[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Rezultatem tego mogła być nie tylko porażka przeciwnych poglądów, lecz również usunięciew niepamięć tej części dowodów, na których się one opierały Jeśli tak się rzeczywiście stało,musi istnieć możliwość ponownego wydobycia na światło dzienne tej pozostałej częściistniejących świadectw.Mogą one być bardziej zgodne z nowym wizerunkiemaustralopiteków.Mogą pomóc wykazać, że australopiteki ani nie przypominały afrykańskichmałp człekokształtnych bądz
ludzi, ani też nie stanowiły pośredniego ogniwa między nimi,lecz były całkowicie odmiennymi istotami".Cała nasza książka porusza dokładnie ten sam problem.Pewne znaleziska zostały zapomnianei my sami odkryliśmy znaczne ilości takich materiałów, które dotyczą dziejów ludzkiegogatunku.Podsumowując swoje ustalenia, Oxnard stwierdził: "Różne skamieniałości australopiteków sązwykle całkowicie odmienne zarówno od kości człowieka, jak i od afrykańskich małp209KRAINA LOGOS www.logos.astral-life.plczłekokształtnych [.].Rozpatrywane jako jeden rodzaj stanowią mozaikę jedynych w swoimrodzaju cech, przypominających do pewnego stopnia cechy orangutana".Rozważającanatomiczną unikalność australopiteków, Oxnard powiedział: "Jeżeli ta ocena jest właściwa,trudno sądzić, by jakikolwiek australopitek należał do głównej linii ewolucyjnej ludzkiegogatunku".Podobnie jak Louis i Richard Leakey Oxnard uważał, że linia genealogiczna Homo byładaleko bardziej starożytna niż pozwala na to standardowy scenariusz ewolucyjny.Uzasadniając tę opinię, zwrócił uwagę na skamieniałości, jakie wcześniej omawialiśmy:niemal ludzką kość skokową ER 813, datowaną na ponad 1,5 min lat, oraz kość ramienną zKanapoi, być może sprzed co najmniej 4 min lat.Na podstawie tych znalezisk Oxnarddoszedł do wniosku, że rodzaj Homo ma przynajmniej 5 min lat."Standardowe wyobrażenieo ewolucji człowieka - powiedział - musi zostać w dużym stopniu zmodyfikowane lub nawetodrzucone [.] należy wziąć pod uwagę nowe rozwiązania"."Lucy" iv piasku z diatrybami52Mimo badań Oxnarda większość naukowców wciąż uważa, że australopiteki były przodkamiludzkiego gatunku.Jednym z tych uczonych jest Donald Jo-hanson, który studiowałantropologię na University of Chicago pod kierunkiem F.Ciarka Howella.Jako młodyabsolwent uczelni, żądny poznania tajników romantycznych poszukiwań skamieniałościhominidów, towarzyszył Howello-wi w wyprawie do Afryki, pracując na stanowisku Omo wEtiopii.53 Diatryba - przemówienie bądz
utwór literacki wyrażające zwykle protest lub krytykę.Jestto aluzja do wspomnianego póz
niej tytułu piosenki Beatlesów Lucy in the sky with Diamonds(Lucy na niebie z diamentami).268 Zakazana archeologia - ukryta historia człowiekaJohanson powrócił póz
niej na afrykański kontynent, tym razem kierując już swoją własnąekspedycję do Hadaru w regionie Afar, na terenie Etiopii.Pewnego popołudnia Johansonznalazł górną część kości piszczelowej, która należała wyraz
nie do jakiegoś gatunkunaczelnych.W pobliżu tej skamieniałości odkrył dolny koniec kości udowej.Na podstawiesposobu, w jaki kość udowa i piszczel pasowały do siebie Johanson uznał, że znalazłkompletny staw kolanowy hominida, przodka współczesnego gatunku człowieka, nie zaśstarożytnej małpy zwierzokształtnej.Osady, w których dokonał powyższych odkryć, miałyponad 3 min lat.Były to zatem jedne z najstarszych szczątków hominida, jakie kiedykolwiekznaleziono.W naukowych publikacjach Johanson donosił, że staw kolanowy z Hadaru (AL 129) ma 4min lat i należał do prymitywnego australopiteka, charakteryzującego się ludzkim,dwunożnym chodem.W trakcie następnego roku pracy Alemayehu Asfaw, Etiopczyk pracujący na stanowisku wHadar z Johansonem, znalazł skamieniałe szczęki.Określenie ich przynależności gatunkowejokazało się trudne.Johanson poprosił Richarda Leakeya, aby przybył na miejsce i zbadałznalezisko.Leakey przyjął zaproszenie i przyjechał w towarzystwie swej matki, MaryLeakey, oraz żony, Meave.Razem z Johansonem zbadał szczęki i przypisał je rodzajowiHomo, co czyniło z nich najstarsze ze znalezionych dotychczas skamieniałości Homo.30 listopada 1974 roku Donald Johanson i Tom Gray badali odcinek nr 162 na stanowisku wHadar.Początkowo znalez
li jedynie fragmenty kości ssaka.Po pewnym czasie Grey byłgotów zakończyć pracę i wrócić do obozu.Johanson zaproponował jednak, by sprawdzilipobliski żleb.Nie odkryli tam wielu skamieniałości, lecz gdy mieli właśnie odejść, Johansonzauważył na powierzchni ziemi odsłonięty fragment kości ramienia.Kiedy obaj rozejrzeli sięwokoło, zobaczyli rozrzucone kości, które należały do tego samego hominida.Zaczęli skakać210KRAINA LOGOS www.logos.astral-life.pli krzyczeć z radości w ponad czterdziestostopnio-wym upale.W ten właśnie sposób uczcilidokonanie niezwykle znaczącego odkrycia.Tego wieczoru Johanson i jego współpracownicy zorganizowali przyjęcie, a w obozowychgłośnikach ekspedycji grzmiała ciągle piosenka Beatlesów Lucy in the sky with-Diamonds.Ze słów tej piosenki znaleziony hominid płci żeńskiej otrzymał swoje imię - "Lucy".Przy pomocy różnych metod datowania - metody paleomagnetycznej, po-tasowo-argonowejoraz pomiaru efektów promieniotwórczego rozpadu innych pierwiastków - Johanson określił,że "Lucy" ma 3,5 min lat.W 1975 roku Johanson wrócił do Hadaru, tym razem z fotografem National Geographic,który zarejestrował kolejne ważne odkrycie.Na stoku wzgórza Johanson i jego zespółznalez
li skamieniałe szczątki trzynastu istot.Były to dorosłe osobniki płci męskiej i żeńskiejoraz dzieci.Nazwano je "Pierwszą Rodziną".Ich wiek geologiczny był identyczny z wiekiem"Lucy" i wynosił około 3,5 min lat.Ciągle cos nowego z Afryki 269Po odkryciu "Pierwszej Rodziny" najważniejsze odkrycia z Hadaru, obejmujące ponadto stawkolanowy, szczęki znalezione przez Alemayehu i "Lucy", zostały skompletowane.W jakisposób skamieniałości te interpretowali i re-interpretowali poszczególni naukowcy?Przypisując szczęki Alemayehu i okazy "Pierwszej Rodziny" rodzajowi Homo, Johansonpolegał początkowo na opinii Richarda i Mary Leakey.Jeżeli "Lucy", jak sądził Johanson,kość udowa AL 129 i piszczel należały do jednego z australopiteków, wówczas mielibyśmy wHadar dwa rodzaje hominidów.Pod wpływem Timothy'ego D [ Pobierz całość w formacie PDF ]