[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wówczasrezultaty potęgują się, raz przyjęty plan winien być konsekwentnierealizowany".Koncepcja była słuszna, wykonanie wadliwe.Już w sierpniu 1942 roku w rozmowach z kierownictwemmarynarki wojennej Hitler oświadczył, że inwazja może się powieśćtylko wówczas, gdy wojska inwazyjne znajdą się w posiadaniuwiększego portu.Bez niego nieprzyjaciel nie byłby w stanie stawićczoła przeciwnatarciu wojsk niemieckich ani zapewnić sobieniezbędnego zaopatrzenia, obojętnie, w jakim rejonie wybrzeża bywylądował.Budowa ciągłej linii gęsto rozsianych, wzajemnieubezpieczających się schronów bojowych na długim francuskim,belgijskim i holenderskim wybrzeżu przerastałaby znacznie możliwościniemieckiego przemysłu budowlanego, poza tym nie starczyłobyżołnierzy do obsadzenia takiej ilości stanowisk bojowych.Dlatego teżtylko większe porty zostały otoczone wieńcem schronów bojowych, ana odcinkach wybrzeża między nimi zbudowano w dużych odstępachstanowiska obserwacyjne.40915 tysięcy mniejszych schronów przeznaczono dla żołnierzy na okresogniowego przygotowania ataku.Hitler wszak wyobrażał sobie, iż wczasie właściwego ataku żołnierze będą walczyć na otwartejprzestrzeni, ponieważ pozostawanie na zabezpieczonym stanowiskuosłabiłoby w nich takie niezbędne do walki cechy, jak odwaga iosobista gotowość działania.Te urządzenia obronne zaplanował więcosobiście, łącznie z detalami; projektował nawet, najczęściej w godzinachnocnych, poszczególne rodzaje schronów.Projekty te wykonał precyzyjniew formie szkicu.Nie wstydząc się samochwalstwa, zwykł podkreślać, żejego projekty w idealny sposób uwzględniają wszystkie potrzebyżołnierza frontowego.Dowódca saperów przyjął je prawie bez zmian iprzekazał dalej do realizacji.Do tych zadań zużyliśmy, zaledwie w ciągu dwóch latpośpiesznego budownictwa, 13302 tysiące metrów sześciennychbetonu10wartości 3,7 miliarda marek, a z produkcji zbrojeniowejzabrano na te cele 1,2 miliona ton stali.Wszystkie te nakładyprzepadły w ciągu czternastu dni, licząc od pierwszego lądowanianieprzyjaciela.Sprawiła to jedna genialna myśl techniczna.Jakwiadomo, oddziały inwazyjne przywiozły z sobą własny port,zbudowały też według dokładnych planów na odkrytym wybrzeżu wokolicy Arromanches i Omaha rampy wyładunkowe oraz inne urządzenia,które umożliwiły im zaopatrywanie w amunicję, sprzęt i żywność, a takżeprzerzut posiłków11.Tym samym całemu planowi obronnemu groziłofiasko.Rommel, którego w końcu 1943 roku Hitler wyznaczył nastanowisko inspektora obrony wybrzeża na Zachodzie, był bardziejprzewidujący.W jakiś czas po tej nominacji otrzymał zaproszenie dokwatery głównej w Kętrzynie.Po długiej konferencji Hitler odprowadzałfeldmarszałka, towarzysząc mu aż do wyjścia ze schronu, gdzie jakonastępny czekałem na audiencję.Odniosłem wrażenie, że dyskusjaodżyła na nowo, gdy Rommel bez owijania w bawełnę oświadczył: Musimy zatrzymać nieprzyjaciela już podczas pierwszego lądowania.Schrony bojowe wokół portów nie nadają się do tego.Tylko prymitywne,lecz skuteczne przeszkody i zapory na całym wybrzeżu mogąutrudnić lądowanie do tego stopnia, że nasze kontrakcje zakończą sięsukcesem".Rommel wyrażał się zwięz
