[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Pociągną lekko za wodze i skierowa konia wąskąścieżką w dó aż do samej plaży.Tam zeskoczy na zie-mię i wsuną wodze pod kamień, żeby koń nigdzie niepowędrowa.Następnie ruszy w stronę fal, które od po-czątku świata rozbija y się w tym miejscu o przybrzeżneska y, tworząc nad nimi bia ą kurtynę mg y.Usiad na dużym g azie, który upatrzy sobie przedSAMOTNY WILK91wieloma laty, jeszcze jako nastolatek.Lubi tu przychodzić,kiedy mia jakiś problem albo przeżywa rozterki.Zwróconyty em do brzegu, z ręką wspartą na kolanie, spoglądaw bezkres wody, jakby szuka w niej odpowiedzi.Każdego dnia ocean zmienia się.Raz potrafi być sza-ry, groz
ny, wzburzony, o potężnych, zwieńczonych grzy-wą falach, które z furią uderza y o brzeg.Innym razemspokojny, agodny, kojący.Ale niezależnie od pogody,niezależnie od pory roku, zawsze by.By , szumia , pienisię, falowa , pos uszny jedynie fazom księżyca.River podniós g owę i popatrzy na niebo, b ękitne,niemal bezchmurne, z wielką pomarańczową kulą leni-wie opadającą nad horyzontem.Minę a czwarta po po-udniu; dzień powoli dobiega końca.Zawsze przychodzi tu sam, nigdy nikogo z sobą nieprzyprowadza.Nawet Sophie, a zw aszcza Sophie.Ska-liste nabrzeże by o jego bezpieczną przystanią.Przed latytylko tu móg się skryć przed nieustającym szczebiotemupartej nastolatki, która stopniowo zaczę a się przeobra-żać w atrakcyjną kobietę.Tylko tu móg w samotnościrozmyślać o tej śmiesznej ma ej istotce, która wodzi aza nim rozmarzonym wzrokiem, i o mi ości, jaką ją da-rzy , z początku niewinnej, braterskiej, potem coraz bar-dziej gorącej.W powietrzu krąży y mewy, g ośnym piskiem wy-śmiewając się z niego.Bezpieczna przystań? Dobre so-bie! Bezpieczeństwo to spokój wewnętrzny.A tego mubrakowa o.Kocha Sophie Colton.Kocha , ubóstwia , uwielbia.Pragną jej, potrzebowa bardziej niż powietrza, bardziejKASEY MICHAELS92niż jedzenia.Kocha od dawna i od dawna nie przyjmo-wa tego faktu do świadomości, ale d użej nie móg cho-wać g owy w piasek.Wczoraj kochali się.Spędzili razem namiętną noc.Za nami szalona noc powiedzia cicho, jakbychcia poskarżyć się falom.A przed nami? Nic.Wi-dzia eś wczoraj twarz Sophie, kiedy opuszcza a stajnię.Jej zaciśnięte usta, przestraszony wzrok.Podpierając sięlaską, wysz a na dwór; nawet nie spojrza a za siebie.A tyco? Powiedzia eś cokolwiek? Próbowa eś ją zatrzymać?Nie.Nie ma co, stary.Pięknie się spisa eś.Zmęczona drogą, jaką musia a pokonać od szosy, Sophiesta a na szczycie skalistego wzgórza i wsparta na lasce spo-gląda a w dó na ocean.Nie powinna prowadzić samocho-du; prawe kolano nie by o na tyle sprawne, by mog a swo-bodnie naciskać na hamulec i peda gazu.Pomagając sobielewą nogą, o ma o nie spowodowa a wypadku.Ale musia a przyjechać i się przekonać.Tak, mia arację.River siedzia na g azie, tuż nad wodą, szukającodpowiedzi na pytania, których nie potrafi zadać na g os.Zwrócony ty em do świata, wpatrzony nieruchomo przedsiebie, wygląda jak żywa rzez
ba.Sophie doskonale zna a to miejsce, wielokrotnie śle-dzi a Rivera, gdy przychodzi tu przed laty, nigdy jednaknie schodzi a za nim na dó i nie zak óca a mu spokoju.W aściwie sama nie wiedzia a dlaczego, bo odkąd przybyna ranczo, towarzyszy a mu zawsze i wszędzie, czy tegochcia , czy nie.Ale to miejsce na ska ach by o szczególne;tu pozwala a Riverowi cieszyć się samotnością.SAMOTNY WILK 93O czym teraz duma ? Jakie pytania zadawa sobie,s ońcu i wodzie? Czy chcia porzucić ranczo, wyjechać,aby być od niej jak najdalej? Czy ża owa tego, co sięwczoraj wydarzy o? Czy wini sam siebie?A może uważa, że to ona jest winna?Podczas lunchu ojciec poinformowa ją, że za atwijej fizykoterapię trzy razy w tygodniu w Prosperino i żena zajęcia będzie ją wozi River.Pierwsze mia y się odbyćjuż nazajutrz.Sprzeciwi a się.Oznajmi a, że nikt jej niemusi wozić; potrafi sama zawiez
ć siÄ™ na miejsce i wrócić.Jej protesty na nic siÄ™ nie zda y.Czy dlatego wkrótce po lunchu usiad a za kierownicÄ…?Nie.Gdyby chcia a udowodnić, że prowadzenie samo-chodu nie sprawia jej trudnoÅ›ci, pojecha aby gdziekol-wiek, a tymczasem wybra a siÄ™ nad skaliste wybrzeże,przeczuwajÄ…c, że w aÅ›nie tu znajdzie pogrążonego w my-Å›lach Rivera.Nie zostawiaj rancza, Riv szepnÄ™ a do niego, wie-dzÄ…c, że jej nie us yszy.Chcia am wyjechać, uciec, alenie mogÄ™.Tym razem muszÄ™ zostać.Ze wzglÄ™du na mat-kÄ™, na ojca, na Emily.I na nas, nawet jeÅ›li mnie niechcesz, jeÅ›li ża ujesz wczorajszej nocy.MuszÄ™ zostać i tyteż.Musimy siÄ™ przekonać, co dalej.Co z nami bÄ™dzie?Czy mamy jakÄ…Å› szansÄ™?ROZDZIA SIÓDMYRand Colton chwyci nieduży plik dokumentów, postuka nim o stó , aby wyrównać brzegi, po czym schowado teczki.No dobra, to by by o wszystko.Nie wiem, jak mog emo nich wczoraj zapomnieć.SwojÄ… drogÄ…, przerażajÄ…ce sÄ…te iloÅ›ci papieru, jakie zużywamy.Zauważy eÅ›, tato? Nibyżyjemy w epoce komputerów, a czasem mam wrażenie, żeta ca a elektronika s uży temu, by można by o wiÄ™cej i szyb-ciej drukować [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]