[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.To jego jedyna obrona.Trwa sześć miesięcy, gdyż musi on w sposóbprzypadkowy umieszczać coś na miejscu eliminowanych zachowań.Mężczyzna:- Jednak istnieje coś zastępczego - relaksacja.Czasami się ją stosuje, ale nie jest ona zasobem, którego wszyscy potrzebują wsytuacji reagowania fobią.Jadąc samochodem przez most, nie chcesz się naglerelaksować.Jeżeli ktoś musi pokonywać trudności, a wy podarujecie mu relaks, możesobie nie poradzić! Ta sytuacja stanowi realne, prawdziwe niebezpieczeństwo.Istnieją więc dwie możliwości: objawy wrócą póz
niej, dlatego że spełniają funkcjęochronną, albo człowiek zostanie zraniony.Mamy bardzo silne kotwiceuruchamiające pewność siebie i zasoby, jakimi Tammy dysponuje jako dorosłakobieta.Wykorzystaliśmy to, nie stosując relaksacji.W trakcie tego procesu Tammybyła bardzo czujna.Dzięki odwrażliwianiu, jak w jej przypadku, udaje się leczyćfobie.Sądzę, że należy tylko trochę zmodyfikować tę metodę.Zamiast korzystać zrelaksacji i włączać ją we wszystko, próbujcie czegoś innego.Ludzie dysponująznacznie silniejszymi zasobami.Tak jak do tej pory, przez pozostałą część seminarium ani w trakcie warsztatów dlazaawansowanych nie przedstawimy wam niczego, co nie występuje w naturalnychludzkich zachowaniach.Jako osoby zajmujące się modelowaniem określamyelementy zasadnicze i niezbędne.W każdej terapii zachodzi rozszczepianie.Każdaszkoła dysponuje technikami rozdzielania, które tutaj stosowaliśmy, niezależnie odtego, czy są to krzesła, kotwice w kolanach bądz
słowa.Użyteczne w każdej terapiijest stosowanie tego w pewien sposób: jakieś rozdzielanie, jakieś rozszczepianie,jakaś integracja.Nazwy, którymi się posługujesz są całkowicie nieistotne, podobniejak przyjmowane przez ciebie psychoteologie.Nie ma naprawdę tak dużej różnicymiędzy naszymi metodami a tym, co robią gestaltyści, kiedy cofają ludzi w czasie.Ludzie zajmujący się analizą transakcyjną proponują  ponowne podejmowaniedecyzji.Wszystkie te procesy przebiegają bardzo, bardzo podobnie.Obserwowaliśmy je wszystkie i staraliśmy się dociec, jakie elementy sąpodstawowe, a które dodatkowe i zbędne.Następnie je upraszczaliśmy, próbującznalez
ć coś naprawdę skutecznego.Nie sądzę, aby odwrażliwianie było czymś złym,ale czasami nie działa.Dzieje się tak dlatego, że w tej technice występuje wieledodatkowych elementów, a jednocześnie brakuje podstawowych.Niektórzy ludziezajmujący się odwrażliwianiem nieświadomie dostarczają niezbędnych zasobów, nieuczą tego jednak, ponieważ nie są świadomi procesu.Zadanie modelatorów, którymijesteśmy, polega na uporządkowaniu tych zagadnień.Ponadto nie wiem, o jakiej metodzie odwrażliwiania mówisz.Niektórzywykorzystują liczniki i przeróżne urządzenia.Jestem znacznie bardziejskomplikowanym mechanizmem biologicznego sprzężenia zwrotnego niż jakikolwiekzestaw mechanizmów.Dysponuję naprawdę złożonym aparatem sensorycznym ireakcjami wewnętrznymi, z których korzystam w celu wzmocnienia lub wygaszeniaokreślonych części odbieranych przeze mnie przekazów.Jest to element mechanizmuumożliwiającego, opierając się na zakotwiczaniu, uczenie się na podstawie jednejpróby.Mężczyzna:- A jeśli klient nie potrafi korzystać z wyobrażeń wizualnych?- Tworzenie wizualizacji nie wydaje się najważniejsze w przechodzeniu przezproces pracy z fobią, gdyż te same wzorce formalne można wprowadzić słuchowo lubkinestetycznie.Nasza technika nie wymaga wizualizacji.Chcieliśmy podczasdemonstracji wykorzystać wszystkie systemy.Nie musimy korzystać z każdego znich.Możecie także na początku poświęcić trochę czasu, aby za pomocą technikiprzechodzenia uczyć klienta wizualizacji.Kobieta:- Czy można przejść przez ten proces, nie korzystając z dotyku?