le i zdecydowanie:  Jeśli to się nieuda, inwazja mimo Wału Atlantyckiego powiedzie się.W Trypolisie iTunisie przeprowadzono ostatnio tak zmasowane bombardowanie, żenawet nasze najlepsze oddziały uległy demoralizacji.Jeżeli nie zdoła pantemu zapobiec, bezskuteczne okażą się wszystkie inne przedsięwzięcia,również zapory".Rommel był uprzejmy, ale zachowywał dystans410i unikał, co niemal rzucało się w oczy, zwrotu  mein fuhrer".Zdobyłsobie u Hitlera opinię fachowca, stał się w jego oczach swego rodzajuspecjalistą w odpieraniu ofensyw na froncie zachodnim.Dlatego teżHitler przyjmował jego krytykę ze spokojem.Na ostatni jednakargument, dotyczący zmasowanych nalotów lotniczych, jakby oczekiwał: Właśnie to chciałem panu dzisiaj pokazać, panie feldmarszałku".Następnie zaprowadził nas do doświadczalnego pojazdu -opancerzonego wozu, na którym zamontowane było 88-milimetrowedziało przeciwlotnicze.%7łołnierze demonstrowali gotowość ogniowąoraz poddawali próbie urządzenia zabezpieczające przed bocznymodrzutem przy strzale. Jaką ilość może pan dostarczyć w następnychmiesiącach, panie Saur?" Saur przyrzekł kilkaset sztuk. Widzi pan, teopancerzone działa przeciwlotnicze są w stanie rozproszyć koncentracjębombowców nad naszymi dywizjami".Czy Rommel zrezygnował zargumentacji wobec tak wielkiej ignorancji laika? W każdym raziereagował lekceważąco, prawie ze współczującym uśmiechem.Gdy Hitlerspostrzegł, że nie może wzbudzić pełnego przekonania, pożegnał sięszybko i niezadowolony poszedł wraz ze mną i Saurem do swegoschronu, nie wracając ani słowem do tego incydentu.Póz
niej, poinwazji, Sepp Dietrich przekazał mi wiarygodną informację odemoralizującym działaniu tych dywanowych nalotów na jego elitarnądywizję.%7łołnierze, którzy je przeżyli, zostali wytrąceni z równowagi,stali się apatyczni, a ich gotowość bojowa, nawet jeśli nie byli ranni,przez wiele dni pozostawiała dużo do życzenia.Przebywając w Berghofie, 6 czerwca około godziny dziesiątejotrzymałem od jednego z wojskowych adiutantów Hitlera wiadomość, zewczesnym rankiem rozpoczęła się inwazja. Czy obudzono fuhrera?"Zaprzeczył ruchem głowy:  Nie, informacje przekazuje mu się pośniadaniu".Ponieważ w ostatnich dniach Hitler ciągle mówił o tym, żeprawdopodobnie nieprzyjaciel rozpocznie inwazję od pozorowanegoataku, nikt nie chciał go budzić, aby nie narazić się na posądzenie obłędną ocenę sytuacji.W kilka godzin póz
niej, podczas omawiania w Berghofiesytuacji, Hitler wydawał się być jeszcze silniej utwierdzony w swympoprzednim mniemaniu, że przeciwnik zamierza wprowadzić go w błąd: Czy przypominacie sobie, panowie? Wśród wielu otrzymanych przeznas meldunków był jeden, który dokładnie przewidywał miejscelądowania, dzień i godzinę.Właśnie to upewnia mnie teraz, że nie możebyć411jeszcze mowy o właściwej inwazji".Hitler twierdził, że informacje tepodrzuciła mu nieprzyjacielska służba wywiadowcza w celu odwróceniauwagi od rzeczywistego miejsca inwazji i spowodowania zbyt wczesnego iniekorzystnego użycia jego dywizji [ Pobierz całość w formacie PDF ]