[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Wynoś się, bo cię wyrzucić każę  zawołał porywczo i zaó
wonił na Mateusza.Moryc wyniósł się, a on usiadł do obliczań, które długo trwały.Ziemia obiecana 308Wstał od nich blady i zdenerwowany, bo asekuracja pokrywała tylko długi największe,a miał jeszcze do pokrycia masę drobnych, które mogły zjeść wartość placów, jakie miał,tak, że w rezultacie nie pozostawało mu nic.Pójó
ie znowu do służby, znowu bęó
ie musiał słuchać, znowu zostanie maszynąw jakim wielkim organizmie, znowu bęó
ie się wić długie lata w męce bezsilności, w ma-rzeniach bezpłodnych o swoboó
ie, bęó
ie się targać na łańcuchu zależności i przez kraty,z nizin, bęó
ie znowu patrzyć na tych, którzy budują fabryki, tworzą ruch, zgarniają mi-liony i żyją całą pełnią właó
swoich, pragnień, namiętności!& Nie& nie& nie&  syczał przez zaciśnięte zęby i odpychał te obrazy przeszłościz pogardą i z nienawiścią.Dosyć się już najadł dotychczasowego życia i, żeby nie wiem co, nie powróci do niego.Interes, Przyjaz
ń,Mózg zaczął gorączkowo pracować nad sposobami wydobycia się z tej matni, ani naMężczyzna, A
zymgnienie nie myślał o poddaniu się.Na drugi ó
ień przyszedł Maks, był baró
o blady i miał zapuchnięte od płaczu oczy,ledwie się trzymał na nogach, ale zaraz, prosto mu oświadczył, że i on wycofuje swójwkład, że również kazał zrobić zastrzeżenie.Wtedy Borowiecki nie mógł już wytrzymać. I ty mnie opuszczasz, Maks?  szepnął z goryczą i łzy, pierwsze łzy w życiu,zapełniły jego oczy i zalały mu duszę straszną goryczą.Ale zapanował nad sobą i zaczął przed nim rozw3
ać nowy plan fabryki, rozgrzewał siępowoli, zwyciężał trudności, nie wió
iał już niepodobieństw, tylko do tej nowej, zaciętejwalki z losem potrzebował nie jego kapitałów, a jego samego, jego uczciwości i zdolności,zaklinał go na wszystko, aby z nim został. Nie mogę.Nie gniewaj się na mnie, nie miej do mnie żalu, ale nie mogę.Wió
isz,ja w tę fabrykę włożyłem całą swoją duszę, ja się nią cieszyłem jak ó
ieckiem, żyłemjej życiem, wszystko poszło z dymem.Już bym nie miał ani sił, ani wiary do drugiejtakiej roboty.Zrozum mój stan, a przebaczysz mi.Bądz
zdrów, Karol, będę zawsze twoimprzyjacielem, zawsze licz na mnie, ale interesy muszę prowaó
ić osobno.Sam jeszcze niewiem, co będę robić.Bądz
zdrów, Karol. Bądz
zdrów, Maks!Ucałowali się serdecznie na rozstanie.Borowiecki nie miał do niego żalu, bo odczuwał jego stan, już mu zresztą opowie-ó
ieli robotnicy, że gdy już fabryce żadna pomoc nie mogła poraó
ić, Maks zamknął sięw kantorze i płakał jak ó
iecko nad ruinami pracy swojej. Jestem zupełnie na czysto! Dobrze, dobrze!  odpowieó
iał, jakby wyzywającświat cały do walki.Kazał zająć się pogrzebem ojca, a sam poszedł do fabryki, bo już tam prowaó
ili robotyurzÄ™dnicy towarzystwa asekuracyjnego.Ale wkrótce przyleciaÅ‚ Mateusz z wiadomoÅ›ciÄ…, że stary Müller czeka na niego.Jakoż już od progu fabrykant zaczÄ…Å‚ go Å›ciskać i mówiÅ‚ poÅ›piesznie: ByÅ‚em w Sosnowcu, dali mi depeszÄ… znać ó
isiaj dopiero, dlatego się spóz
niłem.Baró
o się zmartwiłem, mnie żal, bo wió
iałem, jak pan pracował, ale co pan bęó
ie robićdalej? Jeszcze nie wiem. Wszystko pan stracił?  zapytał żywo. Wszystko  odpowieó
iał szczerze. Głupstwo, ja panu pomogę, pan mi zapłaci procent zwykły, a wybuduje fabrykęjeszcze większą, ja pana kocham, pan mi się baró
o podoba, no co?Karol zaczął przedstawiać z ó
iwnym uporem, że nie bęó
ie miał zabezpieczenia jegokapitał; rysował mu swoje położenie materialne w naó
wyczaj ponurych barwach, alefabrykant roześmiał się na te dowoó
enia. Keine²v t gadanie! Masz pan rozum, to jest najwiÄ™kszy kapitaÅ‚.StraciÅ‚ pan ó
isiaj,za parÄ™ lat wszystko siÄ™ odb3
e.Ja byłem majstrem tkackim, ja nie umiem dobrze czytać,a mam fabrykę, mam miliony [ Pobierz całość w formacie PDF ]