry ponad horyzontem, nieco 99WAADZApo lewej stronie mojej panoramy społecznej.Prawie się zawstydziłem, żeuważałem go za taki autorytet.W momencie gdy sobie to uprzytomniłem,mogłem spokojnie zacząć wprowadzać u siebie zmiany.W niecałe pięćminut przesunąłem Drenta poniżej horyzontu i lekko w prawo.Po sześciu,siedmiu próbach został już tam na dobre.I natychmiast umilkł mój głoswewnętrzny
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
