[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.O niskiej mocy wyjściowej.Stwarza jedynie umiarko-wane wrażenie identyfikacji dziecka, które bawi się labiryntem, z uwięzionym stwo-rzeniem. Generałowi Nitzowi zaś wyjaśnił:  Rozumie pan, istnieje teoria psychia-tryczna mówiąca, że ta zabawka uczy dziecko miłości do innych żywych organizmów.Podsyca wrodzone tendenge, i to pokrętło po prawej pozwala je uzewnętrznić. Aczkolwiek  powiedział Lars  jest i drugie.Po lewej. No cóż  zaczął protekgonalnym tonem Pete  umieszczenie go było technicznąkoniecznością, bo gdybyś miał tylko czynnik zmniejszający trudności, stworzenie wy-dostałoby się na wolność.Gra dobiegłaby końca.151 Więc pod koniec  powiedział Lars  aby gra trwała dalej, przestajesz opero-wać pokrętłem obniżania i zaczynasz kręcić tym drugim, a zespół obwodów elektrycz-nych labiryntu powoduje zwiększanie trudności, przed jakimi stoi uwięzione stworze-nie.I tak, zamiast ugruntować skłonności dziecka do współodczuwania, może podbu-dować tendencje sadystyczne. Nie!  sprzeciwił się natychmiast Pete. Dlaczego nie? Z powodu telepatycznego obwodu empatii.Nie łapiesz tego, ciemniaku? Dzieciakobsługujący labirynt identyfikuje się z ofiarą.Jest nią.To on jest w labiryncie; właśnie natym polega empatia  wiesz o tym.Do diabła, dzieciak pogarsza położenie tego małe-go bydlątka z nie większą przyjemnością, niż robiłby krzywdę sobie. Ciekaw jestem  zaczął Lars  co by się stało, gdyby tak podwyższać moc wyj-ściową telepatycznego obwodu empatii.Pete powiedział: Dzieciak utożsamiałby się coraz bardziej.Różnica, na poziomie emocjonalnym,miedzy nim a ofiarą w labiryncie. Przerwał, oblizał usta. I przypuśćmy  kontynuował Lars  że pokrętła również zostały zmienionew taki sposób, że oba służą, ale w niezbyt wyraz
ny sposób, wyłącznie zwiększaniu trud-ności, jakie napotyka ofiara labiryntu.Czy byłoby to możliwe pod względem technicz-nym?Po chwili namysłu Pete odparł: Jasne. A masowa automatyczna produkcja? W dużej ilości? Dlaczego nie?Lars powiedział: Ten puszysty wenusjański wubek nie jest ziemskim organizmem, jest dla nas obcy.A jednak z powodu posiadanej zdolności telepatycznej nawiązuje z nami kontakt em-patyczny.Czy obwód, taki jak ten w zabawce, oddziaływałby podobnie na każdą wyso-ko rozwiniętą odczuwającą formę życia? To możliwe. Pete pokiwał głową. Dlaczego nie? Każda forma życia, która jestinteligentna, by odbierać emanacje, podlegałaby ich wpływom. Nawet chitynowa, będąca funkcjonującą częściowo na zasadzie odruchu maszy-ną?  zapytał Lars. Forma życia, która rozwinęła się z owadów o chitynowym pan-cerzu? Nie ze ssaków? Nie z organizmów ciepłokrwistych?Pete spojrzał na generała Nitza. On chce zawyżyć moc wyjściową  powiedział podekscytowany, jąkając sięz emocji  i wyprzedzić przewody sterowników manualnych tak, żeby operator niemógł się wyzwolić, gdy będzie chciał, i nie mógł zmniejszyć surowości barier powstrzy-152mujących ofiarę tego cholernego labiryntu.i w rezultacie. To mogłoby spowodować  odpowiedział Lars  szybką, całkowitą dezintegra-cję psychiczną. I chcesz, by u Lanfermana zrekonstruowali tę rzecz i wyprodukowali ją w wiel-kich ilościach w naszym systemie.I rozprowadzili labirynty tam. Pete wskazał kciu-kiem w górę. Brawo.Ale nie możemy rozdać ich obcym z Syriusza czy skąd tam onisą; to wykracza poza nasze.Generał Nitz powiedział: Ależ możemy.Jest sposób.Mnóstwo labiryntów może być dostępnych w centrachpopulacji, które zdobywają obcy.Więc kiedy dostaną nas, dostaną również je. Tak  zgodził się Pete.Generał Nitz zwrócił się do niego: No to szybko! Każ je budować.Pete ponuro wpatrywał się w podłogę. To. wściekłym gestem wskazał leżący na stole labirynt .musi trafić w ichprzyzwoitą cechę.W przeciwnym razie nie zadziała.Ktokolwiek to wykombinował,wpływa na gracza wykorzystując pozytywną stronę jego n a t u r y.I to mi się nie po-doba [ Pobierz całość w formacie PDF ]