- Oczywiście, jeśli wykorzystasz kotwicę głosową lub wzrokową.Nie musiszdotykać.Radziłbym wam jednak, żebyście stosowali właśnie ten sposób.Kinestetycznemu systemowi zakotwiczania nie można się oprzeć.Kiedy dotykaszkogoś, on to czuje.Jeżeli wysyłasz sygnał wzrokowy, pacjent może patrzeć w bok lubzamknąć oczy.Mężczyzna:- Kotwicą-poręczeniem może być więc określony ton głosu?- Tak.Kotwice głosowe są w tym społeczeństwie potężne, dlatego że większośćAmerykanów nie słucha w sposób świadomy.Procent ludzi w tym kraju, którzynaprawdę słuchają, nieomal równy zeru, jest trochę większy niż liczba zawodowychmuzyków.W Anglii jest jeszcze istotny podział na klasy społeczne.Aby określićprzynależność człowieka do jednej z nich, musisz umieć odróżniać akcenty i tongłosu.Anglicy są więc bardzo wyczuleni na jego zmiany.Wszyscy ludziedwujęzyczni, poligloci lub ci, którzy uczyli się języka tonalnego, także mają tęwrażliwość.Większość ludzi w Stanach tak naprawdę nie słyszy sekwencji słów ani wzorcaintonacji używanego przez siebie lub inne osoby.Jest świadoma jedynie obrazów,uczuć i wewnętrznego dialogu, będącego odpowiedzią na to, co słyszy.Bardzoniewielu ludzi potrafi powtórzyć to, co do nich powiedzieliście, używając tej samejintonacji.My słuchamy w sposób dosłowny.Nie dodajemy ani nie odejmujemy nic zwypowiedzi innych osób.To bardzo rzadka umiejętność.Przez dłuższy czas niezdawaliśmy sobie z tego sprawy, myśleliśmy, że wszyscy słyszą słowa.Prawdziwym początkiem tej pracy był moment, kiedy zaczęliśmy traktować mowęludzką jako dosłowny, a nie tylko przenośny opis przeżyć.Zaczęliśmy odpowiadaćludziom tak, jakby byli dokładnie tacy, jak siebie opisują i stwierdziliśmy, że tak jestnaprawdę.Jeśli ktoś mówi:  Gdy skupiam się na moich pomysłach, wydają mi sięsłuszne, ale mówię sobie, że nie będą skuteczne , jest to dosłowny opiswewnętrznych przeżyć tej osoby.Wybierzcie sobie partnera, najlepiej kogoś, z kim nie mieliście zbyt dużokontaktów.A
atwiej pracować na poziomie procesu z obcymi ludz
mi, gdyż istniejemniejsze prawdopodobieństwo, że ich zachowanie stanie się kotwicą uruchamiającąwasze zachowania.Zakładamy, że będziecie zamieniać się rolami, korzystającwzajemnie ze swoich wzorców komunikacji.Wypróbujcie coś dotychczas wam nieznanego.
wiczenie to ułatwia poznanie nowego materiału, korzystanie z niego iodkrywanie, na ile jest on zgodny z twoim osobistym stylem komunikacji.Niedowiesz się tego, jeżeli w kontakcie z materiałem nie uruchomisz całości swoichkanałów sensorycznych.Pełne zrozumienie oznacza zdolność do objęcia problemuwszystkimi systemami reprezentacji, także zachowaniem.Przećwiczcie dwuetapowy proces wizualno-kinestetycznego rozszczepienia, któryprzeprowadziliśmy z Tammy.Nie potrzebujesz w pełni rozwiniętej fobii.Możeszzajmować się każdą nieprzyjemną reakcją, aby oswoić się z tym wzorcem.Proces zmiany historii będzie skuteczny w przypadku nieomal każdego znanego miproblemu.Zakotwiczenie zaprowadzi cię prawie wszędzie.Kiedy skończysz, zbudujmost lub wyjdz
ku przyszłości, aby upewnić się, że nowa reakcja zostanieuruchomiona, w sytuacji, w której zajdzie taka potrzeba.Zaczynajcie.- W porządku.Jak wam poszło? Jakie macie pytania?Kobieta:- Rozpraszałam się, gdyż mój partner używał wielu słów nie pasujących do moichwewnętrznych przeżyć.- Musisz dokonać bardzo subtelnego manewru.Mówisz:  Zamknij się! albokopiesz partnera [ Pobierz całość w formacie PDF ]