[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ty będzieszobiektywna.Twój film nie przedstawi mnie jakobezbronną ofiarę ani morderczynię, bo nie jestem anijednym, ani drugim.Pokażesz ludziom, kim rzeczywiściejestem, kim jest Angus i jak bardzo oboje kochaliśmyMarcellę i Nathaniela.Wstaję.Czuję obrzydzenie na widok determinacji wjej oczach.Muszę stąd wyjść, zanim Rachel podejmie zamnie decyzję. Przykro mi mówię. Ale ja się do tego nienadaję. Owszem, nadajesz się. Nie.Nie powiedziałabyś tego, gdybyś wiedziała,kim był mój ojciec.Powiedziałam to.I już nie cofnę. Nieważne mamroczę, czując zbliżające się łzy Todlatego jestem taka zła.Przez tatę, nie Lauriego.Laurienie ma z tym nic wspólnego, więc jestem nieco mniejżałosna.Tragicznie zmarły ojciec jest lepszym powodemdo płaczu niż nieodwzajemniona miłość do kompletnegodupka. Pójdę już mówię. Nie powinnam byłaprzyjeżdżać.Zrywam się i łapię torebkę, jak ktoś, kto naprawdęzamierza odejść.Ale nigdzie się nie ruszam. Nie ma dla mnie znaczenia, kim był twój ojciec mówi Rachel. Nawet gdyby był pierwszym przysięgłymgłosującym za wyrokiem skazującym.Nawet gdyby byłsędzią wymierzającym mi podwójne dożywocie.Alewątpię, by sędzia Elizabeth Gailow była twoim ojcem.Uśmiecha się. Jak on się nazywa? Mój ojciec nie żyje. Siadam z powrotem nakanapie.Nie umiem mówić o ojcu, stojąc.Chociaż nigdynie próbowałam.Nawet z matką o nim nierozmawiałyśmy Czy to nie głupie? Trzy lata temupopełnił samobójstwo.Nazywał się Melvyn Benson.Pewnie o nim nie słyszałaś. Mimo że on słyszał o tobie. Był kierownikiem Wydziału do spraw Dzieci, gdy. Jaycee Herridge.Na dzwięk tego nazwiska cała się wzdrygam, choćwiem, że to niedorzeczne.Jaycee Herridge nie zabiłamojego ojca.Miała zaledwie dwadzieścia miesięcy.Czujęsię zamknięta w potrzasku, jakby nagle zamknęło się coś,co było szeroko otwarte.Nie powinnam była nic mówić.Po tylu latach tłumienia, dlaczego wyjawiam to właśnieRachel Hines? Twój ojciec był tym skompromitowanympracownikiem społecznym, który popełnił samobójstwo.Przytakuję. Pamiętam, że ludzie rozmawiali o tym w więzieniu.Starałam się unikać wiadomości i gazet, ale wieledziewczyn karmiło się nieszczęściami innych ludzi.Dzięki temu nie musiały myśleć o swoich.Ciężko przełykam ślinę.Trudno mi pogodzić się zmyślą o tym, że cierpienie mojego ojca stanowiłorozrywkę dla osadzonych w więzieniu zdziczałych mas.Nie obchodzi mnie, że jestem uprzedzona, Skoro onecieszą się upadkiem mojego taty, to ja uważam je zaszumowiny które zasługują na odsiadkę, W ten sposóbjesteśmy kwita. Fliss? Powiedz mi o tym.Mam przedziwne uczucie: w głębi duszy zawszewiedziałam, że ten dzień nadejdzie i że właśnie komuśtakiemu jak Rachel Hines będę chciała o wszystkimopowiedzieć.Drewnianym głosem wykładam fakty JayceeHerridge zabierano do szpitala dwadzieścia jeden razy wciągu pierwszego roku jej życia, z obrażeniamiokreślanymi przez rodziców jako przypadkowe skaleczeniami, siniakami, spuchnięciami i poparzeniami.Gdy miała czternaście miesięcy, matka oddała ją naoddział chirurgii, gdzie okazało się, że obydwie rączkidziewczynki są złamane.Matka twierdziła, że Jayceewypadła z wózka na betonowy chodnik.Lekarz znałhistorię dziecka i ani na sekundę nie uwierzył w towytłumaczenie.Zaalarmował pomoc społeczną, żałując,że nie zrobił tego kilka miesięcy wcześniej, zamiast dawać się okłamywać i częstować herbatą przez rodzicówdziewczynki, którzy ilekroć odwiedzał ich w domu,zawsze zapewniali go o swojej miłości do Jaycee,pieszcząc ją na jego oczach i pokazując się w jaknajlepszym świetle.Kobieta przypisana do rodziny Herridge ów spędziłanastępne cztery miesiące, starając się usilnie zabraćJaycee z jej rodzinnego domu.Mogła liczyć na wsparciepolicji i każdego lekarza, który kiedykolwiek miałstyczność z rodziną dziewczynki, ale dział prawny urzędugminy stwierdził, że brak jest dostatecznych dowodówprzemocy, by oddać Jaycee pod opiekę społeczną.Był tokatastrofalny błąd ze strony niskiego rangą prawnika,który nie wiedział, iż w sądzie rodzinnym wina niemusiała być udowadniana ponad wszelką wątpliwość.Wystarczało, by sędzia ocenił na podstawie dostępnychinformacji, że dziecko będzie bezpieczniejsze pod opiekąpaństwa.Biorąc pod uwagę liczbę i powagę dawnychobrażeń na ciele Jaycee, z pewnością taki właśnie wyrokpadłby w jej wypadku, gdyby tylko sprawa trafiła nawokandę.Jako kierownik Wydziału do spraw Dzieci, mójojciec powinien był zauważyć błąd, ale tego nie zrobił.Był przepracowany i przygnieciony stosem dokumentówzalegających na jego biurku, więc widząc słowa nienależy wszczynać postępowania , a pod nimi podpisprawnika, głębiej w tę sprawę nie wnikał.Nigdy nieprzyszłoby mu do głowy odebrać dziecko rodzicom wbrew opinii prawnej, ale też nie miał pojęcia, że prawnikzatrudniony w opiece społecznej może nie znać różnicymiędzy karnym i cywilnym standardem dowodowym
[ Pobierz całość w formacie PDF ]